آب شدن یخ های گرینلند در سال های پسین
۱۳۹۴ دی ۷, دوشنبه
یافته های تازه نشان می دهد که یخ های گرینلند از اوایل قرن بیستم الی 2010 تقریبا 9 هزار گیگا تن آب شده اند. ذوب شدن یخچال های طبیعی در سال های اخیر به گونه فزاینده در این مناطق صورت گرفته است.
تا سال 2003 به گونه اوسط سالانه 75 گیگا تن یخ های گرینلند ذوب شده بود، اما این رقم در سال های پس از آن، سه برابر افزایش یافته که در هر سال نزدیک به 186.4 گیگا تن آب شده است.
این که یخ در تمام دنیا گرایش به آب شدن دارد و سطح آب بالا می رود موضوع تازه نیست. پیش از این مشاهده کاهش یخ های گرینلند با داده های ستلایت و با ارایه مودل های کمپیوتری نیز این مطلب را بیان نموده بود.
حالا محققین دانشگاه کوپنهاگن برای نخستین بار تکامل یخچال های طبیعی را با استناد تصاویر فضایی مورد تحلیل و تجزیه قرار داده که یافته های آنها در مجله علمی "Nature" به نشر خواهد رسید.
پس از سال 1900 کم از کم 25 میلی متر سطح آب در ابحار بالا رفته که این تحول ناشی از آب شدن یخ های گرینلند نیز بوده است. این مبین 10 الی 18 در صد افزایش عمومی می باشد.
چشم انداز به گذشته
کرستین کیلدسن یکی از محققان می گوید، برای تحلیل و تجزیه، دانشمندان یک نقشه گرینلند از سال 1980 را بازسازی کردند. به گفته او: «روی این نقشه یک خط دیده می شود که شکل خط مرزی را دارد. هرگاه شما در آن محل گشت و گزار نمائید و یا به طور مثال به عکس ببینید این خط به وضاحت دیده می شود.»
این خط نشان می دهد که تا کجا دامنه یخچال های طبیعی رسیده بود. در آن زمان برای رویش نباتات هیچ فرصتی نبود. به گفته او: «زمانی که یخچال های طبیعی بزرگتر می شوند، صخره ها و دیگر رسوبات را از مسیر خود دور می کنند، و وقتی دوباره کوچک می گردند، آثاری از خود بجا می گذارند.»
در این تحلیل محققین به گونه مستقیم یخ را مورد مطالعه قرار نداده بلکه ممیزه های بجا مانده آن را در طبیعت تحت بررسی قرار دادند، تا از این طریق بتوانند حد اعظمی یخ را از آغاز سال 1200 تا قرن بیستم تخمین بزنند. گرینلند در این زمان به گونه کامل تحت برف و یخ قرار داشت.
به گفته کلاوس گروس فیلد دانشمند اقلیم در آلفرد ویگنر انستیتوت در شهر بریمرهافن آلمان، با گرم شدن هوا یخچال های طبیعی به بیرون ظهور کردند. به باور او تا یک اندازه این روند به گونه طبیعی بوده و یک دوره سردی به پایان رسیده و دوره گرمی آغاز گردید. در این میان نقش انسان در تسریع این روند نهایت موثر بوده است. او گفت: «ما همه می بینیم که یک تحول بزرگ اتفاق می افتد که این همانا تحول اقلیمی است.»
پیامد ها برای گزارش آینده شورای جهانی اقلیم
محققان فکر می کنند که نتایج به دست آمده آنان می تواند به بالا رفتن سطح آب جهانی و همچنان گزارش هیئت میان دولتی تغیرات آب و هوا (IPCC) از اهمیت ویژه برخوردار خواهد بود.
کیلدسن به دویچه وله گفت: «هیئت میان دولتی تغییرات آب و هوا، یا شورای جهانی اقلیم، در پنجمین گزارش خود در سال 2013 تغییر سطح آب جهانی قرن 20 را مورد ارزیابی قرار داد و روی ذوب شدن یخ های گرین لند و قطب جنوب توجه نکرد؛ داده های که در نتیجه مشاهدات مستقیم نیمه اول قرن بیستم بود از نظر به دور افتاده بود.
به گفته او حالا این معلومات در دسترس قرار گرفته است. کیلدسن افزود: « ما حالا یک قدم پیشتر قرار گرفته ایم که تاثیرات مستقیم و مختلف بالا رفتن سطح آب جهانی را تنظیم کنیم.»
کورت کییر یکی دیگر از همکاران کیلدسن می گوید :«برای پیش بینی های دقیق آینده بسیار مهم است که بدانیم که در گذشته ها چه اتفاق افتیده است.»
از سوی هم گروسفیلد تائید می کند که ذوب شدن آب های گرین لند تاثیرات مستقیم بالای بالا رفتن سطح ابحار داشته است. او می افزاید: «در اواخر قرن گذشته بلند رفتن سطح آب بحر 0.2 ملی متر در سال بود که حالا این رقم به سه برابر افزایش یافته یعنی 0.6 ملی متر شده است.»
یک سال گرم
با مطالعه خود محققین دریافتند که گرین لند یک بخش بزرگ از یخ های خود را در دو منطقه شمال غربی و جنوب شرقی خود از دست داده است. در این مناطق یخچال های طبیعی به بحر رسیده و در معرض خلیج فارس قرار گرفته اند.
مرکز بررسی ملی برف و یخ ایالت متحده امریکا در ماه نومبر گزارش داد که از سال 2012 تا حال این اولین باریست که به گونه چشمگیر یخ های گرینلند آب می شوند. بر این اساس آب شدن این یخ ها بالاتر از حد اوسط آن بوده است. علاوه بر این به گونه خاص این رقم یازدهم بزرگترین داده های ماهواره ای از آغاز کار آن در 27 سال گذشته بوده است.
این چیزی نیست که تنها گرینلند با این وضعیت مواجه شده باشد. طبق گزارش تازه اداره اقیانوس ملی و سازمان های جوی (NOAA) قطب شمال رو به گرمی نهاده است. حرارت 1.3 درجه سانتی گرید در این منطقه، بالاتر از حد متوسط است، که در 115 سال گذشته سابقه نداشته و سه درجه بالا تر از حرارت در آغاز قرن بیستم میلادی در قطب شمال می باشد.
به گفته ریک شپینارد رئیس محققان این نهاد: «در حال حاضر گرم شدن هوا در قطب شمال بیش از دو برابر سرعتر از هر منطقه دیگر جهان است.»
او اضافه می کند: «ما همچنان می دانیم چیزی که در قطب شمال واقع می گردد تنها در آنجا باقی نخواهد ماند.»
او علاوه نمود که نتایج کنفرانس پاریس در مورد تغییر اقلیم بدون شک بر گسترش این بحران تأثیر داشته و از پیشرفت آن جلوگیری خواهد کرد. این محققان آرزو دارند که با داده های تازه برای جهان روشن شود که با چه خطراتی روبرو هستند.