«جنگ با ایران مدتهاست آغاز شده است»
۱۳۹۰ بهمن ۲۱, جمعه
روزنامه هندلزبلات تفسیری از یوزف یوفه کارشناس مسایل خاورمیانه و مدیرمسئول روزنامه Die Zeit چاپ کرده که با توجه به شرایط حاکم بر منطقه و خطراتی که مستقیم و غیرمستقیم خاورمیانه، بویژه ایران را تهدید می‌کند، از اهمیت ویژه برخورار است.
یوزف یوفه در این مقاله خاطرنشان کرده است که صدای کوبیدن بر طبل جنگ مدام به گوش می‌رسد. اروپا تحریم نفتی علیه ایران را به بوته آزمایش گذاشته و مجلس ایران می‌خواهد به عنوان اقدامی تلافی‌جویانه شیرهای نفت را از همین حالا ببندد.
پشت همه این‌ها، گمانه‌زنی درباره حمله اسرائیل به نیروگاه‌های اتمی ایران رواج دارد. لئون پانه‌تا، وزیر دفاع آمریکا حتی زمان دقیق این حمله را اعلام کرده است: بین ماه‌های آوریل و ژوئن سال جاری میلادی ( نیمه بهار و اوایل تابستان سال آینده شمسی).
نویسنده معتقد است که این اعلام آشکار نباید سرسری گرفته شود و ادامه می‌دهد که به همین دلیل نیز باراک اوباما بلافاصله اظهار نظر کرد که فکر نمی‌کند اسرائیل تصمیمی برای این اقدام گرفته باشد، «اما فشار بر ایران ادامه می‌یابد».
خط هوایی مستقیم برای جنگنده‌های اسرائیلی
مفسر روزنامه هندلزبلات به جنگ روانی که اسرائیل با ایران آغاز کرده اشاره می‌کند و این که شیمون پرز، رئیس جمهوری اسرائیل روز دوشنبه (۶ فوریه) گفت «ایران هیچ آینده‌ای ندارد و ما در جنگ با ایران پیروز خواهیم شد».
این تفسیر می‌افزاید که در یک تحلیل استراتژیک می‌توان کل معادله را چنین بیان کرد: اسرائيل می‌خواهد ولی نمی‌تواند. آمریکا می‌تواند ولی نمی‌خواهد. با این همه یک فاکتور به نفع اسرائیل تغییر کرده که آن‌هم زیاد قابل اتکاء نیست: خط حمله هوایی! تا زمانی‌که آمریکا در عراق حضور داشت و آسمان این کشور تحت کنترل آن بود، جنگنده‌های اسرائیلی باید ۲۰۰۰ کیلومتر را برای دور زدن مسیری که به ایران می‌رسد پشت سر می‌گذاشتند. حالا که اسرائیلی‌ها دیگر نباید آسمان عراق را دور بزنند، می‌توانند در یک خط مستقیم و با طی مسافتی ۱۵۰۰ تا ۱۲۰۰ کیلومتری به مرز ایران برسند.
مفسر روزنامه‌ی آلمانی می‌پرسد، ولی جنگنده F-15 در ایده‌آل‌ترین حالت چقدر توان پرواز دارد؟ حداکثر ۴۰۰۰ کیلومتر آن هم در صورتی که همه شرایط فراهم باشد. نخست باید فکر مسافت برگشت را هم کرد و گذشته از این باید این جنگنده‌ها تسلیحات لازم را حمل کنند و هرچه میزان این تسلیحات بیشتر باشد، امکان حمل سوخت کمتری دارند. بنابراین این حمله کار آسانی نخواهد بود.
حملات تروریستی و بمب‌گذاری به‌جای جنگ آشکار
اسرائیل سال ۱۹۸۱ تنها یک هدف در عراق را زد: نیروگاه اوزیراک. شش جت در این اقدام شرکت داشتند. ولی جنگنده‌های اسرائیلی مانند جت‌های آمریکایی دست به بمبارانی وسیع نزدند. در کنفرانس «هرسیلا»، کنفرانسی اسرائیلی مشابه کنفرانس امنیتی مونیخ یک کارشناس امور تاکید کرد که: «اسرائیل نباید همه ۵۰ هدف را تخریب کند، کافی است که مهمترین‌ها را بزند». وی افزود: «ما نباید میان همه یا هیچ یکی را انتخاب کنیم. راه‌های میانی بسیاری وجود دارند».
مفسر هندلزبلات این سخن را چنین تعبیر کرده است که اسرائیل مدتهاست جنگ را شروع کرده، اما نه آن طور که در اذهان عمومی انعکاس یابد. جنگی با این روش ها: ترور کارشناسان هسته‌ای. الگوهای بسیاری برای به‌کارگیری این روش وجود دارد. مثلا در دهه ۵۰ کارشناسان موشکی آلمان که برای مصر کار می‌کردند کشته شدند. در دهه هفتاد کارشناسان تسلیحاتی عراق ترور شدند.
در ادامه‌ی این تفسیر به دیگر روش‌ها اشاره شده و آمده، استفاده از ویروس استاکس‌نت و حملات سایبری از این دست و خرابکاری در تاسیسات نظامی ایران مانند انفجاری که در یکی از مراکز سپاه در نزدیکی تهران رخ داد و در آن گذشته از ۱۸ تن از افراد سپاه، مقدم، فرمانده برنامه موشکی ایران نیز کشته شد، موشک‌های شهاب ۳ که در رژه‌های نظامی با شعار «پاک کردن اسرائیل از نقشه زمین» تزیین می‌شوند.
این تفسیر در پایان نتیجه می‌گیرد، اگر این روش‌های اصلی باشند که در جنگ با ایران به کار گرفته می‌شوند، سر و صدا درباره آغاز جنگ یا حمله به ایران، تنها به منظور رد گم کردن است، زیرا جنگ از مدت‌ها پیش به جریان افتاده است. اگر اسرائیل موفق شود با این روش جلوی برنامه هسته‌ای ایران را بگیرد، خدمتی به جهانیان کرده است. و اگر موفق نشود، بازهم استفاده از این روش به مراتب بهتر از جنگی ویرانگر است که پیامدهای آن روشن نیست. از بمب اتمی ایران هم بهتر است که می‌تواند خاورمیانه را به خانه وحشت تبدیل کند.
NK/BM