وابستگان قربانیان جنگ: کشتار افراد ملکی متوقف شود

تظاهرات کنندگان در حالی که عکس هایی از قربانیان جنگ ها را حمل می کردند، از حکومت افغانستان، نیروهای بین المللی، شورشیان طالبان و تمام گروه هایی که دست به خشونت می زنند، خواستند تا بیش از این خون افغان ها را نریزند و زمینه نقض حقوق بشر را فراهم نکنند.

در جریان سه دهه جنگ در افغانستان صدها هزار نفر جان خود را از دست دادند و حالا شماری از بازماندگان آن ها خواهان عدالت هستند. تظاهرات کنندگان شعارهای «عدالت می خواهیم»، «عاملان گورهای دسته جمعی مجازات شوند» و «عاملان اصلی حملات انتحاری باید محاکمه شوند» سر می دادند.

این تظاهرات روز یکشنبه، 16 قوس 1393، در کابل به راه انداخته شد و مسوولان آن گفتند هنوز حقوق بشر در افغانستان زیر پا می شود و زنان و کودکان، قربانیان اصلی جنگ در افغانستان هستند. ویدا احمد، رییس انجمن اجتماعی دادخواهان افغان و از برگزار کنندگان این تظاهرات گفت: «هنوز هم تجاوز بر کودکان وجود دارد. هنوز هم زنان مورد تجاوز قرار می گیرند. هنوز هم چور و چپاول وجود دارد؛ چون همان افرادی که در جنایات دخیل بودند به نحوی در قدرت سهیم هستند یا در پارلمان یا در وزارت خانه ها تکیه زده اند».

خواست‌ها

اشتراک کنندگان این تظاهرات خواستار برکناری افرادی شدند که متهم به نقض حقوق بشر هستند و در سه دهه اخیر به نحوی در کشتار، آوارگی و خشونت در افغانستان سهم داشته اند. تظاهرات کنندگان گفتند بیش از این به ناقضان حقوق بشر امتیاز داده نشود و آن ها باید در محاکم عادلانه در رابطه به آنچه که انجام داده اند، پاسخ بگویند.

قطع فوری کشتار غیرنظامیان خواست دیگر تظاهرات کنندگان است. این در حالی است که افراد ملکی در نتیجه حملات انتحاری، انفجارها و یا برخوردهای مسلحانه تقریبا همه روزه قربانی می شوند.

فریدون، یکی از تظاهرات کنندگان گفت هیچ کسی به دلیل کشتار و قتل عام در افغانستان محاکمه نشده و جنایتکاران هنوزهم مصوون هستند: «هزاران انسان را در این جا کشتند، مردم عادی را، روشنفکران مترقی را؛ سال گذشته لیست 5000 قربانی نشر شد اما متاسفانه با آن که یک سال از آن روز می گذرد تا به حال هیچ کاری در راستای تحقق خواست قربانیان برداشته نشده است».

تظاهرات کنندگان گفتند جنگ، حملات انتحاری و انفجار ماین ها همه روزه از مردم افغانستان قربانی می گیرند و برای مردم فقیر این کشور فاجعه جدید خلق می کند. آن ها تاکید کردند در صورتی که کشتار مردم به پایان نرسد، آن ها به صورت مکرر به اعتراض خود ادامه خواهند داد.

بی‌میلی به عدالت

زویا، یکی از اشتراک کنندگان این تظاهرات که کاکایش را در یک حمله انتحاری از دست داده، گفت: «اگر وضعیت این گونه ادامه یابد، ما همیشه این جا جمع می شویم و صدای خود را بلند می کنیم. ببینید وقتی خواهر ما قدسیه [دختری که در سوء قصد به جان شکریه بارکزی کشته شد] از بین رفت، چرا خواهران ما کشته شوند و چرا حملات انتحاری صورت بگیرد. باید عاملان این حملات محاکمه شوند».

برگزار کنندگان این تظاهرات گفتند که "عدالت انتقالی" (گذار به عدالت) باید در افغانستان تطبیق شود. در سیزده سال گذشته حکومت تمایلی به برنامه عدالت انتقالی نشان نداده است؛ حتا گزارشی که زیر عنوان «ترسیم منازعه» توسط کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان تهیه شد و در اختیار مقام های حکومت قرار گرفت، نشر نگردید. در این گزارش موارد نقض حقوق بشر از طریق مصاحبه با متضررین جنگ ها در افغانستان مستند شده و عاملان تخطی های حقوق بشری نیز مشخص شده اند. اما به نظر می رسد که حکومت پیشین افغانستان بنابر ملاحظاتی از پیگرد عاملان نقض حقوق بشر خودداری نمود.