همبستگی "گزارشگران بدون مرز" با ملت ایران

دویچه‌وله: آقای معینی، سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری فراخوانی داده‌‌ و روز ۲۵ جولای را روز همبستگی مردم دنیا با ملت ایران اعلام کرده‌اند. در مورد جزییات این فراخوان اگر ممکن است بیشتر برای ما توضیح بدهید؟

محمدرضا معینی: واقعیت این است که روز جهانی همبستگی با مردم ایران از طرف سازمان‌ها و گروه‌های ایرانی طرح شده و ما به عنوان سازمان‌های مدافع حقوق بشر از این رویداد خوشحال شدیم و دفاع می‌کنیم و عملا به‌عنوان حمایت‌گر این جنبش سعی کرده‌ایم در هر جایی که می‌توانیم به برگزاری تظاهرات و اعتراض‌ها کمک کنیم.

چه نهادهای دیگری غیر از سازمان گزارشگران بدون مرز و عفو بین‌الملل از این حرکت حمایت کرده‌اند؟

تقریبا تمام سازمان‌های معتبر جهانی دفاع کرده‌اند، از لیگ حقوق بشر تا سازمان نگهبان حقوق بشر تا مجامعی که در رابطه با مسایل دفاع از حقوق زنان و حقوق جامعه شهروندی کار می‌کنند، حتا سازمانی مثل فیزیکدانان مدافع حقوق بشر از این حرکت حمایت کرده‌اند و از سوی خانم شیرین عبادی هم بخشی از برندگان جایزه‌ی نوبل نیز به این حرکت پیوسته‌اند.

از مردم خواسته شده که در این روز چه کار نمادینی انجام دهند؟ آیا فقط تحصن و تظاهرات است، یا این که اعتصاب غذا جزو آن است؟ دقیقا از مردم چه خواسته شده؟

واقعیت این است که مهم برای ما یک حرکت در رابطه با دفاع از حقوق مردم ایران است. برای سازمان گزارشگران بدون مرز، دفاع از حق آزادی بیان و آزادی مطبوعات و بویژه، من تاکید می‌کنم، آزادی زندانیان سیاسی و روزنامه‌نگاران بازداشت شده. اما به شکل عمومی ما از همگان خواسته‌ایم به هر شکلی که می‌توانند در این جنبش شرکت کنند. تظاهرات هست، حرکت‌های به اصطلاح مجازی بر روی اینترنت هست، حتا مسابقه‌ی دو در برخی از کشورها هست. به هر صورت هر کسی به حد توانی که دارد در این رابطه اقدام می‌کند.

تأثیر این طور حرکت‌ها برافکار عمومی مردم دنیا بر کسی پوشیده نیست. ولی آیا این حرکت‌ها می‌توانند توجه دولتمردان را هم به خودشان جلب کنند و بالاتر از آن، در تصمیمات آنها تأثیرگذار باشند؟

واقعیت این است که اگر این حرکت‌ها بی‌ثمر بودند، کسی دنبالش نمی‌رفت. یعنی به هر صورت سازمان‌های مدافع حقوق بشر سالهاست در این زمینه دارند فعالیت می‌کنند. اگر می‌دیدند بی‌ثمر است، به قول خودمان مغازه را تعطیل می‌کردند و می‌رفتند. صددرصد تأثیر دارد. ما در سال گذشته شاهد بودیم که تمام دنیا چگونه در رابطه با پکن بسیج شدند و حرکت کردند. خب خیلی‌ها می‌گفتند که این موفقیتی نبوده است. ولی همین که ده‌ها هزار روزنامه‌نگار و خبرنگار توانستند در چین حضور پیدا کنند، در رابطه با همین اعتراضات بود. تصمیماتی که دولت‌ها می‌گیرند، همین طوری در خلاء اتخاذ نمی‌شود. به نظر من هیچ دولتی نیست که نسبت به افکارعمومی در جهان بی‌توجه باشد. در عین حال به هر صورت این حرکت‌ها باید انجام شود که تأثیر آن را ببینیم. من فکر می‌کنم بویژه در رابطه با ایران آنچه حداقل بخشی از خانواده‌های زندانیان به ما می‌گویند، این است که اگر این مجموعه حرکت‌ها نبود، ما می‌بایست شاهد رویدادهایی بسیار تلخ‌تر از آنچه امروز شاهدیم می‌بودیم.

همان طور که در جریان هستید، هفته‌ی آینده قرار است مراسم تحلیف آقای احمدی‌نژاد در مجلس ایران برگزار شود و ایشان رسما رییس جمهور ایران شوند. آیا حرکت‌های اعتراضی سازمان گزارشگران بدون مرز و دیگر نهادهای بین‌المللی بعد از رسمیت یافتن ریاست جمهوری ایشان هم ادامه خواهد یافت؟

من در جواب سوال شما فقط این را بگویم که این مراسمی که قرار بوده برای آقای احمدی‌نژاد بگیرند، قرار بوده همین هفته باشد. یعنی همین سوم مردادماه باشد. یکی از اولین تأثیرات این جنبش همبستگی در سراسر جهان این است که یک هفته این مراسم تحلیف را عقب انداخته‌اند. ولی به شکل عمومی این مراسم باشد یا نباشد، ما همصدا با مردم ایران معتقدیم که آقای احمدی‌نژاد رییس جمهور منتخب مردم ایران نیست و به همین دلیل هم از این اعتراضات و از این تجمعات دفاع می‌کنیم و بویژه، فرقی نمی‌کند حالا هفته‌ی دیگر باشد یا دو هفته‌ی دیگر باشد، ما در دومین اطلاعیه‌مان در روز ۲۴ خرداد اعلام کردیم که با توجه به مسایلی که در ایران بوجود آمده است، دولت آقای احمدی‌نژاد نباید از سوی کشورها و بویژه کشورهای دموکراتیک اروپایی به رسمیت شناخته شود.

مصاحبه‌گر: میترا شجاعی

تحریریه: بهنام باوندپور