شرط اعزام نماینده‌ی ویژه سازمان ملل به ایران <br> مصاحبه با محسن قائم‌مقام
۱۳۸۸ تیر ۱۲, جمعه
دویچه‌وله: آقای دکتر قائم مقام، شما الان از دیدار با نایب رئیس دفتر عالی حقوق بشر سازمان ملل در نیویورک برمی‌گردید. می‌توانید برای ما نخست بگویید که به نمایندگی از طرف چه کسانی این دیدار را انجام دادید؟
محسن قائم‌مقام: من و همراه من آقای احمد پاکزاد، قاضی بازنشسته و وکیل دادگستری ایران، به‌عنوان نمایندگی از طرف سازمانهای جبههی ملی ایران در خارج از کشور این ملاقات را انجام دادیم و ما را پذیرفتند.
انگیزه‌ی شما از این دیدار چه بوده است؟
برای ما وضعی که در ایران می‌گذرد، همان طور که برای همه‌ی ایرانیان و همه‌ی مردمی که به این اخبار گوش می‌دهند، بسیار ناراحت‌کننده است. ما می‌خواستیم راهی پیدا کنیم که این فشارها و ظلم و تعدی از بین برود و اجازه بدهند که مردم آزادیخواه ایران فعالیت داشته باشند و بتوانند به آزادی خودشان حتا با مقدار کمتری که الان دنبالش هستند، برسند. به‌علاوه، ما بسیار نگران زندانیان سیاسی هستیم که الان، همان طور که سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرده، برای اعتراف به گناهان نکرده تحت شکنجه هستند. انگیزه‌ی ما این بود.
در این دیدار چه مسایلی را مطرح کردید؟
برای ما زیاد مشکل نبود که مسایل ایران را بگوییم و شقاوت‌های مامورین امنیتی و بسیجی‌ها را شرح بدهیم. چون اخبار و گزارش و فیلم‌اش را همه‌ی مردم جهان دیده‌اند. حتا قتل‌هایی را که کرده‌اند، حداقل ندا را همه با چشم‌های گریان دیده‌اند. ما فقط می‌خواستیم عالیجناب بان کی مون دبیرکل سازمان ملل را راجع به این موضوع توجه بدهیم و از ایشان دو تقاضا داشتیم.
این دو تقاضا چه بود؟
اول این که آقای بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد بیاید و کاملا، علنا و به شکل رسمی پشتیبانی و دفاع خود را از حرکت دموکراسی در ایران و دفاع از حقوق مبارزان اعلام کند. دوم این که یک گزارشگر ویژه‌‌ای برای رسیدگی و تحقیق در مورد ستمکاری‌های دولت ایران و سرکوب تظاهرات صلح‌جویانه به ایران بفرستد و حقوق این همه زندانی سیاسی را که مورد شکنجه هستند مورد رسیدگی قرار بدهد تا زمانی که آن‌ها آزاد شوند.
شما با نایب رئیس دفتر عالی حقوق بشر سازمان ملل در نیویورک آقای کرگ موکیبار دیدار داشتید و ایشان از طرف آقای بان کی مون نمایندگی داشتند.
بله. ایشان نامه‌ی ما را به آقای بان کی مون می‌رسانند. آقای موکیبار به ما گفتند که ۱۹ژوئن در ژنو کارهای جمهوری اسلامی ایران را محکوم کرده‌اند و خواستار پایان یافتن دستگیری‌ها و کشتار شده‌اند. به من اعلامیه‌هایشان را دادند که اینها همه منتشر شده است. منتها گفتند که فرستادن گزارشگر ویژه یک مسئله‌ی سیاسی‌است. یعنی خود رییس سازمان ملل هم نمی‌تواند تصمیم بگیرد یا شورای عالی حقوق بشر هم نمی‌تواند تصمیم بگیرد، این را باید شورای امنیت تصمیم بگیرد. به این ترتیب ما باید به دولت‌ها و سازمانهای غیر دولتی مثل عفو بین‌الملل و دیده بان حقوق بشر فشار بیاوریم و بخواهیم که به شورای امنیت فشار بیاورند. منتها ما خواستیم که آقای بان کی مون هم اعلام کنند که اعزام گزارشگر ویژه خواست خود ایشان هم هست. چون گزارشگر ویژه سازمان ملل قبلا هم برای تحقیق به ایران رفته است.
آقای موکیبار هم این پیشنهاد ما را خیلی منطقی و صحیح دانستند. الان ما در حال آمادگی برای تظاهراتی در مقابل سفارتهای روسیه و چین هستیم. این دو کشور، از ترس این که زمانی برای خودشان هم مامور ویژه بفرستند، از دولت سرکوبگر ایران پشتیبانی‌هایی را کرده‌اند. ما داریم آماده می‌شویم که علیه این حکومت‌ها در مقابل سفارتخانه‌هاشان تظاهراتی انجام دهیم.
شما این فعالیت را خواهید کرد. چه چشم‌اندازی را آقای کرگ موکیبار پیش روی شما قرار دادند؟
آقای کرگ موکیبار بسیار خوشبین بودند. اولا از ما تشکر کردند که ما رفتیم آنجا. برای آن که گفتند سازمان ملل و حتا سازمانهای بین‌الملل حقوق بشری، به افراد و سازمان‌هایی مثل ما نیازمند است که بیایند. چون اینها گزارشهای خودشان را از سازمان‌هائی مثل ما می‌گیرند. ایشان کاملا خوشبین بودند که این کارها از طرف سازمان ملل و آقای بان کی مون صورت بگیرد. منتها از ما خواستند که ما هم به نوبه‌ی خود از نظر سیاسی شورای امنیت را مجبور کنیم که این گزارشگر ویژه را انتخاب کند و بفرستد. یعنی یکمقدار زیادش هم به خود مردم دموکرات دنیا، ایرانیان آگاه و آزادیخواه بسته است که به نمایندگان سازمان ملل، دولت‌ها و بخصوص سازمانهای غیردولتی مدافع حقوق بشر فشار بیاورند.
باید همه روی ضرورت اعزام گزارشگر ویژه به ایران پافشاری کنند. به‌هرحال ما نگران زندانیان سیاسی و شکنجه‌ی آن‌ها هستیم. همان طور که گفتم سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرد که اینها را می‌خواهند وادار به اعتراف بکنند. اخیرا اخباری هم در مورد یک مخبر ایرانی‌ـ کانادایی شنیدیم. هرروز باید منتظر کارهایی باشیم که جدید نیست و حکومتهای استبدادی مثل اینها انجام می‌دهند. یکنفر را می‌گیرند و می‌گویند هشت سال زندان برای جاسوسی، دو روز بعد آزادش می‌کنند. اگر جاسوس است، پس چرا آزادش می‌کنید، چرا هشت سال محکومش می‌کنید؟ حتا با این که این انتخابات از سوی گروه خاصی انجام شد، ولی مردم ایران پشتیبانی کردند. زیرا فکر کردند که راهی برای آزادی اظهار نظر خودشان خواهد بود. ما هم از این حرکت بزرگ مردم ایران پشتیبانی می‌کنیم و این فعالیت‌ها هم همه در پشتیبانی از مبارزات آزادیخواهانه‌ی مردم ایران است.
مصاحبه‌گر: کیواندخت قهاری
تحریریه: بهنام باوندپور
برای شنیدن مصاحبه فایل صوتی پایین صفحه را کلیک کنید!