گزارش تصویری از تجمع گسترده اعتراضی معلمان در سراسر کشور

بار نخست نیست که آموزگاران کشور برای بهبود وضعیت معیشتی خود دست به اعتراض می‌زنند؛ اعتراضاتی که تا کنون نتیجه‌ای نداشته است. مسئولان با دادن چند وعده ماجرا را ختم به خیر کرده‌اند. اما معلمان از تکرار خواسته‌های خود خسته نمی‌شوند. اعتراضات گسترده آموزگاران در روز ۱۹ اسفندماه، نمونه‌ای از این تلاش‌هاست.

آموزگاران شاغل و بازنشسته در تهران ترجیح دادند در برابر مجلس شورای اسلامی جمع شوند، در برابر "خانه ملت" به این امید که شاید کسی پیام‌شان را بشنود. محل تجمع در شهرستان‌ها مقابل ادارات کل آموزش و پرورش بود.

زن و مرد، پیر و جوان، شاغل و بازنشسته. اعتراض‌شان از جمله به مشکلات معیشتی است. درآمد معلمان در قیاس با بسیاری از شاغلین دولتی نازل است؛ حتی کم‌تر از چیزی که دولت برای حداقل درآمد تعیین کرده است.

تجمع گسترده معلمان، این بار به دعوت و با هماهنگی گروه‌های صنفی معلمان در سراسر کشور. در مراکز استان‌ها و در برابر اداره آموزش و پرورش‌ شهرهای مختلف.

افزایش ناچیز درآمد معلمان همه ساله کمتر از نرخ تورم بوده. همین موضوع باعث کاهش توان خرید آموزگاران شده است. از آن گذشته، سابقه دارد که دولت به ازای افزایش سطح درآمدها، از پرداخت یک ماه حقوق به معلمان اجتناب ورزیده است.

تجمعات گسترده اعتراضی معلمان در روز پنجشنبه ۱۹ اسفندماه، آرام و مسالمت آمیز بود؛ تجمعاتی که از جمله در استان‌های تهران، خوزستان، کردستان، خراسان جنوبی، اردبیل، آذربایجان شرقی، چهار محال بختیاری و فارس برگزار شد.

آن‌ها در تجمعات خود از جمله به بازداشت و زندانی شدن شماری از فعالان صنفی معلمان اعتراض کردند. از آن جمله است، اعتراض به زندانی شدن اسماعیل عبدی، دبیر کانون صنفی معلمان ایران.

موضوع پولی شدن آموزش نیز از جمله مواردی است که نارضایتی معلمان را سبب شده است. آموزش رایگان خواست معلمان است و برخی از معلمان خواست رایگان بودن آموزش را بر پلاکاردهای خود نوشته بودند.

اسماعیل عبدی چندین بار بازداشت و زندانی شده است؛ آخرین بار پنج ماه پیش، روز ۱۹ آبانماه. جمهوری اسلامی به خواست‌های صنفی معلمان در ایران رنگ امنیتی می‌دهد. اما دستگیری فعالان صنفی معلمان مانع از ادامه اعتراضات آنان نشده است.

سایت کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران به نقل از یک فعال صنفی معلمان که مایل به فاش شدن نام خود نبود، نوشته است: « فقر و مشکلات معیشتی معلمان مانند حقوق و مزایا و بیمه ناکافی، روند نزولی کیفیت آموزش در مدارس و خصوصی و پولی شدن آموزش، بازداشت، تعقیب قضایی و زندانی کردن معلمان فعال در امور صنفی از مهم‌ترین دلایلی بوده که اعتراض معلمان را برانگیخته است.»

وضعیت آموزش و پرورش در ایران نابسامان است. بر اساس ارزیابی و تحلیل کارشناسان، مشکلات معیشتی و همچنین تامین کادر مناسب برای مدارس کشور محدود به سال‌های اخیر نمی‌شود، بلکه این مشکلات از زمان وقوع انقلاب اسلامی شروع شده و سال به سال تشدید شده‌اند.

کمبود معلم و همچنین نارضایتی حاکم بر شاغلین آموزش و پرورش باعث شده از کیفیت آموزشی در مدارس کشور کاسته شود. ایده خصوصی کردن آموزش نیز نمی‌تواند مشکلات آموزشی را حل کند و تنها باعث آن خواهد شد که فرزندان خانواده‌های کم‌درآمد از حق دسترسی به آموزش مناسب محروم شوند. از این رو، آموزش برابر برای همه کودکان از جمله شعارهای معلمان در تجمعات اعتراضی بوده است.

جمهوری اسلامی ایران نه تنها نگاهی امنیتی به فعالیت‌های صنفی معلمان دارد، بلکه با دستگیری و زندانی کردن فعالان صنفی معلمان با اعتراضات آن‌ها برخورد می‌کند. از سوی دیگر، شماری از فعالان صنفی معلمان تبعید شده‌اند.

طبق خبر منتشر شده از سوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، اکبر باغانی، یکی از اعضای ارشد کانون صنفی معلمان به شهر زابل تبعید شده است. طبق خبر این نهاد، شمار معلمان تبعیدی ۷ نفر اعلام شده است.

اسماعیل عبدی، دبیر کانون صنفی معلمان پیش از دستگیری خود درباره امنیتی کردن تلاش‌های صنفی معلمان از سوی مسئولان گفته بود که این تلاش‌ها برای پاک کردن صورت مسئله صورت می‌گیرد و کانون صنفی معلمان به هیچ گروه سیاسی وابسته نیست و صرفا یک کانون صنفی است برای دفاع از حقوق معلمان.