نادیه ندیم برای تشویق دختران به فوتبال به افغانستان می رود

این مهاجم باشگاه پارس سنت ژرمن به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: «نمی دانم که آنجا اصلا امن خواهد بود یا نه، اما من شانسم را امتحان می کنم». برای این بانوی ۳۱ ساله فوتبالیست که در کودکی زادگاهش را ترک کرده، سفری پرخطر نیز ارزشش را دارد که پس از دو دهه دوباره به افغانستان برود.

ندیم امیدوار است بتواند طرز فکر حاکم در مورد ورزش دختران و زنان را تغییر دهد و دختران بیشتری را تشویق کند که به فوتبال روی آورند: «می خواهم این پیام را به کودکان برسانم که همه چیز ممکن است و ورزش کردن آنان کاری نادرست نیست». وی اضافه کرد: «می خواهم بگویم فوتبال بازی کردن گناه نیست. شما کار اشتباهی نمی کنید. این ورزش است. چیزی است که شما را خوشحال می کند».

ندیم در مورد طرز فکر جامعه نسبت به ورزش دختران نیز گفت: «می خواهم تلاش کنم به مردم اطراف این دختران نیز بیاموزم که اگر آنان را دوست داشته باشند، آنها نیز زمانی می توانند فردی مثل من باشند».

مرتبط:  از کمپ مهاجران تا تیم فوتبال زنان دنمارک

نادیه ندیم این شانس را به خاطر آن به دست آورد که خانواده اش به دنمارک مهاجرت کرد. اگر در افغانستان می ماند، معلوم نبود شخصیت ورزشی اش حالا چطور بود؛ مخصوصا زمانی که طالبان حکومت را در سال ۱۹۹۶ در آن کشور به دست گرفتند، دختران حتی اجازه نداشتند به مکتب بروند، چه برسد به این که فوتبال بازی کنند.

مرتبط:  دختر مهاجر افغان در اروپا فوتبالیستی مشهور شد

روزی طالبان پدر ندیم را که یک جنرال نظامی بود، احضار کردند. از آن به بعد نادیه دیگر هرگز پدرش را ندید. وی افزود: «زمانی که من کودک بودم، پدرم را کشتند و ما از کشورمان فرار کردیم. این یک شوخی نیست. من خوشحالم که شانس دیگری به دست آوردم و از آن به بهترین نحو استفاده کردم».

نادیه در مورد آن زمان در افغانستان گفت: «بزرگ شدن در کشوری درگیر جنگ که دختران عملا اجازه ندارند هیچ کاری بکنند، آسان نیست».

مهاجرت نادیه در سال ۲۰۰۰ از پاکستان آغاز شد و از مسیر ایتالیا نهایتاً به دنمارک ختم شد. درخواست پناهندگی شان پس از شش ماه زندگی در اردوگاه پناهجویان قبول شد. آن زمان بود که نادیه استعدادش را در فوتبال کشف کرد: «همین که این بازی را دیدم، عاشقش شدم».

مرتبط:  نادیه ندیم قهرمان یونسکو برای آموزش دختران و زنان شد

در سال ۲۰۰۹ وارد تیم ملی فوتبال زنان دنمارک شد. سال ۲۰۱۴ به بزرگترین تیم فوتبال زنان در جهان وارد شد و با "اسکای بلو" در نیوجرسی قرارداد امضا کرد. سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ را برای پورتلند ترونس بازی کرد و سال ۲۰۱۸ به منچستر سیتی راه یافت. اندکی بعد پاریس سنت ژرمن او را برگزید و حالا برای این باشگاه مشهور فرانسوی توپ می زند. 

