İstanbul’da teröre öfke

40’larındaki bir adam yanındaki iki kişiye öfkeyle bağırıyor: “Yapmayın kardeşim, yapmayın! Adamların tam görmek istediği manzara bu.”

İstanbul’da en az 44 kişinin ölümüne, 150’den fazlasının da yaralanmasına neden olan dün geceki iki bombalı saldırının ilkinin yapıldığı yer burası. Beşiktaş spor kulübünün Dolmabahçe'deki futbol sahasının hemen yukarısında, sahaya ve sahile tepeden bakan nokta. Maçları bedava izlemeye çalışan taraftarların toplandığı, Beşiktaş taraftarının ifadesiyle “Beleştepe”.

Bir kısmı, Eminönü’nde öğle saatlerinde toplanıp Dolmabahçe’ye yürüyen göstericilerden oluşan yüzlerce kişi var. Pek çoğunun elinde ay-yıldızlı bayraklar. Ancak, farklı siyasi görüşlerden oldukları, hem bağırdıkları sloganlardan, hem de arasıra gerilen ortamdan belli.

Bir grup, “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” diye slogan atarken, bir başka grup “Allahüekber” diye bağırıyor. Bir başka noktadan, “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganı duyuluyor.

İktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) ile muhalefetteki Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ve Milliyetçi Hareket Partisi'nin (MHP) teröre karşı yayınladıkları ortak bildirideki birliktelik, buraya, onlarca kişinin öldüğü noktaya Meclis'teki gibi yansımıyor. CHP’ye ait bir minibüs park ettiği yerden hareket ederken, küçük bir grup araca saldırıyor, pencelerine vuruyor, tekme atıyor. Polisin müdahalesine gerek kalmadan, grubun içindekiler saldırganları yatıştırıyor.

İşte, öfkeli adamın sesi bu sırada iyice yükseliyor, “Yapmayın kardeşim!” diye. Adam devam ediyor: “Burası siyaset yeri değil. Buraya geleceksin, birliğini, beraberliğini göstereceksin. Duanı edeceksin.”

Farklı grupların, farklı yaş, cinsiyet, siyasi görüş ve meslektekilerin tek ortak noktası, öfke. Kontrollü ya da kontrolsüz, öfke. Hep bir ağızdan ya da tek tek, herkes terörü, şiddeti lanetliyor.

Patlamanın olduğu nokta, kırmızı karanfillerle dolu. Protestocular, getirdikleri çiçekleri bırakıyor. Bazıları mumlar da getirmiş. Ellerinde Kuran'lar, dua edenler var. Tek tek ya da hep birlikte dua edenler. Bazıları gözyaşlarını tutamıyor. Herkesin elinde bayraklar. Aralarında görevli mi, değil mi anlaşılamayan üniformalı ya da sivil polisler. Olay yerinin etrafında olağanüstü güvenlik önlemleri. Bazı polis araçlarının üzerine de karanfiller bırakılmış.

Karanfillerin bırakıldığı noktada, karanfillerin tam ortasına bırakılmış bir de döviz var. Üzerinde, “Beslemeyelim” yazıyor. Ortasına bir idam sehpası çizilmiş. Zaman zaman yükselen “İdam istiyoruz, idam geri gelsin” sloganları, bu talebi dillendiriyor.

Taksim’den Beşiktaş’a uzanan, İstanbul’un en işlek caddelerinden biri neredeyse bomboş. Motorsikletli 50-60 kişilik bir grup geliyor. Motorlarından inip, patlamanın olduğu yerin önünde toplanıyorlar. Ellerinde bayraklar, İstiklal Marşı okunuyor hep bir ağızdan. Çevredekiler de katılıyor. Marştan sonra başka bir grup, aşağıya doğru yürüyüşe geçiyor. Grup geçerken bir spor kulübünün bayraklarıyla donanmış bir araçtan, bir kez daha İstiklal Marşı duyuluyor. Onlarca kişi aynı anda duruyor, hep bir ağızdan bir kez daha İstiklal Marşı okunuyor.

Farklı spor kulüplerinin taraftarları kameraların önünde bir arada konuşuyor. Biri, “Türk korkmaz” diyor kameralara, “İstiklal Marşı’mız da böyle başlıyor zaten, ‘Korkma' diye. Bizi böyle saldırılarla korkutamazlar.” Dinleyenler alkışlarken, biri “Ne mutlu Türk’üm diyene” diye bağırıyor, kalabalık tekrar ediyor. Bunu, “Tekbir” diyen bir başkası izliyor, beraberindekiler “Allahüekber” diye devam ediyor. CHP'li bir grup, ellerinde "Alışmayacağız” yazılı bir pankartla geliyor olay yerine, “Alışmayacağız” sloganları beraberinde.

Başbakan Binali Yıldırım, “Büyük ihtimalle bölücü PKK örgütünün marifeti olduğuna hiçbir tereddüdümüz yok” diyor ama, buradakiler arasında farklı ihtimallerden de bahsediliyor. “DAEŞ de olabilir, solcu örgütler de diyor” biri. Dinleyenler, tartışmaya katılanlar onaylıyor. Buradaki tartışmada, ağırlıklı şüphe PKK üzerinde yoğunlaşıyor. Biri bağırıyor, “Kahrolsun PKK” diye, ardından onlarca kişi hep bir ağızdan tekrar ediyor.

Aynı tartışma hemen her köşede devam ediyor, kimin işi diye bu kanlı saldırılar diye. 30’larındaki bir kadın kestirip, atıyor: “Kim bilmiyorum. Ama şunu biliyorum: Dün ne tartışıyorduk? Döviz tartışıyorduk, başkanlık tartışıyorduk. Şimdi ne tartışıyoruz? Ölümleri. Birileri bizi esas meselelerimizden uzaklaştırmaya çalışıyor.” 

© Deutsche Welle Türkçe

Kürşat Akyol/İstanbul