همکاری اعلام نشده اسرائیل و مصر در مبارزه با تروریسم
۱۳۹۶ بهمن ۱۸, چهارشنبه
گیدو اشتاینبرگ، کارشناس شرق میانه در گفتگویی با دویچه وله به جزئیات این مورد پرداخته است.
دویچه وله: براساس گزارش های نیویارک تایمز، احتمالاً اسرائیل از سال ۲۰۱۵ با موافقت مصر شبه جزیره سینا را بمباران کرده و می کند. آیا مصر خود قادر نیست تا معضل تروریسم در شمال کشور را مهار نماید و به کمک اسرائیل نیاز دارد؟
اشتاینبرگ: مصر از سال ۲۰۱۳، یعنی پس از آغاز ریاست جمهوری السیسی با فعالیت های روز افزون گروه های جهادگرا در شبه جزیره سینا مواجه می باشد. اردوی مصر توانایی این را نداشت و ندارد تا بر این نیروها غالب گردد، بناءً یکی از واکنش های مصر در قبال این مشکل توافق با اسرائیل بود. بنابراین، اسرائیل و مصر مشترکاً در برابر گروه های جهادگرای که خود را "ولایت سینا" و جزء "خلافت اسلامی" می خوانند، مبارزه می کنند.
دویچه وله: منظور شما گروه پیشین انصار بیت المقدس است، گروهی که به داعش اعلام وفاداری نموده بود؟
اشتاینبرگ: دقیقاً. این گروه در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ حملاتی را بر شبه جزیره سینا انجام داده است. در نهایت انصار بیت المقدس رسماً در ماه نوامبر ۲۰۱۴ با گروه " دولت اسلامی/ داعش" پیوسته است. حتی از سال ۲۰۱۳ تحت کمپاین مشترک، آنان در ابتداً گردشگران خارجی را هدف گرفتند و بعد اسرائیل ها را. اما بیش از همه به خصوص نیروهای امنیتی مصر را هدف گرفتند. در سال ۲۰۱۵ وضعیت آنقدر به وخامت گرایید که اسرائیل ناگذیر گردید تا در این مسئاله دخالت نماید.
دویچه وله: کدام رویدادها محرک و انگیزه اصلی دخالت اسرائیل در این قضیه بوده اند؟
اشتاینبرگ: انگیزه اصلی اشغال یک شهرک کوچک در شبه جزیره سینا و تقریباً نزدیک به مرز اسرائیل توسط این گروه ها بود.
این شهرک "شیخ زوید" نام دارد. اسلامگرایان با این عمل به مصر نشان دادند که توانایی این را در "ولایت سینا" دارند تا عملیات وسیع تر و مؤثرتری را علیه حتی شهرک بسیار امن شبه جزیره سینا انجام داده و پس از اشغال همچنان آن را حفظ کنند. فکر می کنم همین دلیل آغاز مذاکرات میان اسرائیل و مصر بود و همچنان عامل تشدید فعالیت های اسرائیل در شبه جزیره سینا.
دویچه وله: از سال ۱۹۷۹ میان اسرائیل و مصر رسماً صلح حاکم می باشد. حکومت مصر در بیرون و ظاهراً موقف مخالف اسرائیل داشته و بر همدردی با فلسطینی ها تأکید می کند؛ زیرا مردم این کشور مخالف اسرائیل اند. چگونه السیسی فعالیت های مشترک کشورش با اسرائیل را به مردم کشورش توجیه کرده و آنان را در این زمینه متقاعد می سازد؟
اشتاینبرگ: مصر از یک جانب هنوز در مجامع عامه موقف مخالف با اسرائیل را از خود نشان می دهد. از جانب دیگر از سال ۲۰۱۳ به بعد دیده می شود که اسرائیل و مصر بیش از پیش به هم نزدیک شده اند. به ویژه وقتی حکومت مصر بار بار تأکید می کند که مبارزه با تروریسم تا چه اندازه برای این کشور از اولویت برخوردار است. با این اظهار نظر ها، منظور حکومت مصر تنها داعش نیست، بلکه همچنان مبارزه علیه اخوان المسلمین نیز می باشد و با چنین اظهاراتی تدابیر خیلی وسیع علیه جناح مخالف صلح آمیز را توجیه می کند. در این مورد هردو کشور وجه مشترک دارند، زیرا اسرائیل نیز داعش و اخوان المسلمین را به عنوان خطر می نگرد. مصری ها اما به وضاحت می دانند که حکومت آنان یک بازی دوگانه را تمثیل می کند. اما آنان توان اعتراض مانند زمان های گذشته را ندارند.
دویچه وله: منظور تان این است که منتقدان حکومت از زندان می هراسند؟
اشتاینبرگ: بلی؛ دقیقاً. ما می بینیم که سرکوب های مخالفان به شدت و خیلی فراتر از آنچه که در زمان حسنی مبارک در سال ۲۰۱۱ معمول بود، در سال های اخیر افزایش یافته اند. این وضعیت سبب شده است که حکومت مصر ترسی از این نداشته باشد که احتمالاً تضادها در سیاست های حکومت در رسانه های عامه مطرح خواهد شد. زیرا طرح چنین بحثی و انتقاد صریح از حکومت در این زمینه می تواند به خبرنگاران و مردم مصر پیامد های خیلی سنگینی را در قبال داشته باشد.
دویچه وله: ظاهراً هواپیماهای بی سرنشین و بمب هایی که اسرائیل استفاده می کنند، مارک مشخص این کشور را ندارند. به این ترتیب، کسی متوجه این همکاری نمی شود، درست است؟
اشتاینبرگ: بلی، این بخشی از توافق می باشد. زیرا این مسئاله در مصر به شدت جنجال برانگیز می باشد و مخالفت در برابر همکاری با اسرائیل در این کشور خیلی شدید است. بنابراین حکومت های هر دو کشور مصر و اسرائیل ترجیح می دهند که مناسبات خود و این مسئاله را خیلی رسمیت نبخشند. نبود مارک و نشان، کوتاه آمدن اسرائیل به نفع مصر است تا امنیت این کشور خدشه دار نگردیده و بی ثباتی داخلی سبب مخالفت های سیاسی داخلی نگردند.
گیدو اشتاینبرگ کارشناس امور شرق میانه و تروریسم در بنیاد علم و سیاست در برلین است.
نویسنده: دیاناهودالی/ ع.ف/ ن.ف