عسل طبیعی، داروی ضد آلرژی
۱۳۹۰ خرداد ۱۲, پنجشنبه
جدیدترین آزمایشی که در باره اثرات عسل بر روی بیماری‌های آلرژیک انجام شده، نشان از اثرات التیام‌بخش عسل طبیعی دارد.
در این بررسی که از جمله در پایگاه اینترنتی "آرشیو بین‌المللی آلرژی و ایمونولوژی" به چاپ رسیده، ۶۱ بیمار مورد آزمایش قرار گرفتند.
تمامی این بیماران از حساسیت به نوعی گرده به نام birch pollen رنج می‌بردند. به این افراد بین ماه‌های نوامبر تا مارس روزانه عسل همان گرده یعنی birch pollen یا عسل معمولی داده شد.
در مقابل، گروهی ۱۷ نفری مورد آزمایش قرار گرفتند که در تمام این مدت از همان داروهای معمول خود استفاده می‌کردند.
نتایج آزمایش
نتایج این بررسی در فصل گرده‌افشانی همین گیاه (birch pollen) در مورد گروه اول که در این مدت از عسل birch pollen استفاده می‌کردند به این قرار بود:
بهبود ۶۰ درصدی علائم
دو برابر شدن روزهایی که بیماری در آنها هیچ علامتی از خود نشان نمی‌داد
کاهش ۷۰ درصدی شمار روزهای تشدید علائم
کاهش ۵۰ درصدی مصرف داروهای آنتی‌هیستامین یا ضد حساسیت
برخی مصرف عسل را نوعی واکسینه شدن در برابر مواد آلرژی‌زا می‌دانند. آنها می‌گویند، خوردن عسل حتی به میزان یک قاشق غذاخوری در روز بدن را به تدریج ایمن می‌سازد.
واکسیناسیون به معنای تزریق ویروس یا باکتری ضعیف یک بیماری است، به گونه‌ای که بدن فرد دریافت‌کننده تصور کند مورد حمله واقع شده است. سیستم ایمنی بدن در این حالت وارد عمل شده و پادزهر بیماری را می‌سازد. به این ترتیب، شخص در برابر آن بیماری خاص ایمن می‌شود.
خوردن عسل هم مانند واکسینه کردن تدریجی بدن در برابر انواع عوامل آلرژی‌زا است. عسل ماده‌ی شیرین و غلیظی است که توسط زنبوران عسل از گرده‌ی گل‌ها جمع‌آوری شده و بعد از تغییر شکل در داخل سلول‌های کندو ذخیره می‌شود.
این ایده که عسل می‌تواند عاملی ایمن‌‌کننده در برابر آلرژی باشد، از آن جا جان گرفت که زنبور برای تولید عسل باید از روی گلی به روی گل دیگر بنشینید و گرده‌های مختلف را جمع‌آوری کند.
در حقیقت عسل تولید نهایی همین دانه‌های متفاوت گرده است. در نتیجه، خوردن عسل باعث می‌شود که بدن عوامل احتمالی آلرژی‌زا را در مقیاس ضعیف‌تر دریافت کرده و به مرور ایمن شود.
بررسی‌هایی با نتیجه‌ی معکوس
اخیرا روزنامه‌ی آمریکایی "نیویورک تایمز" در گزارشی با استناد به یک بررسی قدیمی‌تر، امکان این‌که عسل بتواند فرد را در برابر آلرژی و آسم ایمن سازد، رد کرده بود.
در این بررسی افراد مورد آزمایش‌به ۳ گروه تقسیم شده بودند. یک گروه روزانه یک قاشق عسل محلی، غیر پاستوریزه و فیلتر‌شده دریافت می‌کرد. در حالیکه دو گروه بعدی به ترتیب عسل تجاری و پلاسبو یا همان داروی بی‌اثر مصرف می‌کردند.
نتیجه‌ای که بعد از چندین ماه از این بررسی به دست آمد، این بود که در هیچ کدام از این گرو‌ه‌ها بهبود قابل ملاحظه‌ای مشاهده نشد.
با وجود این جدیدترین آزمایشی که در این باره انجام شده نتایجی کاملا متفاوت در بر دارد و گمان آن دسته از افرادی که عسل را مانند واکسنی در برابر آلرژی تلقی کرده‌اند، تأیید می‌کند.
FV/MDM