Теодоракис ја прими наградата на УНЕСКО за музика

Теодоракис, кој годинава наполни 80, секогаш ја поврзуваше музиката со политиката – до денес. Денеска во Ахен му е предадена музичката награда на УНЕСКО, поради ангажманот за разбирање меѓу народите и мирот.

Микис Теодоракис, роден на егејскиот остров Хиос, за време на Втората светска војна со 18 години му се приклучи на движењето на отпорот против италијанско-германската окупација. Во граѓанската војна меѓу 46 и 48 се определи за страната на левите. Повеќепати е апсен или испраќан во прогонство. Потоа студираше на парискиот конзерваториум кај Оливие Мезијан, а дома со музиката ги славеше првите успеси со своите песни. Од 70-тата живееше во егзил во Париз и во тоа време одржа преку илјада концерти во целиот свет. Стана симбол за борбата за слобода и човекови права. По повторното воспоставување на демократијата, се врати во Грција и се вклучи во политиката – како пратеник на комунистите. Меѓутоа, Теодоракис не беше она што се подразбира под партиски политичар. Им остана верен на своите визии и принципи и никогаш не се воздржуваше јавно и консеквентно да ги застапува своите ставови.

Кога кон крајот на 80-сеттите повторно се заостри конфликтот меѓу Грција и Турција, заедно со турскиот музичар и политичар Зулфи Ливанели ја основаа „Грчко-турската иницијатива за мир„ со цел да го унапредат дијалогот меѓу двете земји. Нивното мото гласеше: Градење мостови со помош на културата. Со заедничките концерти во Турција и Грција, Теодоракис и Ливанели на главно молчаливото мнозинство на обата народа му дадоа средство за изјаснување во полза на мирот. Теодоракис и Ливанели станаа симболи за грчко-турското приближување и претходници за членство на Турција во ЕУ. Актуелниот развој на односите меѓу двете земји и преговорите со Турција за членство во Унијата, Теодоракис вака ги коментира:

„Односите денес се добри. Има овде-онде затегнувања, но наш најголем проблем сепак е што во обете земји нема политичари визионери како Ататурк и Венизелос, како што Французите и Германците ги имаа Де гол и Аденауер. Не е вистина дека Грците и Турците секогаш биле непријатели и секогаш ќе бидат„.

Во време на терористички напади, повторно се поставува прашањето за војна и мир. Теодоракис токму тука ја гледа улогата и задачата на Европа:

„Европа е џин. Тоа е она што ги плаши САД. Се наоѓаме на крстопат на кој мораме да решиме: војна или мир? Тоа е денес најголемата дилема на човештвото. Сите мои надежи лежат врз плеќите на Европа. Сигурен сум дека луѓето во Европа се за мир. Значи, на Европа и треба нова визија што ќе биде во согласност со големото мнозинство. Според мене, Европа на човештвото може да му пренесе две работи: мир и култура. Се друго, на пример економска и воена моќ Американците веќе постигнаа„.