TAZ: Ο Ερντογάν σκοράρει στην Αφρική

Στις δόξες του ήταν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το περασμένο Σαββατοκύριακο ως οικοδεσπότης της τρίτης τα τελευταία δέκα χρόνια τουρκοαφρικανικής συνάντησης κορυφής στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 36 εκπροσώπων ισάριθμων χορών, εκ των οποίων οι 16 ανώτατοι αξιωματούχοι. Όπως σημειώνει η Tageszeitung του Βερολίνου, ο Τούρκος πρόεδρος δεν εφείσθη μεγάλων λόγων. «Επιθυμούμε συνεργασία επί ίσοις όροις πέρα από ιμπεριαλιστική κηδεμονία και νεοαποικιιοκρατική εκμετάλλευση της Αφρικής από άλλες χώρες».Ο ανταποκριτής της εφημερίδας παραθέτει τα θέματα συζήτησης, όπως επέκταση του εμπορίου, κατασκευή μεγάλων πρότζεκτ υποδομών, συνεργασία στον τομέα υγείας.«Ο Ερντογάν υποσχέθηκε μεγάλη δωρεά 15 εκατομ. του τουρκικής παρασκευής εμβολίου Turkovac και κατσάδιασε τη Δύση, επειδή η Αφρική πήρε τόσο λίγα εμβόλια από εκείνα που παράγονται διεθνώς» σημειώνει στο άρθρο του. «Αλλά το βασικό θέμα ήταν η αμυντική συνεργασία, ένα πεδίο, στο οποίο η Τουρκία ως νέος διεθνής παίκτης προκαλεί αίσθηση με το δικό της μαχητικό ντρόουν… Πολλοί Αφρικανοί πρόεδροι φλέγονται να αποκτήσουν το νέο τουρκικό όπλο-θαύμα, που παρασκευάζεται στην εταιρεία του γαμπρού του Ερντογάν, το Μπαϊρακτάρ ΤΒ2 μαχητικό ντρόουν, που απέδειξε την αποτελεσματικότητά του τόσο στη Συρία, όσο και στη Λιβύη και στον πόλεμο ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία».

Η αριστερή εφημερίδα που εκδίδεται στο Βερολίνο περιγράφει τη μελλοντική στόχευση του Τούρκου προέδρου στην αφρικανική ήπειρο. «Παρά το ότι η πώληση πολεμικού υλικού διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, η Τουρκία ενδιαφέρεται για πολύ περισσότερα. Ο Ερντογάν θέλει να εδραιώσει τη χώρα του ως δίκαιο εταίρο στην Αφρική ανάμεσα, από τη μια, στις παλαιές ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις, και από την άλλη, στους 'νέους ιμπεριαλιστές' από την Κίνα. Το ενδιαφέρον για συνεργασία με την Τουρκία είναι όντως μεγάλο. Γι αυτό κι αυξήθηκε ο αριθμός των τουρκικών πρεσβειών στην Αφρική από το 2002 από 12 σε 43. Καμιά αεροπορική εταιρεία εκτός αφρικανικής δεν πετά σε τόσους πολλούς προορισμούς στην αφρικανική ήπειρο, όσο οι Τουρκικές Αερογραμμές. Ο όγκος εμπορικών συναλλαγών ανάμεσα στην Τουρκία και σε χώρες νότια της Σαχάρας δεν ξεπερνούν βέβαια τα 10 δις δολάρια, αλλά θα ανέβουν σημαντικά τα επόμενα χρόνια. Τουρκικές οικοδομικές εταιρείες βρίσκονται σε σημείο εκκίνησης για κατασκευή αεροδρομίων, σιδηροδρομικών γραμμών, δρόμων και νοσοκομείων. Η Τουρκία διαχειρίζεται σχολεία και θέλει να συνεργαστεί στον αγροτικό τομέα με αφρικανικές χώρες. Οι επιτυχίες της αντιμετωπίζονται με καχυποψία από παλιές δυνάμεις που έχουν την πρωτοκαθεδρία. Κυρίως η Γαλλία βλέπει να απειλείται από την Τουρκία σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού τύπου και την διαρκώς πιο σκληρή στάση του προέδρου Μακρόν απέναντι στον Ερντογάν».

