سردی زمستان و زندگی در خیمه‌های سرد و نمناک
۱۳۹۳ اسفند ۷, پنجشنبه
کودکان این خانواده ها در حالی که از لباس های گرم زمستانی محروم اند در هوای سرد و در بین گل و لای این خانه ها مصروف بازی اند. بسیاری این کودکان تنها یک لباس نازک به تن دارند و از شدت سرما می لرزند. گشت و گذار زنان و کودکان در کوچه های گل آلود، دشواری دیگر این خیمه نشینان است.
بخاری های چوبی و زغالی برای گرم کردن این خیمه ها استفاده می شود اما برخی از خیمه نشینان حتا توان خرید زغال و چوب را هم ندارند. برف باری ها و باران های دو روز اخیر در کابل، این خیمه ها را نمناک تر کرده و حرارت بخاری ها نمی تواند خیمه نشینان را از سرما و نم حفاظت کند.
وقتی از کودکان می پرسم در سرمای زمستان چه مشکلی دارند همه سروصدا راه می اندازند و از سردی زمستان شکایت می کنند: «ما کرتی نداریم، ما بوت نداریم، بسیار یخ است.»
بسیاری باشندگان این خیمه ها می گویند در نتیجه باران های اخیر، در خیمه های شان آب سرازیر شده و زندگی را مشکل تر کرده است. جمشید یکی از این خیمه نشینان گفت: «وضع خوبی نداریم، برف و باران زیاد خانه ها را چپه کرده و در خانه آب درآمده، هیچ چیز نداریم همه چیز تر شده است.»
زباله‌دانی به جای مکتب
کودکان این خانواده ها مجبور اند روزانه کوچه به کوچه به دنبال خریطه های پلاستیکی و پارچه های چوب و زغال سنگ بگردند تا بتوانند حداقل شب های سرد زمستان را با گرمی سپری کنند.
ماه گل یک تن از این خیمه نشینان می گوید کودکانش لباس زمستانی ندارند و می ترسد که اگر آن ها مریض شوند، جای گرمی برای حفاظت از آن ها وجود ندارد: «نه خوراک داریم، نه کمپل داریم. کودکانم زغال را از اشغال دانی ها میاورند و ما آن را در بخاری ها می اندازیم.»
بیشتر این خیمه نشینان عودت کنندگانی اند که از ایران و پاکستان دوباره به افغانستان برگشته اند. آن ها به دلیل بیکاری به روستاهای شان نرفته اند و ترجیح داده اند تا در کابل بمانند و به شکل زاغه نشینی زندگی نمایند.
فراری های جنگ نیز در کابل کم نیست. بیشتر افغان هایی که از جنگ فرار کرده اند، به کابل پناه آورده و خیمه نشینی اختیار کرده اند. دولت افغانستان هرچند مراکز صحی را برای آن ها فراهم کرده و موسسات خیریه به آن ها کمک می کنند اما بیشتر خیمه نشینان می گویند دولت باید به صورت درازمدت مشکل آن ها را حل کند و برای آن ها پناهگاه مناسب فراهم نماید.
برخی از این خیمه نشینان می گویند زمین های شان غصب شده است. ماه گل گفت: «ایران رفته بودیم، مهاجر شدیم وقتی پس آمدیم زمین های ما را بلندمنزل جور کردند ما این جا آمدیم و از دولت می خواهیم که برای ما جای بدهد.»
مردان این خانواده ها از بیکاری شکایت دارند. آن ها می گویند هرچند در جستجوی کار هستند ولی در فصل زمستان کارهای ساختمانی متوقف است به این دلیل بسیاری مردان بیکار اند و درآمدی ندارند. هرچند زمستان امسال کابل گرم تر بود و بارندگی بسیار اندکی صورت گرفت برای برخی از باشندگان کابل و ولایات فاجعه بار بود.
براساس آماری که مقام های محلی ارائه کرده اند، تنها در ولایت پنجشیر، بیش از صد تن در نتیجه سرازیر شدن برف کوچ جان داده اند. برفباری های اخیر راه های مواصلاتی شماری از ولایات و ولسوالی ها را نیز مسدود کرده است.
حسین سیرت کابل