کوسوو، فراز و نشیب های یک ایالت

مذاکره بین اکثریت آلبانی تبار کوسوو و دولت صربستان در مورد وضعیت آینده این منطقه به نتیجه ای نرسیده است و احتمالا کوسوو به زودی بصورت یکجانبه استقلال خود را اعلام خواهد کرد. اما کوسوو برای صربها تنها یک ایالت نیست بلکه بخشی از تاریخ اساطیری آنان نیز هست.

در منطقه کوسوو به وسعت ۱۱ هزار کیلومتر مربع تقریبا دو میلیون آلبانی تبار زندگی می کنند و از آنجائی که آمار دقیقی در دست نیست احتمالا یکصد هزار نفر صرب نیز در آنجا ساکن هستند. کوسو به لحاظ اقتصادی در سطح یک کشور جهان سومی است. میزان بیکاری ۵۰ درصد تخمین زنده می شود، دارای بالاترین میزان موالید در اروپاست و درآمد سرانه تقریبا ۱۵۰ یورو برآورد می‌شود. تجارت خارجی ندارد و باندهای مافیائی در آن بسیار قوی هستند.

کوسوو هرقدر به لحاظ اقتصادی و ژئوپلیتک بی اهمیت است، اما همانقدر تشنج آفرین است. دامنه امواج جدائی یک اقلیت در کوسوو می تواند به فرانسه، اسپانیا، بوسنی هرزه گوین و حتی اسلواکی سرایت نماید. این منطقه که در جنوب صربستان واقع شده با مونته نگرو، آلبانی و مقدونیه هم مرز است و برای صربها از اهمیت تاریخی و اساطیری برخوردار است.

۶۰۰ سال قبل در روز بیست و هشتم ژوئن سال ۱۳۸۹ میلادی سپاه صربها که پیش قراول سپاه مسیحیان بود در دشت توکای سیاه در مقابل سپاه عثمانی شکست سنگینی خورد و قتل عام شد. شکست در این نبرد برای صربها حاوی قهرمانی ها و رشادتهای بسیار و در نهایت یک پیروزی معنوی است. اما آنچه که به فراموشی سپرده شده است، اینکه در جنگ های صلیبی آن زمان آلبانی تبارها نیز در سپاه مسیحیان بودند.

در پانصد سال گذشته کوسوو برای صربها نوعی اروشلیم محسوب می شد تا اینکه در سال ۱۹۱۲ میلادی در جنگ بالکان ترکها از منطقه رانده شدند. در یوگسلاوی دوران تیتو، افسانه کوسوو به تابو تبدیل شد و تلاشهای سیاسی برای بازگرداندن صربها ناموفق ماندند. با آغاز روند فروپاشی یوگسلاوی در سال ۱۹۸۹ اسلوبودان میلوسویچ در ششصدمین سالگرد نبرد دشت توکای سیاه و با حضور یک میلیون نفر صرب نه تنها قدرت خود را تحکیم بخشید، بلکه ناسیونالیسم صرب تولدی دوباره یافت. طی ده سال یعنی بین سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۹ مسئله و موضوع کوسوو برای صربها، با آغاز پایان همراه شد. کوسوو از سال ۱۹۹۹ به این سو تحت قیمومیت سازمان ملل قرار دارد و نفوذ بلگراد در کوسوو پایان یافته تلقی می شود.