Патување во непознато со Доналд Трамп

Преодниот период е долг благодарение на традицијата од времињата на поштенските кочии. Но, овојпат, сигурно многумина надвор од САД посакуваа новоизбраниот претседател побрзо да ја преземе функцијата. Така побрзо ќе завршеше мачната несигурност околу прашањето: што има намера Доналд Трамп навистина да прави со својата земја и светот. На преголемото его на избраниот претседател ќе му годеше ако традицијата на долгиот преоден период беше променета.

Од денеска Трамп станува претседател. А ние не знаеме - ништо. Трамп комуницираше претерано со јавноста, но претставите за неговиот политички концепт - ако има концепт кој ги надминува рамките на целта за освојување на Белата куќа - останаа замаглени. Би било погрешно изјавите да се одолговлекуваат до недоглед со образложение дека ова или она не е реално, па до тоа нема ни да дојде. Проблемот е што еден американски претстедател дури и само преку изјавите дадени во интервјуа создава реалност, односно ја менува реалноста. Тоа, на пример, важи за неговите забелешки за НАТО. Сојузот од една страна е наводно „застарен“, а од друга страна е навистина важен. Тоа е покана за противниците на сојузот да пробаат што сѐ може да се направи без притоа да се добие казна. Ваквите причинско-последични врски би требало да му се јасни и на интелектуално едноставен карактер.

Многу претприемачи сметаат дека се подобри политичари од политичарите. А, Трамп се смета себеси за најголем. Само што, има разлика дали со декрет се „владее“ во едно претпријатие, или се носат одлуки во и тоа како комплексната структура со име „држава“. Претпријатијата дејствуваат во одреден сектор и не мора многу да се грижат за останатите сфери. Во политиката сѐ е поврзано со сѐ и тоа не е само глупава изрека на слабаци кои не сакаат да носат одлуки. Во Америка може, па дури можеби и мора, многу работи да се направат поинаку отколку што тоа го праваше претседателот Барак Обама. Но, на едно можеме само да се надеваме: дека ќе се најдат луѓе кои ќе можат да ја канализираат енергијата на супер-егото за да може да стане колку-толку предвидлив. Во спротивно, светот за четири (а можеби дури и за осум) години веќе нема да можеме да го препознаеме.