Porodični dodatak i za homoseksualce

Rajnarda Lihova posebno je obradovala odluka Saveznog ustavnog suda od 1. avgusta 2012. Ona pada tačno na 11 godišnjicu njegovog venčanja. Ali termin “venčanje” ne odgovara u potpunosti: Lihov je homoseksualac. On i njegov partner Hajnc-Fridrih Hare 2001. godine su bili prvi u Nemačkoj, koji su odmah nakon što je na snagu stupio “Zakon o životnim partnerima” sklopili “savez za ceo život”.

Tim zakonom je brak istopolnih parova izjednačen sa klasičnim brakom između muškarca i žene. Ali “registrovano partnerstvo”, koje se često naziva i “homo-brak” bila je samo pravna konstrukcija koja bi ubuduće mogla da se izmeni novom presudom iz Karlsruea.

U aktuelnom postupku se radilo o finansijskom detalju: takozvani “porodični dodatak” po pravilu bi u Nemačkoj trebalo da dobijaju svi koji su oženjeni. U zavisnosti od platne grupe, reč je o oko 120 evra mesečno. Ukoliko bračni partneri imaju decu iznos je bitno veći. Pravno objašnjenje za dodatni novac je isti taj Savezni ustavni sud izneo 1990 – svi nemački državni službenici, bili oni oženjeni ili ne, bez - ili sa mnogo dece imaju pravo na “približno jednak životni standard”. Porodični dodatak bi trebalo da olakša finansijska opterećenja, koja sa sobom nose veći stanovi i preostali troškovi.

Jednak standard za sve državne službenike

Uvođenjem „registrovanog partnerstva“ nemačka država bi svoje službenike, koji su takvom partnerstvu žive, trebalo jednako da plaća kao i njihove venčane kolege – glasi odluka Ustavnog suda. Za neravnopravan tretman ne postoje opravdani razlozi, on je dakle protivan ustavu. Ustavom definisana „posebna državna zaštita“ familije i braka - smatraju nemačke sudije – ne opravdava diskriminaciju partnerstva. Sudska odluka je važna jer odbacije glavne argumente zagovornika „distanciranja“ između registrovanih parova i braka.

Pionir „registrovanog partnerstva“

Rajnhard Lihov, službenik pokrajine Donja Saksonija od 1. avgusta 2001. je izložen finansijskom opterećenju i preostalim troškovima koje sa sobom donosi „zvanično“ partnerstvo. Porodični dodatak međutim nije dobio do 2010. Isplate ili ne-isplate bile su od pokrajine do pokrajine drugačije definisane. Zato je 2003. godine uložio žalbu zbog odbijenog zahteva: „Oduvek sam bio mišljenja da to i nama pripada, zato što nisam video razliku između dva muškarca ili dve žene sa muško-ženskim bračnim parovima državnih službenika bez dece.“

Signal zakonodavcima

I Manfred Bruns, portparol Udruženja LGBT zajednice u Nemačkoj zadovoljan sudskom presudom. Za njega je posebno važno što je odluku saopštio „drugi senat“ suda. Više sudija te komore prethodnih godina nije želelo da glasa sa izjednačavanje brakova i registrovanog životnog partnerstva. „Trebalo je 11 godina da se vodi beskrajan spor o tome da li i u kojoj meri prava životnih partnera mogu da se izjednače sa supružnicima. Sada konačno postoji pravna sigurnost i jasan signal zakonodavcima da se uklone preostale dve nepravde između životnog partnerstva i braka“, zaključuje Bruns koji je do penzionisanja bio advokat Saveznog suda u Karlsrueu.

Autori: Mihael Gesat / Boris Rabrenović
Odg. urednik: Jakov Leon