یوگا در دنیای غرب
۱۳۸۷ بهمن ۱۱, جمعه
در سال‌های پایانی قرن نوزدهم در آلمان، یوگا به محفل‌های تئوسوفیان (حکمت متعالیه) راه پیدا کرد و آنها یوگا را دستمایه‌ی رسیدن به تعالی ذهنی قرار دادند. امروزه یوگا برای شمار بالایی از مردمان ساکن قاره‌ی اروپا بیشتر از همه یک معنا دارد و آن هم پرورش تن، یافتن آرامش و تمرین تنفس است.
از سال ۱۹۲۰ به این طرف، پزشکان و روان‌شناسان زیادی تکنیک‌های مختلف ذهنی و بدنی یوگا را با معیارهای مدرن علمی غرب سنجیده‌اند و بخش بزرگی از آنان آموزه‌های یوگا را مفید دانسته‌اند.
روشن‌ترین مثال در زمینه‌ی استفاده از یوگا در پژوهش‌های علمی، کار یک پزشک اعصاب آلمانی به نام یوهانس هاینریش شولتز بود. هنگامی که او در سال ۱۹۲۰ روی تمرینات اتوژنیک (روشی شبیه به هیپنوتیزم برای ایجاد واکنش‌های آرامشی) خود کار می‌کرد، به طور قابل ملاحظه‌ای از حرکات کسانی که یوگا می‌کردند الهام گرفت.
شولتز تا آنجا پیش رفت که در مقاله‌ای که در سال ۱۹۳۲ منتشر شد بر این نکته تأکید کرد که بخشی از تمرینات اتوژنیک وی برگرفته از «حرکات سیستماتیک ذهنی و روانی یوگا» بوده است.
یوگا برای بسیاری از مردم آرامش‌بخش است و در زندگی امروزی هم که استرس یکی از اجزای جدانشدنی آن است، اهمیت یافتن چیزی که آرامش را با خود به همراه می‌آورد، پیش از پیش آشکار می‌شود. با این وجود پزشکان می‌گویند که تمرینات یوگا را نمی‌توان از روی کتاب فراگرفت، بلکه می‌بایست حتما زیر نظر مربیان مجرب انجام داد.
در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ کارین سبروف با برنامه‌های آموزشی یوگای خود که در شبکه دوم تلویزیونی آلمان پخش می‌شد، مردم را با یوگا آشنا کرد.
سبروف را یکی از پیشکسوتان آموزش یوگا در در جهان غرب می‌دانند. کتاب‌های وی و همچنین برنامه‌‌ی تلویزیونی‌اش با نام "یوگا برای همه" باعث شد تا یوگا همان‌طور که قرن‌ها برای مردم هند آرامش را به ارمغان آورده بود، به آلمانی‌ها هم آرامش ببخشد.