Γερμανία - Ιταλία, συμμαχία

Η σημερινή παρθενική επίσκεψη του Όλαφ Σολτς στην Ιταλία μπορεί να είναι η τέταρτη στο πρόγραμμα επισκέψεων του νέου Γερμανού καγκελαρίου, αλλά είναι σαν να ήταν η πρώτη, ή σχεδόν η πρώτη. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung, στο σημερινό της φύλλο αποκαλύπτει, ότι οι δύο χώρες ετοιμάζουν κοινό σχέδιο δράσης, το οποίο βρίσκεται μεν σε πρώιμο στάδιο, αλλά στοχεύει στο να δώσει νέα δυναμική στις διμερείς σχέσεις. Αφορμή η ιταλογαλλική προσέγγιση με την υπογραφή στις 26 Νοεμβρίου της λεγόμενης "Συνθήκης του Κυρηνάλιου", μιας ενισχυμένης διμερούς συνεργασίας που ισοδυναμεί με τη γερμανογαλλική Συνθήκη των Ηλυσίων.

«Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι τώρα η γερμανοιταλική πρωτοβουλία δεν πρέπει να έχει την ίδια ποιότητα με τη Συνθήκη του Κυρηναλίου» σημειώνει ο Γερμανός αρθρογράφος. «Προφανώς η γερμανική πλευρά την θέλει κάπως μικρότερη, αλλά πιο συγκεκριμένη. Μεγάλες συμφωνίες φιλίας δεν ανήκουν εξάλλου στην κουλτούρα εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας και το Βερολίνο δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο την αποκλειστικότητα της γερμανογαλλικής φιλίας… Στη Γερμανία υπερισχύει εδώ και καιρό κριτική προς τη Ρώμη για καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις, για υψηλό δημόσιο χρέος και για έλλειψη πολιτικής σταθερότητας. Η συναίνεση της Γερμανίας στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ από την πανδημία εξομάλυνε κάπως τα πράγματα. Βρίσκονται λοιπόν οι δύο χώρες ενώπιον μιας αναγέννησης των διμερών τους σχέσεων; Δεν είναι καθόλου βέβαιο, διότι οι ρωγμές της Ιταλίας με τη Γερμανία και την ΕΕ είναι βαθιές και μακρείς, όπως γράφει ο Αλεξάντερ Γκράσε, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν.»

Η σχολιάστρια της Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι αποτελεί ευτυχή συγκυρία που τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες κυβερνώνται από φιλευρωπαίους ηγέτες. «Το Ταμείο Ανασυγκρότησης» υπογραμμίζει, «η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εκδήλωση αλληλεγγύης σε περίοδο πανδημίας, φέρει την υπογραφή του Γάλλου προέδρου και του νέου καγκελάριου».

Η δημοσιογράφος περιγράφει τις δυσκολίες που μπορεί να ανακύψουν σε αυτό το πεδίο με τις προεδρικές εκλογές του επόμενου Απριλίου στη Γαλλία και το ενδεχόμενο ο Μάριο Νράγκι να εκλεγεί τον Ιανουάριο νέος πρόεδρος της χώρας. «Πιθανή επίπτωση θα ήταν να εναπόκειται πλέον στο νέο καγκελάριο το καθήκον να κρατήσει την Ευρώπη σταθερή. Γι αυτό ο Μάριο Ντράγκι θα πρέπει να ενδιαφέρεται ακόμη πιο πολύ για να προετοιμάσει το έδαφος και να πείσει τον Σολτς να συμφωνήσει στη χαλάρωση των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας. Για τον καγκελάριο το θέμα είναι εξαιρετικά λεπτό. Ακόμη κι αν υποτίθεται ότι συμφωνούσε με τους μεταρρυθμιστικούς κανόνες, θα ήταν αμέλεια να τους δημοσιοποιήσει. Σε περίοδο, κατά την οποία οι Γερμανοί μαστίζονται από ανησυχία για το μέλλον, ένα γρήγορο 'ναι' θα ήταν δύσκολο να τους το επικοινωνήσει... Ο Σολτς βρίσκεται σε δίλημμα επίσης, γιατί η εμπειρία δείχνει ότι μεγάλα ευρωπαϊκά πρότζεκτ, στα οποία ανήκει και η μετεξέλιξη της Ευρώπης σε μια ομοσπονδιακή ένωση, όπως συμφωνήθηκε και στην κυβερνητική συμφωνία, μπορεί να εφαρμοστεί μόνο όταν, πρώτον, συμφωνήσουν Γαλλία και Γερμανία και, δεύτερον, όταν οι ευρωτσιγγούνηδες του βορρά πειστούν ότι η Ιταλία είναι σταθερή και κυβερνάται φιλοευρωπαϊκά».

Ειρήνη Αναστασοπούλου