Силна порака на папата на Лезбос

Емоционалната, со политички елементи полна посета на папата на Лезбос продуцираше токму онакви слики какви што се потребни. Франциско заедно со православните великодостојници се осмели да појде на првата линија на фронтот на бегалската криза. Тој со едноставни зборови и гестови го стави прстот во раната на ЕУ, која сака да ѝ ја префрли на Турција својата одговорност за бегалците и мигрантите.

Папата ги искористи расплаканите бегалци, очајните повици за помош и протестите на многу искрени луѓе на Лезбос против бегалската политика на ЕУ за да го упати својот страствен апел до Европа и светот. Понтифексот побара од одговорните да го направат она што е исправно. Покажете повеќе човечност! Тоа е очигледно итно неопходно, зашто политичарите во ЕУ, во арапскиот свет, во Америка и на други места, се извлекуваат кога треба солидарно да организираат прием на бегалците.

По хуманитарните организации и ОН, сега и црковните лидери на католиците и на православните гласно и јасно ги критикуваа состојбите не само во прифатниот камп Мориа, туку и во цела Грција и на блокираната граница на ЕУ.

Опомените и молбите на папата се, за жал, очигледно неопходни, затоа што по сомнителниот договор на ЕУ со Турција за репатријација, не само политичарите, туку и многу луѓе во Европа ѝ завртеа грб на бегалската криза. Но, погледот не смее да се врти настрана само затоа што во моментов во централна Европа доаѓаат малку луѓе од Сирија, Ирак или Авганистан.

Со едноставната реченица дека мигрантите се луѓе, а не бројки, папата ја допре суштинската порака на својот понтификат: Повеќе милосрдност! Одговорните политичари би требало да го земат на срце ваквиот апел. И тие треба да бидат луѓе, не само бројачи.

Се разбира дека посетата на тројцата црковни великодостојници на мигрантите на Лезбос разбуди и неосновани надежи. Папата нема политички мандат, па согласно тоа и не може активно да носи политички одлуки. Дека ЕУ повторно ќе го смени својот курс на блокада на југоисточната граница, е неверојатно. Сепак, папата би морало да го искористи својот морален авторитет и да укаже барем на последиците на ваквата нечовечка политика.

Како знак на добра волја, Ватикан со Грција се договори за земање на 12 сириски бегалци. Папата не само што зборува, туку и покажува: преселба е можна, ако тоа навистина се сака.

Сигурно може многу да се полемизира околу ставовите на католичната црква за многу прашања, но Франциско, со своите јасни пораки, е неопходен како разум во бегалската криза. И ЕУ-политичарите би морале исто така на лице место да видат што предизвикуваат. Германската канцеларка Ангела Меркел и врвот на ЕУ, кои наредната недела патуваат во Турција за да разгледаат бегалски кампови, би можеле да запрат и на Лезбос или во Идомени. Тоа сигурно не би штетело.