1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

«پیام امسال اوباما برای آماده کردن فضای تحریم بود»

۱۳۸۹ فروردین ۲, دوشنبه

تفاوت پیام نوروزی امسال و سال گذشته اوباما در چیست؟ واکنش‌های آیت‌الله خامنه‌ای را چگونه می‌توان ارزیابی کرد؟ آیا فضای کنونی جایی برای امیدواری در بهبود مناسبات دو کشور باقی می‌گذارد؟ مصاحبه با تریتا پارسی

https://p.dw.com/p/MZU9
عکس: picture-alliance/ dpa / DW-Montage

رابطه ایران و آمریکا تنها یک سال پس از روی کار آمدن بارک اوباما چنان به تیرگی رفته است که به نظر نمی‌رسد جایی برای کوچکترین تغییر در مناسبات میان دو کشور مانده باشد. آیت الله خامنه‌ای برای دومین بار "دست چدنی" آمریکا را پس زد و برای اولین بار شعار مرگ بر اوباما در ایران داده شد. اوباما نیز با حرارتی بیشتر از همیشه سرکوب مخالفان در ایران به باد انتقاد گرفت و تنها به طرح این نکته بسنده کرد که آمریکا هم‌چنان آماده مذاکره و برقراری مناسبات است. البته به این شرط که ایران با بی‌‌‌اعتنایی به پیشنهادهای جامعه جهانی پشت نکند.
این درحالی است نوروز سال گذشته پس از پیام بارک اوباما خیلی‌ها به بهبود روابط ایران و آمریکا امید بسته بودند و حتی واکنش غیرمثبت آیت‌الله خامنه‌ای در آن زمان را تاکتیکی برای مصرف داخلی ارزیابی کردند.

گفتگو با تریتا پارسی، رئیس شورای ملی آمریکایی‌های ایرانی‌تبار، مقیم واشنگتن.

پیام امسال آقای اوباما با سال گذشته تفاوت اساسی داشت. پاسخ آقای خامنه‏ای هم «دست چدنی» بود که سال پیش هم روی آن تاکید کرده بود. با این پیام‌ها جایی برای بهبود روابط وجود دارد؟

هدف پیام سال گذشته‏ی آقای اوباما این بود که فضا را برای دیپلماسی میان ایران و امریکا باز کند. امسال گویا هدف آقای اوباما این بود که مردم ایران را برای تحریم‏هایی که امریکا -هم در خود کنگره‏ی امریکا و هم در شورای امنیت- دنبال می‏کند، آماده کند.
با پاسخی هم که آقای خامنه‏ای داده است، متاسفانه گویا جهت روابط ایران و امریکا دوباره دارد به سمت مقابله می‏رود.

فکر می‏کنید مساله‏ی برنامه‏ی هسته‏ای ایران، بدون توجه به مسائل حقوق بشر در ایران و به صورت مجزا، قابل حل باشد؟

به نظر من، یکی از بزرگ‏ترین اشتباهات امریکا هنگام شروع مذاکره با ایران در سال گذشته، این بود که تنها موضوعی که در مرحله‏ی اول راجع به آن صحبت می‏کردند، موضوع هسته‏ای بود. راجع به حقوق بشر خیلی کم صحبت کردند و به این موضوع توجه نکردند. این از نظر من، اشتباه بزرگی بود. چون کار را خیلی سخت‏تر کرد.

آیا این فکر در امریکا قوی است که بدون حل مساله‏ی حقوق بشر، مسائل برنامه‏ی هسته‏ای ایران را نمی‏توان به جایی رساند؟

نه؛ متاسفانه گروه‏های فشار در امریکا که روی موضوع هسته‏ای تمرکز می‏کنند، خیلی قوی هستند و گروه‏هایی که می‏خواهند بیشتر به موضوع حقوق بشر توجه شود، بسیار ضعیف‏ترند و تا کنون نتوانسته‏اند روی سیاست خارجی امریکا در این زمینه تاثیری بگذارند.

این ‏روزها خیلی از سیاست‏مداران امریکایی خواهان برخورد شدیدتر با دولت ایران به خاطر نقض حقوق بشر هستند. ایا این فشار ممکن است موجب تحریم‏هایی مانند تحریم اشخاصی که حقوق بشر را در ایران نقض می‏کنند شود؟

خیر نمی‏تواند؛ اما آن‏هایی که کنگره و کاخ سفید را برای تحریم بیشتر ایران تحت فشار می‏گذارند، بیشتر از هر چیز به دنبال تحریم بنزین هستند.

آیا تمام آن‏چه در رابطه با سیاست دو دولت می‏بینیم، همان است که در این سطح وجود دارد، یا ممکن است مناسباتی هم پشت پرده در جریان باشد؟ چون بعضی تحلیلگران خیلی به مذاکرات محرمانه اشاره می‌کنند.

امریکا خیلی تلاش کرد که بتواند مذاکره‏ی هسته‏ای را با ایران دوباره شروع کند. کشورهای دیگری هم تلاش کرده‏اند بین ایران و امریکا میانجی‏گری کنند. اما هیچ‏کدام‏شان تاکنون موفق نبوده‏اند. فشارهایی هم که الان روی کاخ سفید است، بیشتر به این سمت است که آقای اوباما دنبال تحریم ایران و وارد آوردن فشارهای دیگر بر این کشور برود. حمایت از مذاکره با ایران، در امریکا خیلی زیاد نیست.

مصاحبه‌گر:نیلوفر خسروی
تحریریه: فرید وحیدی

پرش از قسمت در همین زمینه

در همین زمینه

نمایش مطالب بیشتر