ادامه انفجارها و سردرگمی در مورد طرح امنیتی غرب کابل
۱۴۰۰ خرداد ۱۴, جمعه
مدت زیادی می‌شود که آرامش و امنیت فزیکی و روانی از باشندگان غرب کابل کوچیده است.
باشندگان این منطقه کابل که عمدتاً هزاره و شیعه اند، به تکرار هدف حملات انفجاری قرار گرفته اند. پس از انفجار ماین‌ها در سالون عروسی، مراکز آموزشی، مکتب‌ها، مساجد، شفاخانه و زایشگاه، حالا بس‌های شهری هدف انفجار قرار می‌گیرند. این وضعیت ناامنی روانی گسترده‌ای را در میان مردم ایجاد کرده است.
پس از حمله حدود یک ماه پیش بر مکتب سیدالشهدا در غرب کابل که نزدیک به ۹۰ کشته و شمار زیادی زخمی به جا گذاشت، محمد سرور دانش معاون دوم رئیس جمهور در مشورت با مردم و وکلای گذر طرحی را برای تامین امنیت تهیه کرده و به رئیس جمهور سپرد.
ادعای رد طرح امنیتی غرب کابل
محمد محقق، مشاور ارشد رئیس جمهور در امور امنیتی و سیاسی در واکنش به افزایش حملات در غرب کابل، امروز جمعه در صفحه فیس‌بوک‌اش نگاشته است که حوادث "جنایت‌کارانه" در دشت برچی، دشمنی با مردم و برخورد خشونت آمیز قومی از سوی دشمنان مردم است.
بیشتر بخوانید: تاکتیک جدید هراس‌افکنی در کابل؛ انفجار در بس‌های شهری
محمد محقق بدون این که جزئیات بدهد، نگاشته است که "رد شدن طرح امنیتی غرب کابل از سوی امنیت ملی در افکار عمومی مردم سوال برانگیز شده است".
اما ساعاتی پس از نشر این پیام فیس‌بوکی محمد محقق، محمد سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری افغانستان گفته است که طرح امنیتی غرب کابل رد نشده است.
این مقام حکومت افغانستان در صفحه فیس‌بوک خود نوشته است که این طرح «تحت بررسی و کارشناسی قرار دارد و رد نشده است و ما از آدرس معاونت دوم ریاست جمهوری موضوع را پیوسته تعقیب می‌کنیم.»
دانش اضافه کرده است که نهادهای امنیتی و کسانی که در حکومت به گونه مستقیم مسئولیت تامین امنیت را دارند، مکلف اند که در قبال حوادث مکرر و «نسل کشی» در غرب کابل سریع اقدام کنند و به مردم پاسخگو باشند.
بیشتر بخوانید: حمله به مکتب در کابل اراده دختران به آموزش را محکم‌تر کرده است
دانش نگاشته است که در حوزه‌های ششم، سیزدهم و هژدهم کابل یک میلیون و شش صد هزار نفر در معرض تهدید سازمان یافته قرار دارند و هر روز قربانی می‌دهند.
دانش بدون این که از کسی نام ببرد، گفته است: «مردم افغانستان برخلاف یک عده افراد ماجراجو و فرصت طلب که تنها دنبال منافع شخصی و رقابت‌های منفی خود هستند، واقعیت‌ها و مشکلات را می‌دانند و منطق را می‌پذیرند.»
سخنگویان ریاست عمومی امنیت ملی، وزارت امور داخله و شورای امنیت ملی افغانستان به تماس‌های دویچه وله در مورد این موضوع پاسخ ندادند.
واکنش تند شماری از نمایندگان پارلمان
افزایش حملات و تلفات غیرنظامیان انتقاد شماری از نمایندگان پارلمان را نیز برانگیخته است. از آنجایی که در این حملات تاسیسات دولتی یا نظامی نه، بلکه مردم غیرنظامی، دانش‌آموزان و حتی نوزادان هدف قرار می‌گیرند، شماری نمایندگان و سیاسیون مردم هزاره این حملات را «نسل‌کشی» عنوان می‌کنند.
مهدی راسخِ، یکی از اعضای پارلمان افغانستان انتقاد می‌کند که هیچ اقدامی از سوی حکومت برای دفع این «حملات سیستماتیک» نشده است و حتی حکومت اعلامیه‌ای برای محکوم کردن این حملات نشر نکرده است: «در این ناحیه بیش از ۳۵ حمله شده است، اما تشکیل امنیتی غرب کابل به اندازه تشکیل امنیتی یک رهبر سیاسی نیست. برای امنیت یک رهبر سیاسی بیش از ۴۰۰ نفر تشکیل داده شده است، اما دو حوزه ۴۰۰ پولیس ندارد.»
عارف رحمانی، یکی دیگر از اعضای پارلمان هشدار می‌دهد که اگر مردم در قبال این رویدادها و "نسل کشی" در غرب کابل خاموش باشند، در این کشور مانند عراق فاجعه به میان خواهد آمد: «مجلس (نمایندگان) باید سکوت را بشکند و شاهد این نسل‌کشی و قتل عام نباشد. هزاره، تاجیک، پشتون و ترک همه از افغانستان هستیم. امروز اگر نمایندگان در قبال سریال نسل‌کشی و قتل عام هزاره‌ها سکوت کنند، جفای بزرگی در حق مردم و این کشور می‌کنند.»