1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

حامد کرزای و تقلب در انتخابات

AJ/BB۱۳۸۸ شهریور ۱۹, پنجشنبه

کمیسیون بررسی نتایج انتخابات ریاست جمهوری در کابل اعلام کرد که در ۸۳ مرکز رای در استان پکتیا، قندهار و غزنی تقلب شده است. این کمیسیون نتایج این مراکز رای‌گیری را باطل اعلام کرد. کرزای با مشکل بزرگی روبروست.

https://p.dw.com/p/JcZY

چه انتظاراتی جامعه جهانی از حامد کرزای داشت! او به عنوان شخصیت کلیدی در کنفرانس پترزبرگ آلمان، قرار بود صلح را به افغانستان بازگرداند و در این کشور امنیت و دمکراسی برقرار کند. آنچه می‌توان با صراحت کامل ادعا کرد، این است که افغانستان از آن زمان تا کنون، نه امنیت‌اش بیشتر شده و نه صلح در این کشور برقرار شده است.

نتایج تقلب در انتخابات

تقلب در انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان سبب شده که شخصیت کلیدی این کشور برای دمکراتیزه کردن، خود به تقلب متهم شود. او متهم است که در انتخابات ریاست جمهوری به‌شدت تقلب کرده است. البته بسیارند کسانی که از این اتهامات تعجبی نکرده‌اند. آنها خوب می‌دانستند که نباید به گروه انتخاباتی حامد کرزای اعتماد کرد. این گروه متهم به فساد اداری، دست داشتن در قاچاق مواد مخدر و برنامه‌ریزی اشتباه در امر اقتصاد بودند، و در این شرایط تقلب در انتخابات روندی تکمیلی در فعالیت‌های آنها به حساب می‌آمده است.

Afghanistan Wahlen
عکس: AP

کرزای سبب شده است که اعتماد مردم در افغانستان به دمکراسی، به عنوان یک سیستم اجتماعی، به شدت آسیب ببیند. شهروندانی که به رغم تهدیدهای طالبان به مراکز رای گیری رفته‌اند، فهمیده‌اند که سرشان کلاه رفته است. حتا اگر بعدها اعلام شود که آراء داده‌شده به کرزای آنقدر زیاد بوده که آرای مشکوک کنار گذارده شده هم تاثیری در نتایج انتخابات ندارند، باز هم قانونیت او به شدت زیر سوال رفته است.

تقلب و نیروهای حافظ صلح

در چنین شرایطی هضم این شرایط برای نیروهای حافظ صلح و هم‌پیمان افغانستان نیز بسیار دشوار است؛ نیروهایی که به شدت در فکر یافتن راهی برای خروج از این کشور هستند. آنها منتظر بودند که رئیس جمهوری که اطمینان شهروندان را به دست آورده، به قدرت برسد و آنها بتوانند قدرت قانونی را در این کشور به او منتقل کنند و خود هر چه زودتر به کشورشان بازگردند.

اما با بروز تقلب در انتخابات، خروج این نیروهای بین‌المللی نیز از افغانستان غیرممکن می‌نماید. به همین علت است که می‌توان گفت، افغانستان به صورت کشوری پرخطر باقی می‌ماند و ناتو به عنوان حامی پایدار این کشور باید به وظایف‌اش همچنان ادامه دهد.

اما انتقاد فقط به کرزای و گروه انتخاباتی او محدود نمی‌شود. باید به کشورهایی نیز انتقاد کرد که بودجه مالی این انتخابات را تامین کردند. این سوال را می‌توان مطرح کرد که آیا این کشورها نباید با ایجاد سدهایی، جلوی تقلب در انتخابات را می‌گرفتند؟ چرا باید اتحادیه اروپا، به محض پایان یافتن انتخابات، با عجله آن را "انتخاباتی در مجموع مثبت" ارزیابی کند؟

سوءاستفاده‌های احتمالی از "تقلب"

مطمئنا طالبان از مشکلات موجود به نفع خود استفاده خواهند کرد و فردی دیگر چون محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران، در همسایگی افغانستان دست‌ها را به هم خواهد مالید و خواهد گفت، غرب در رابطه با تقلب در انتخابات دیدگاه‌های متفاوتی دارد. غرب موضوع تقلب در انتخابات ایران را بزرگ می‌کند و در افغانستان در همین مورد لب فرو می‌بندد.

انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان می‌توانست به تحکیم دمکراسی در افغانستان کمک کند و این کشور را گامی به تامین امنیت و صلح نزدیک‌تر کند، اما نتیجه انتخابات چنان نشد که امیدش می‌رفت.

زیبیله گولته شرودر، رئیس بخش آسیای دویچه وله

پرش از قسمت در همین زمینه

در همین زمینه