Refugjatët: karvane për në Kroaci

Të martën pasdite Šid ishte asgjë tjetër veçse Šid-it - një qytezë e përgjumur në Serbinë Perëndimore, direkt në kufi me Kroacinë. Edhe tani, shoferë me kamionë rrinë pranë kamionëve të tyre të vënë radhë. Ata presin autobusët me refugjatë, të cilët që prej së martës dërgohen nga i gjithë vendi këtu. Nga kufiri me Maqedoninë, nga Beogradi dhe prej pak kohësh edhe nga Horgos, në kufirin verior me Hungarinë.

Šid-i tani po tërheq vëmendjen. Në masën e njerëzve të stërlodhur, që zbresin prej autobusëve, Hussam al Habali të bie menjëherë në sy. Mjekra e pakët, e parruar asnjëherë më parë përshtatet me moshën e tij 18 vjeçare. Ai mban një çantë shpine dhe i ka të dyja duart plot me shishe uji, bukë të thekur dhe me sardele. Të gjitha këto ai sapo i ka marrë nga ndihmësit, dhurata nga Gjermania.

Siriani i ri mban i disiplinuar edhe një shishe bosh plastike me vete - sikur këtu, midis fushave me grurë dhe dy shteteve ballkanike vetëm atë po e pret një kosh mbeturinash. "Edhe në Greqi unë i mblidhja mbeturinat dhe i hidhja në kosh plehrash. Atje ne ishim në një ishull të mrekullueshëm- atje vërtet nuk duheshin hedhur plehra rrugëve."

Lufta e përjetshme

"Ishulli i mrekullueshëm" është Kos. Hussam al Habalit iu deshën dy prova me varkën e trafikantëve që nga Izmiri për të arritur dje, në përpjekjen e parë ai desh u mbyt. Tetë ditë iu deshën atij për ta arritur që nga qyteti i tij Homsi deri këtu në Šid. Studenti i anglishtes e ka marrë i vetëm rrugën dhe është në merak për të ëmën dhe dy motrat e tij, që iu desh t'i lërë pas. Ai ka edhe një vëlla më të madh, Osaman, shpreson që e ka të paktën.

Sepse Osama al Habali është një gazetar i ri i njohur në të gjithë botën dhe skenarist filmash. Ai filmoi shpërthimin e protestave kundër regjimit sirian në Homs dhe u arrestua për shkak të kritikës së tij ndaj regjimit të Sirisë para më shumë se tre vjetëve. Familja e tij as nuk di a është gjallë ai akoma.

"Thuhet se ai ndodhet në burgun Sednaya pranë Damaskut. Sednaya ka tre pavione- një të bardhë, një të verdhë dhe një të kuq. I kuqi është më i keqi - atje mbahen vetëm reporterët ose të burgosurit politikë", tregon Hussam. Plot me shpresë ai pyet, a mund të ndërmerret diçka nga Gjermania, në mënyrë që ai ta shohë sërish të vëllanë?

Hussami ka mendim shumë të mirë për Gjermaninë. Në Berlin ai ka shokë, që jetojnë prej vitesh atje. "Mbase do të kem mundësi të studioj atje. Në Siri mund të mësosh, mësosh, mësosh...por në fund përfundon në ushtri. Një diplomë nuk të bën asnjë dobi atje." Ai duket se është pajtuar që të mos e shohë më kurrë atdheun. Lufta atje do të zgjasë përjetësisht, thotë ai.

Pamje e glorifikuar e Gjermanisë

I riu mendon edhe në mënyrë gjeostrategjike, pse Gjermania është në Evropë vendi që pranon më shumë refugjatë: "Amerikanët duan vetëm naftë dhe thesare nga Gjiri Persik dhe Lindja e Afërt. Gjermanët duan të kenë edhe kontroll, edhe përmes emocioneve. Dhe ata e arrijnë këtë", thotë ai.

Ai nxjerr nga xhepi smartfonin e tij për të treguar një prezantim të shkurtër. Atje mund të shohësh shumë pamje të montuara të kancelares Angela Merkel me flamurin gjerman ose me shqiponjë. Veç kësaj shprehje dashurie ndaj saj në arabisht dhe gjermanisht. "Shumë sirianë kanë fotografinë e kancelares në Facebook ose si fotografi sfond në celularët e tyre."

Po ai është i informuar jo vetëm për Merkelin, por edhe njerëzit që u vënë flakën shtëpive të refugjatëve dhe i shajnë migrantët. "Ata me siguri mendojnë se nuk kanë nevojë për ne. Por nëqoftëse ne do të punojmë me të gjitha fuqitë dhe të mësojmë, pa dyshim që do të jemi të mirë për Gjermaninë." Veç kësaj ai ka dëgjuar që popullsia e Gjermanisë nuk është shumë e madhe. "Sa njerëz jetojnë atje?" 80 milionë. "Kaq shumë? Po vendi është i madh gjigand, apo jo?"

"Gjithçka do të jetë në rregull"

Ecim anë një fushe në drejtim të Kroacisë. Vapa nuk është për sirianin problem. Por fushat me mina janë. 500 kilometra katrorë në Kroaci janë ende të minuara - dëshmitare të rrezikshme të luftës së përgjakshme, që solli shkatërrimin e Jugosllavisë.

Fjala Jugosllavi i duket e dëgjuar Hussamit. "Ajo ka qenë një pjesë e Rusisë së madhe, apo jo?" Ai dëgjon me vëmendje për luftën midis serbëve dhe kroatëve, e cila u zhvillua para se të lindte ai.

Në Kroaci njerëzit priten nga policë që sillen miqësisht. Kur një grua thotë se vjen nga Kameruni, policit i kujtohet futbollisti i tij i preferuar:"Kamerun? Samuel Eto'o". Një baba fëmijësh kërkon të mësojë se çfarë i pret. "Mos u shqetëso. Gjithçka do të jetë në rregull", e qetëson atë polici.

Policia kroate ka krijuar rregull brenda 24 orësh nga kaosi. Tani refugjatët nuk ecin më nëpër fushat e misrit, por drejt policëve. Hussami nuk e di mirë, se çfarë e pret në Kroaci. Do t'i kishte pëlqyer që ta vazhdonte rrugën direkt për në Austri. Informacionin që deri atje duhet kaluar edhe Sllovenia e vogël, ai e dëgjon i shpenguar. Vetëm një etapë më shumë, thotë ai.