امید نوری‌پور: اروپا باید برای مردم ایران کاری بکند
۱۳۹۸ آبان ۳۰, پنجشنبه
امید نوری‌پور در تهران متولد شده و نماینده حزب سبزها در مجلس فدرال آلمان است. او در گفتگو با دویچه وله به پرسش‌هایی درباره سیاست آلمان و اروپا در قبال ایران و اعتراض‌‌های مردمی در این کشور پاسخ داده است.
دویچه وله: آقای نوری‌پور، مردم ایران در اعتراض به افزایش قیمت سوخت به خیابانها آمدند. چه میزان از مشکلات اقتصادی آنها به دلیل تحریم‌های آمریکاست؟
امید نوری‌پور: مردم ایران میان منگنه گرفتار شده‌اند. فساد و سوء مدیریت حکومتی از یک سو و از سوی دیگر فشار حداکثری آمریکا آنها را نومید کرده و به خیابان کشانده است.
آیا این وضعیت ناتوانی اروپا در حفظ توافق اتمی با ایران را نشان نمی‌د‌هد؟
اروپایی‌ها ناتوان نیستند، شهامت ندارند. اروپا تابستان سال گذشته به ایران قول داد که سازوکاری برای انجام معاملات مالی راه‌اندازی کند. این وعده تا به امروز عملی نشده است، چون اروپا جرأت ندارد آن را اجرا کند. اینطوری اروپا نه توافق اتمی را نجات می‌دهد، نه منافع امنیتی خود را حفظ می‌کند. ما هیچ کاری برای مردم گرفتار ایران نکردیم. واقعیت این است که داروخانه‌های ایران کمبود دارو و تجهیزات پزشکی دارند، چه رسد به داروهای سرطانی برای کودکان بیمار.
معامله ایران در سازوکار مالی ویژه اروپا یا همان اینستکس چگونه است؟
به ایران قول داده شده اعتباری موقت برای انجام معامله ایران تأمین شود. من یک مثال می‌زنم تا روشن شود: مثلأ در حوزه انتخابیه من یک شرکت تولیدکننده تجهیزات پزشکی فعال است که از سالها پیش با ایران معامله می‌کند. حجم مبادلات همین یک شرکت با ایران ۶۰ میلیون یورو در سال است. تأمین اعتبار برای ادامه همکاری تجاری با ایران اینطور است که مثلأ من این اعتبار را تأمین می‌کنم و از طرف ایران یا از طرف آلمانی پول دریافت و پرداخت می‌کنم .
تمام اعتباری که اروپا برای اینستکس و انجام معاملات مالی با ایران از جمله تجارت نفت در نظر گرفته، پنج میلیون یوروست. این حجم اندک چرند است و به همین دلیل هم بی‌فایده است.
منظور شما این است که اروپایی‌ها حاضر نبودند اعتبار بیشتری در نظر گیرند؟
دقیقأ. وقتی ما از اعتراض مردم ایران صحبت می‌کنیم، باید به این نکته هم اشاره کنیم که سیاست آمریکا نیمی از مشکل است. پنجاه درصد دیگر مشکل فساد در حکومت ایران است. البته مردم فقط به دلیل افزایش قیمت بنزین به خیابان نریختند. آنها آزادی‌های سیاسی می‌خواهند.
حال آلمان و اتحادیه اروپا چه کار می‌توانند بکنند؟
اول اینکه ما باید همه تلاش خود را برای نجات توافق اتمی انجام دهیم و این کار شهامت می‌خواهد. این نگرانی اصلی ماست. دسترسی ایران به سلاح اتمی به معنای آن است که سایر کشورهای خاورمیانه هم دنبال سلاح اتمی خواهند رفت و این پیامدهایی غیرقابل پیش‌بینی برای ما خواهد داشت. خاورمیانه همسایه نزدیک ماست.
یعنی اروپایی‌ها باید به آمریکا فشار بیاورند تا دوباره به توافق اتمی بپیوندد؟
نه، فکر نمی‌کنم چنین کاری نتیجه دهد. باید این واقعیت را در نظر گرفت که خروج ترامپ از توافق اتمی با ایران بیش از حد به سیاست داخلی دولت آمریکا مربوط می‌شود. اروپا باید کاری برای خود بکنند تا سیاست آمریکا تا این حد (روی منافع اروپا) تأثیر‌گذار نباشد. اگر یک سازوکار مالی وجود داشته باشد که ایران بتواند با آن تجارت کند، منظورم بازرگانان ایرانی و طبقه متوسط ایرانی است و در مورد حکومت صحبت نمی کنم، ما یک قدم بزرگ پیش خواهیم رفت.
دوم اینکه حفظ توافق اتمی نباید تبدیل به بهانه‌ای شود که به دلیل آن در مورد حقوق بشر و سرکوب اجتماعی در ایران صحبت نشود. و سوم اینکه باید برای آمریکا روشن کرد که سیاست "فشار حداکثری" که تغییر رژیم است، با به فلاکت کشاندن کل مردم ایران راه به جایی نمی‌برد و امکان پذیر نیست. نکته آخر هم که شاید خیلی فنی به نظر رسد این است که آمریکایی‌ها حال می‌گویند می‌خواهند به برقراری دوباره اینترنت در ایران کمک کنند. ماجرا به این سادگی نیست چون آمریکا خود بخشی از مشکل است. اما اروپا برای کمک به ایرانیان در این زمینه چه کار می‌خواهد بکند؟ من که تا به حال چیزی نشنیده‌ام.
فکر می‌کنید حمایت دولت‌های خارجی، مثلاً آلمان، از تظاهرکنندگان سازنده است؟
اول باید روشن کرد که مسئله تغییر رژیم نیست. دوم اینکه نگرانی معترضان افزایش قیمت‌ها و افزایش فقر و بیچارگی در ایران است آنها زندگی‌ای بهتر و آزادی می‌خواهند.
مصاحبه‌کننده: کریستوف هازلباخ