گروه کیوسک «سه‌تقطیره» شد

آلبوم جدید کیوسک چه ترانه‌هایی ‌را در بر می‌گیرد؟

آرش سبحانی: پانزده قطعه که همه جدید نیستند. مجموعه‌ای است از قطعات جدید و چند قطعه‌ی قدیمی که ما تنظیم‌هایش را عوض کردیم و دوباره اجرایش کردیم؛ یکی دو قطعه هم کاور است.

تغییر و تنظیم آهنگ‌ها از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ حس کردید که تنظیم نامناسب بوده یا این که دوست داشتید تنظیم‌های جدید را تجربه کنید؟

این اجرا‌ها حال و هوای آکوستیک دارد. کلوپ «یوشیز» در سان فرانسیسکو خیلی جای Jazzy است و اعتبارش به این است که موزیسین‌های جاز خیلی خوبی می‌آیند در آنجا برنامه اجرا می‌کنند. از ما که برای اجرای برنامه دعوت کردند، می‌خواستیم تا آنجایی که می‌شود تنظیم جدیدتری از کارها داشته باشیم و در واقع سازبندی‌مان کمی عوض شده. یعنی ما به گروه ویلون اضافه کردیم و اردلان (نوازنده‌ی کیبورد) هم تازگی‌ها در کارهامان اکوردئون بیشتر می‌زند. این است که تنظیم‌ها خودبه‌خود عوض شد.

پس می‌توان حساب کرد که کیوسک دارد بیشتر به سمت موسیقی جهانی (Worldmusic) می‌رود؟

بله، حداقل در این آلبوم این طور است. راستش چیزی برای درازمدت نمی‌توانم بگویم که ما می‌خواهیم همیشه این سبک باشیم یا همیشه می‌خواهیم در این سبک بمانیم. ولی در این آلبوم مشخصاً به این سبک رفتیم و من هم از محصول نهایی‌اش راضی‌ام.

با توجه به سازبند‌ی‌ها می‌توان تصور کرد که آلبوم جدید کمی حال و هوای حزن‌انگیزی داشته باشد. آیا این، تأثیرگرفته از رویدادهای بعد از انتخابات بوده یا اصلاً ربطی به آن نداشته است؟

داستان‌ها و رویدادهای بعد از انتخابات، یعنی یکسال اخیر ایران، آن قدر سنگین بود که من فکر می‌کردم خودش به تنهایی به یک آلبوم احتیاج دارد. همان موقع هم شروع کردیم به کار کردن روی پروژ‌ه‌ای به‌نام آلبوم سبز که من دوست داشتم هنرمندان دیگر را هم درگیرش کنم. منتهی از همه‌ی اتفاقات آنقدر دل‌چرکین بودم که... می‌دانی؟! احساس می‌کردی که اگر بخواهی الان برایش یک آلبوم درست کنی، خیلی زود است. انگار یک جورایی داری از آن فضای احساسی آن موقع استفاده می‌کنی. من فکر کردم شاید بهتر باشد که این را در درون خودم هضم کنم، شاید حتی یکی دو سال هم فاصله داشته باشد، ولی با یک فاصله‌ی منطقی به آن بپردازم. ولی حال و هوای آلبوم در مجموع حزن‌انگیز است و یکی دو قطعه هم در این آلبوم هست که من احساس می‌کنم، روحیه‌ی خود من خیلی متأثر است از آن فضای سرخوردگی و خشونت‌زده و آن چیزهایی که دیدیم و شنیدیم. منتهی لزوماً موضوعش آن نیست. یعنی مشخصاً در مورد آن اتفاق‌ها حرف نمی‌زند.

پس بیشتر روی فضای کار تأثیر گذاشته؟

دقیقاً. چون خود کارها هم خیلی کلی‌تر شدند.

مدتی پس از انتشار آلبوم، قرار است، کنسرت‌های متعدی برگزار کنید. تورتان از کجا شروع و به کجا ختم می‌شود؟

تور کنسرت‌ها ما از اوایل نوامبر از تورنتو کانادا شروع می‌شود و آخرین جا هم استکهلم سوئد است.

از این طرف اقیانوس به آن طرف اقیانوس؟

دقیقا!

چطور شد، اسم آلبوم را «سه تقطیره» گذاشتید؟

من خودم احساس کردم که ما تا حالا سه آلبوم منتشر کردیم و این، چهارمین آلبوم‌مان است. دوست داشتم که این تجربه‌ی ضبط زنده را ما داشته باشیم، چون خیلی پروسه‌ی سختی است، برخلاف آنچه به نظر می‌آید. هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ کار قطعه، یعنی کار موزیسین‌ها. و من فکر کردم سه بار ما تقطیر شدیم و حال «سه تقطیره» شدیم.

در خارج کشور می‌توان آلبوم جدید را از طریق اینترنت تهیه کرد، ولی آن‌هایی که ایران‌اند ...

بله، برای آنهایی که در ایران‌اند، حقیقت‌اش باید بگذاریم یکجایی دانلود مجانی کنند و آن‌هایی که در اروپا و آمریکا هستند نباید این کار را بکنند و در واقع باید خودشان این نکته را بفهمند ولی نمی‌شود کنترل کرد. مشکل ریشه‌ایی است که باید آرام آرام درست شود. خیلی‌ها رعایت نمی‌کنند و واقعاً آدم نمی‌داند چه کار باید بکند. چون بچه‌ها از ایران می‌گویند خب ما چی کار کنیم... جالب این است که یک کسی چندی پیش به من ایمیل زد که سایت زیرزمینی دارد و می‌خواهد با ما مصاحبه کند. گفتم چه سایتی هستید که لینک سایت‌اش را داد. من هم از روی کنجکاوی سری به این سایت زدم، دیدم یک آگهی بزرگ گذاشته برای یک دی‌وی دی که تمام آهنگ‌ها، تمام گروه‌های زیرزمینی از گروه ۱۲۷ بگیر تا مثلا کیوسک در آن هست، مثلا ۱۵ هزارتومان. زنگ بزنید ما برایتان تا دم خانه می‌آوریم. گفتم خجالت نمی‌کشید، کارها را گذاشتی روی دی وی دی دارید آنجا می‌فروشید، بعد می‌گویید، من از موسیقی زیرزمینی حمایت می‌کنم. گفت اینجا همه دانلود می‌کنند. گفتم خب همه دانلود کنند، مجانی‌ست. تو چرا داری پول می‌گیری!

مصاحبه‌گر: شهرام احدی

تحریریه: فرید وحیدی