وی می گوید در سنین ۱۵ و ۱۶ سالگی درک کرد که می تواند کاری انجام بدهد و اقدام کرد: «حالا برای بزرگترین و بهترین تیم های جهان بازی می کنم و کسانی را دارم که حمایتم می کنند. مارک ها و حامیان قوی دارم». وی افزود در کودکی و نوجوانی اش اصلا تصور چنین چیزی را نمی کرد: «می خواهم دیگر دختران نیز درک کنند که برای آنان نیز چنین چیزی ممکن است. برایم مسئله حرفه ای بودن شان مطرح نیست، بلکه بازی فوتبال است». وی روزی را خوشحال خواهد بود که دختران بتوانند در افغانستان آزادانه و بدون ممانعت فوتبال بازی کنند.

از آزارجنسی تا برابری جنسیتی

در اروپا نیز مبارزه برای برابری جنسیتی در فوتبال آسان نبود. اختلاف با رهبری فوتبال دنمارک بالای میزان حقوق در سال ۲۰۱۷ باعث شد تا تیم ملی بانوان این کشور اعتصاب کند و مجبور به لغو رقابت های مقدماتی جام جهانی گردد. این فشار باعث توافق چهار ساله خرید جمعی این تیم شد.

نادیه می گوید انسان باید برای چیزهایی که به آنان باور دارد، مبارزه کند، حتی اگر برایش هزینه داشته باشد: «این اتفاقی بود که در پی اعتصاب برایم افتاد. از رقابت های مقدماتی جام جهانی ماندم. اما چاره دیگری نداشتیم. حتی اگر نیاز باشد، دوباره اعتصاب می کنیم، اما دیگر جام جهانی را از دست نخواهیم داد».

وی گفت کاری که آنان کردند، نه تنها برای خودشان، بلکه برای نسل های آینده شان نیز مفید است: «به نظرم هر کاری از نطقه ای آغاز می شود. باید تغییر را بالاخره شروع کرد. امیدوارم دختران فوتبالیست در ۱۰ سال آینده از بازی شان نفع اقتصادی ببرند».

مرتبط:  چرا تیم فوتبال زنان افغانستان از رده بندی فیفا حذف شده است؟

در افغانستان نیز دختران فوتبالیست تغییر را از جایی آغاز کردند که در برابر آزارهای جنسی در تیم ملی سخن گفته و رهبری فدراسیون فوتبال این کشور را به عدالت کشاندند. فیفا در پی افشاگری آنان، کرام الدین کریم را برای همه عمرش از فوتبال محروم و جریمه نقدی کرد. چند تن دیگر از سران فدراسیون نیز مجازات شدند. هفته گذشته نیز محمد حنیف صدیقی رستم، دستیار کرام الدین کریم را پنج سال از فعالیت فوتبالی محروم کرد؛ چراکه این سواستفاده های جنسی و تجاوزها را گزارش نداده بود.

مرتبط:  رئیس سابق فدراسیون فوتبال افغانستان تمام عمرش از فعالیت منع شد

نادیه ندیم در مورد این عملکرد بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان افغانستان افزود: «آنها باید به خودشان افتخار کنند که قصه شان را بیان کردند؛ چراکه این به نسل آینده دختران ورزشکار کمک می کند». وی اضافه کرد: «اگر آنها چیزی نمی گفتند، این چرخه همچنان ادامه می یافت. آنها برایم قهرمان هستند، چون کاری که کردند شجاعت می خواهد».

وی سواستفاده از قدرت را در افغانستان "منزجرکننده" خواند و گفت برخی اوقات رسیدن به هدف آسان نیست: «امیدوارم در آینده بتوانم برای دختران و زنان فوتبالیست در افغانستان کاری بکنم». این بخشی از تلاش وی برای سازماندهی سفرش به افغانستان است: «خیلی دوست دارم برگردم و ببینم چه تغییراتی آمده و تلاش کنم کودکان را کمک کنم. می خواهم دختران را تشویق کنم تا به بازی های فوتبال دسترسی برابر داشته باشند. بعدا این بستگی به خودشان دارد که می خواهند بازی کنند یا خیر».

Rsh/Na (AP)