Ζητείται επειγόντως διπλωμάτης στην Εγγύς Ανατολή

Η συνεχιζόμενη κλιμάκωση της βίας μεταξύ Ισραήλ και Λωρίδας της Γάζας φανερώνει την αδυναμία του διεθνούς παράγοντα να παρέμβει. Από την μια οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν σχέδιο, από την άλλη η ΕΕ δεν διαθέτει κύρος και επιρροή και εκείνες οι χώρες που υπέγραψαν τις Συμφωνίες του Αβραάμ με το Ισραήλ, έμπνευσης Ντόναλντ Τραμπ, αντιμετωπίζουν μεγάλα διλήμματα και αντιδράσεις από την κοινή τους γνώμη.

«Γελοίο κομμάτι διπλωματίας οι Συμφωνίες του Αβραάμ»

H Süddeutsche Zeitung καταδικάζει αυτές τις συμφωνίες που επρόκειτο να οδηγήσουν σε σταδιακή ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με τον μουσουλμανικό κόσμο. Και εξηγεί το γιατί: «Δυστυχώς η Αμερική του Τραμπ, το Ισραήλ του Νετανιάχου και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα λησμόνησαν να συμπεριλάβουν στους λογαριασμούς τους, τους Παλαιστίνιους. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ είναι ένα γελοίο κομμάτι διπλωματίας, που κονιορτοποιήθηκε ήδη μέσα στην βροχή των πυραύλων (…) Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός διακατέχεται από την ιδέα ότι μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ειρήνης χωρίς τους Παλαιστίνιους. Αυτή η ιδέα βρίσκεται στην αρχή της επιθετικής πολιτικής εποικισμού και μπορεί να λειτουργήσει μόνο εφόσον εγκαταλειφθεί η ιδέα της λύσης στη βάση δύο ανεξάρτητων χωρών». Ο Γερμανός αρθρογράφος παραδέχεται ότι η λύση των δύο κρατών ίσως να είναι αφελής, αναφέροντας ως παράδειγμα τις εσωτερικές έριδες ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, που θέτουν εν αμφιβόλω τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους.

«Αλλά για μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, αυτή η ιδέα αποτελεί βάση κάθε διαμεσολάβησης» επισημαίνεται στο σχόλιο. «Όποιος θέλει να λαμβάνεται στα σοβαρά και από τις δύο πλευρές, πρέπει να προσφέρει και στις δύο πλευρές ασφάλεια, προοπτικές, χρήματα. Το διαπραγματευτικό βάρος όλων των προσπαθειών διαμεσολάβησης προ Τραμπ έδράζεται στο γεγονός ότι η πιο σημαντική προστάτιδα δύναμη του Ισραήλ ασκούσε πάντα πολιτική ισότητας συμφερόντων». Για τον Γερμανό αναλυτή αυτό θα πρέπει να αποκατασταθεί, αλλά θα είναι δύσκολο, όπως εξηγεί, γιατί η ιδέα που κρύβεται πίσω από τις Συμφωνίες του Αβραάμ απαντάται στο δεξιό στρατόπεδο, στους παλαιούς τραμπιστές, αλλά και σε μερικούς ένθερμους οπαδούς των Δημοκρατικών. «Άλλωστε αυτές οι συμφωνίες δημιούργησαν έναν κάπως λειτουργικό συνασπισμό κατά του Ιράν» καταλήγει στο άρθρο του.

Ο μαφιόζος και ο «καθαρός Σουλεϊμάν»

Η εφημερίδα Rheinische Post επικεντρώνει σημερινό της άρθρο στον Τούρκο μαφιόζο Σεντάτ Πεκέρ, που μέσω twitter και υπό μορφή βίντεο προχωρά, τη μία μετά την άλλη, σε αποκαλύψεις για επαφές της τουρκικής κυβέρνησης με το οργανωμένο έγκλημα. Στόχος των αποκαλύψεων είναι ιδιαίτερα ο υπουργός Εσωτερικών Σουλειμάν Σοϊλού, ο οποίος σύμφωνα με τα λεγόμενα Πεκέρ του παρείχε για χρόνια προστασία, αλλά μετά τον εγκατέλειψε. «Ο νονός κάθεται σε ένα τραπέζι και βλέπει την κάμερα με ανοιχτό πουκάμισο και χρυσή αλυσίδα να κρέμεται στο λαιμό» ξεκινά την περιγραφή ο Γερμανός αρθρογράφος. «Μπροστά του υπάρχουν βιβλία και μια στίβα χαρτιά. Έτσι αρχίζουν τα βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Τούρκου μαφιόζου Σεντάτ Πεκέρ, που προκαλούν σεισμό στην Άγκυρα. Διότι αυτά που έχει να πει είναι καθαρή δυναμίτιδα, ιδιαίτερα όταν αναφέρεται στον 'καθαρό Σουλεϊμάν', τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών».

Στα βίντεο ο Πεκέρ αποκαλύπτει στενούς δεσμούς ανάμεσα στην τουρκική κυβέρνηση και το οργανωμένο έγκλημα. Για παράδειγμα κάνει λόγο για εισαγωγές ναρκωτικών από τη Νότια Αμερική στην Τουρκία, που αγνόησε η τουρκική δικαιοσύνη. Κάνει λόγο επίσης και για δικές του εγκληματικές πράξεις ως μαφιόζος-έμπιστος της τουρκικής κυβέρνησης. Αποκαλύπτει ότι κάποτε σε αστυνομικό τμήμα ξυλοκόπησε αγρίως έναν πρώην βουλευτή, επειδή δήθεν προσέβαλε τον Ερντογάν και την προεδρική οικογένεια.

«Ο μαφιόζος ισχυρίζεται ότι πήρε αστυνομική προστασία κατόπιν εντολής Σοϊλού, τον οποίο πολλές φορές βοήθησε» αναφέρεται στο δημοσίευμα. «Πέρυσι οργάνωσε μέσω διαδικτύου κίνημα αλληλεγγύης προς τον Σοϊλού εξασφαλίζοντάς του την πολιτική επιβίωση, επειδή μετά από κακά οργανωμένη προσπάθεια απαγόρευσης ενός κορωνοπάρτι, παραιτήθηκε. Τότε ξεκίνησε διαδικτυακή καμπάνια κατά της παραίτησής του και έτσι ο Ερντογάν τον διατήρησε στο αξίωμά του (…) Ακόμη και ο Τούρκος πρόεδρος μαζί με τους συμβούλους του έχουν μείνει κατάπληκτοι. Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Κεμίλ Τσιτσέκ είπε ότι εάν οι ισχυρισμοί Πεκέρ ευσταθούν έστω κατ’ ελάχιστον, θα ήταν μια καταστροφή, κάλεσε μάλιστα τη δικαιοσύνη να δράσει, αλλά οι εισαγγελείς σιωπούν πεισματικά. Ίσως να οφείλεται στο ότι ο Πεκέρ θα μπορούσε να διηγηθεί κι άλλες σκοτεινές επαφές ανάμεσα στην κυβέρνηση και ομάδες εγκληματιών, εάν τεθεί υπό πίεση».

Ειρήνη Αναστασοπούλου