بوسنیا: مهاجران گیر مانده اند و مردم محل کشور را ترک می‌کنند
۱۳۹۸ تیر ۴, سه‌شنبه
بوسنیا از جنگ های قومی در سال های ۱۹۹۰ آسیب‌های جدی دیده است. این کشور برای هزاران مهاجری که برای رسیدن به یک زندگی امن و بهتر به اروپا می‌آیند، به یک منطقه دشوار گذر تبدیل شده است. مهاجران در آن جا گیر می‌مانند و دیگر نمی‌توانند به سفرشان ادامه بدهند.
پیش از تاسیس یک کمپ در ووچیاک هزاران مهاجری که بیشتر آن ها مردان مجرد بودند، در بیهاج و شهرهای دیگر منطقه کرای اینای بوسنیا شب را در فضای آزاد به صبح می‌رساندند. کمپ یاد شده در هشت کیلومتری مرز بوسنیا با کرواسیا که عضو اتحادیه اروپا است، قرار دارد.
اکنون با افراز خیمه‌ها در ووچیاک، امکان اسکان‌دهی و دسترسی به مواد غذایی تهیه شده توسط صلیب سرخ برای یک‌هزار تن فراهم شده است. اما شمار اندکی از پناهجویان می‌خواهند که در بوسنیا بمانند. آنان تلاش می‌کنند که به سفر خود به جلو ادامه بدهند. اتهاماتی وجود دارد که مامورین پولیس کرواسیا، مهاجرانی را که سعی می‌کنند از طریق بوسنیا وارد این کشور شوند، مورد لت و کوب قرار می‌دهند، داشته‌های شان را از آن ها می‌گیرند و بعد آن ها را به بوسنیا باز می‌گرداند.
رمضان یک شهروند مصری است که پنج ماه پیش به بوسنیا رسیده است. او گفت: «ما همه رویای رسیدن به اتحادیه اروپا را در سر داریم. اما فکر نمی‌کنم که این اتفاق رخ بدهد.» او به خاطر نگرانی از وضعیت خانواده اش در مصر از گرفتن نام خانوادگی خود ابا ورزید.
در آغاز مهاجران از ورود به بوسنیا که عضو اتحادیه اروپا نیست، اجتناب می‌کردند. اما پس از این که مسیر بالقان مسدود شد، آن ها تلاش می‌کنند که خود را از طریق این کشور به اتحادیه اروپا برسانند.
سال گذشته در حدود ۲۶ هزار تن و سال روان در حدود ۹ هزار نفر وارد بوسنیا شده اند؛ کشوری که حدود ۳.۵ میلیون تن جمعیت دارد. بیشتر این مهاجران خود را از طریق صربستان، مقدونیه شمالی و مونته نگرو به این جا می‌رسانند.
اکثر این مهاجران کوشش می‌کنند که به طور غیرقانونی از طریق مرز کوهستانی یک‌هزار کیلومتری خود را به کرواسیا برسانند.
تعداد متقاضیان پناهندگی در بوسنیا به ۲۰۰ تن هم نمی‌رسد، چرا که این کشور امکانات لازم برای رسیدگی به پناهجویان را در اختیار ندارد.
بیش از دو دهه از جنگ های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ در این کشور می‌گذرد. در آن زمان ۲.۲ میلیون تن از مردم بوسنیا مجبور به ترک کشورشان شدند. صد هزار شهروند دیگر در داخل این کشور بیجا شدند.
گفته می‌شود که در سال روان میلادی، ۳۰ هزار بوسنیایی به هدف یافتن کار و اشتغال، این کشور را ترک کرده اند.
اقتصاد بوسنیا ضعیف است و میزان بیکاری در این کشور بالا. تنش های نهفته قومی باعث شده اند که ساختارهای حکومت کُند و ناکارآمد شوند.
این کشور بار مهاجرت را تحمل کرده است. تجربیات این مردم از مناقشه و مهاجرت باعث شد که مردم بیهاج در آغاز از تازه رسیدگان استقبال کنند. اما با افزایش شمار مهاجران، صبر و تحمل مردم این منطقه در حال کاهش است.
سلیمان میدزیچ، یکی از باشندگان بیهاج به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: «جامعه بین المللی و حکومت ملی باری بر دوش ما گذاشته که نمی‌توانیم آن راحمل کنیم. حالا آن ها ما را متهم می‌کنند که غیرانسانی عمل می‌کنیم. اما ما چگونه می‌توانیم انسانی رفتار کنیم در حالی که چیزی برای دادن نداریم.»
سازمان های حامی حقوق بشر، پولیس کرواسیا را محکوم به رفتار بی رحمانه با مهاجران و عودت غیرقانونی آن ها کرده اند. اما کرواسیا این ادعاها را رد می‌کند.
شهرت فازلیچ، شهردار بیهاج گفته های مقام های کرواسیا را رد کرد و طی مصاحبه با اسوشیتدپرس اظهار نمود: «کرواسیا از همان روز اول با ما رفتار غیرعادلانه ای داشت[...] آن ها مهاجران را به بیهاج باز می‌گردانند، حتی آن هایی که خود را به خاک کرواسیا رسانده اند.»
او افزود: «پولیس مسلح کرواسیا وارد خاک بوسنیا می‌شود و این مردم رنجور، گرسنه، تشنه، خسته و بیمار را این جا تحویل می دهد [...] و ما از یک سال بدین سو در حال رسیدگی به آنها هستیم.»
هفته گذشته، مقام های سازمان ملل، شرایط زندگی در کمپ ووچیاک را مورد انتقاد قرار دادند. آن ها خطرات میدان های ماین را مطرح کردند و نسبت به خطر بالقوه انفجار به خاطر گازهای زیرزمینی ناشی از تجزیه زباله ها در این منطقه که نزدیک به محل دفن‌گاه زباله ها است، نیز هشدار دادند.
aj/af (ap)
این گزارش ابتدا در رسانه همکار ما «اینفومایگرانتس» نشر شده است.