50 هزار کودک در داش های آش پزی

این گزارش که توسط بنیاد فردیدریش ایبرت و اتحادیه ملی کارکنان افغانستان تهیه شده، می گوید که بسیاری از کسانی که در داش های خشت پزی مصروف کار هستند، با خانواده های خود در محل کار به سر می برند و هیچ گونه دسترسی به خدمات صحی و آموزشی ندارند.

مسوولان این نهادها می گویند این کودکان به خانواده‌های فقیری تعلق دارند که مجبورند همه روزه از ساعت 7 صبح الی 7 شام در داش‌های خشت ‌پزی عمدتا در ولسوالی "ده سبز" کابل کار کنند.

برخی از کودکانی که در این داش ها مصروف کار هستند، گفته اند که به دلیل فقر مجبور هستند روزانه یک هزار خشت قالب بزنند و در برابر آن 380 افغانی مزد بگیرند.

در گزارش همچنان آمده است که دختری به نام انیسه گل گفته است که وقتی پدرش ساعت چهار صبح از خواب می خیزد، او را نیز بیدار می کند تا به کار برود. این دختر افغان گفته است که ساعات کار بسیار دراز است و بعضی وقت ها به دلیل خستگی و فشار به خواب می رود. بعضی از کودکان گفته اند که از ساعت چهار صبح تا هفت شام کار می کنند.

این گزارش از زبان کودکان کارگر نقل کرده است که در هر داش از 40 تا 45 کودک کار می کنند. کار این کودکان اکثرا لگد کردن گل و قالب زدن خشت می باشد.

حضرت گل، یک کودک دیگر گفته است زمانی که از کار مرخص می‌شود به حدی خسته می‌شود که حتا نمی‌تواند دست و روی خود را بشوید. او می‌گوید: "راضی نیستم به خاطر این که پدرم به زور بالایم کار می ‌کند و می‌گوید اگر کار نکنم همه‌ ما گرسنه می‌مانیم. پس این حرف‌های پدرم مرا وادار می‌سازد تا از کارم رضایت داشته باشم. من هر روز از وقت آذان نماز صبح به کارم شروع می‌کنم و تا شام آنقدر مانده و خسته می‌شوم که حتا توان آن را نمی‌داشته باشم تا دست و روی خود را با آب تازه کنم".

فرانک هنتک، مسوول بنیاد فریدریش ایبرت در افغانستان، روز سه شنبه 4 دلو /24 جنوری، در یک کنفرانس خبری در کابل با ارایه این گزارش، وضعیت کودکان کارگر را در کابل برای دولت افغانستان و جامعه جهانی "شرم ‌آور" خواند.

آقای هنتک گفت: "تنها در فاصله 20 کیلومتری پایتخت که در آن هزاران تن از اشخاص ملی و بین المللی به خاطر دفاع از حقوق بشر کار می‌کنند، جای شرم است که بیشتر از پنجاه هزار کودک در داش‌های خشت‌ پزی تحت اسارت و غلامی قرار گرفته و کارهای شاقه انجام می‌دهند".

مسوول بنیاد فریدریش ایبرت گفت با آنها تمام نهادها از حقوق کودکان آگاهند اما تاکنون برای جلوگیری از کارهای شاقه و طاقت فرسا توسط کودکان اقدام جدی صورت نگرفته است. بنیاد فریدریش ایبرت از نهادهای ملی و بین المللی خواست تا به حقوق این کودکان توجه کنند.

حسین سیرت / کابل
ویراستار: عاصف حسینی