Propaganda hrvatske ekstremne desnice

Autor Norbert Mapes-Nidik najpre citira Milorada Pupovca, predsednika Srpskog narodnog vijeća (SNV), koji je napisao da se Hrvatskom širi atmosfera netolerancije i mržnje – ne samo prema njemu lično, već i prema novinarima, glumcima, režiserima, crkvenim velikodostojnicima i braniteljima ljudskih prava. U članku Nidik dalje piše: „Srpska manjina i savez jevrejskih zajednica bojkotuju ovogodišnju komemoraciju žrtvama Jasenovca. Razlog je relativizacija i oživljavanje ustaštva, kako su to izjavili čelnici jevrejske zajednice.“

„Otkako je u januaru počela sa radom vlada pod vođstvom nacionalnokonzervativne stranke HDZ, raspoloženje u zemlji je ekstremno napeto. Deo velike stranke je rešio da, u savezu sa nekim desnoradikalnim koalicionim partnerima, nanovo definiše hrvatsku naciju. Propaganda protiv navodnih izdajnika države, koji su od pre godinu dana cilj ekstremnih desničara, sve više se zahuktava. Ali i otpor raste iz nedelje u nedelju.“

Na primedbe Milorada Pupovca „predsednica Kolinda Grabar-Kitarović je odgovorila, dovoljno neuobičajeno, otvorenim pismom. U njemu ona piše da među osobama koje je Pupovac naveo ima i onih koji svojim javnim djelovanjem godinama provociraju, iritiraju, pa i vređaju najveći deo hrvatske javnosti, neistinito prikazuju Domovinski rat i čak mu se izruguju, u osnovi, negiraju stvarnost, a implicitno i samu ideju hrvatske države.“

Doajen politologije u Hrvatskoj, Žarko Puhovski, rekao je da je u pitanju reakcija tipična za vreme komunizma – kad god je neka manjina tražila zaštitu države, govorilo se: sami ste krivi! Vi ste provocirali! Mi smo na putu Mađarske, Poljske i Makedonije, rekla je Jelena Berković, predsednica poznate (takođe iritantne) organizacije za građanska prava Gong – svrstavajući tako Hrvatsku u iliberalne države evropskog Istoka koje predvode desničarski populisti."

„Na jednoj strani su nacionalno svesni Hrvati, koje podržava strogo konzervativna katolička crkva. Na drugoj strani su sekularni liberali, ateisti i klasična levica – kao i Srbi koji su pre poslednjeg rata još činili 12 odsto stanovništva. Tokom 2000-ih, među frontovima je došlo do otrežnjujućeg približavanja: istoričari iz levog i liberalnog tabora kao i Srbi, pomogli su da se rasvetli komunističko ubijanje hrvatskih kolaboranata NS, ali i mnogih nevinih ljudi kao i mladih regruta. Posebne zasluge u tome imao je Slavko Goldštajn, jevrejski publicista, hrvatski patriota i na međunarodnom planu najviši moralni autoritet u pitanjima svetskog rata.“

„Jedna svečana premijera u zagrebačkom bioskopu Europa je ponovo nagrizla tanak sloj laka. Kao da se ništa nije dešavalo, režiser Jakov Sedlar je, pred okupljenom konzervativnom elitom, u istraživački nadasve aljkavom dokumentarnom filmu o koncentracionom logoru Jasenovac, ponovo marljivo smanjio broj žrtava. Goldštajn, koji je došao samo zbog toga, sa svoje 84 godine, rekao je da su u pitanju poluistine, laži i falsifikovanje. Novi ministar kulture Zlatko Hasanbegović, duhovni vođa ideološkog zaokreta, nasuprot tome je pohvalio rušenje tabua. Za mnoge aktiviste HDZ reč je o vrlo ozbiljnoj kulturnoj revoluciji u zemlji, pretpostavlja politikolog Puhovski, i smatra da ni fizičko nasilje ne može da se isključi. Što se tiče ozbiljnosti i izgleda na uspeh partijskog vođstva, Puhovski u to nije baš siguran: Za razliku od Mađarske ili Poljske, desnica ovde u Hrvatskoj ne može da oseća legitimaciju velike većine“.