کنفرانس آناپولیس و دوری مواضع فلسطینیان و اسرائیلی
۱۳۸۶ آبان ۲۸, دوشنبهنگرانی آور بود اگر کنفرانس آناپولیس تشکیل می شد و از دو طرف درگیر نماینده ای در این کنفرانس حاضر نمی شد. البته اسرائیل آمادگی خود را برای شرکت اعلام کرده و قطعا گروهی از تشكيلات خودگردان فلسطين نیز در این کنفرانس شرکت خواهند کرد. اتحادیه ی عرب اعلام کرده است که امکان شرکت سران دیگر کشورهای عرب در این کنفرانس، روز جمعه ۲۳ نوامبر در اجلاسی روشن خواهد شد. این امکان وجود دارد که کشورهای عرب تنها نمایندگانی به این کنفرانس اعزام دارند و سران این کشورها از شرکت در کنفرانس خودداری کنند.
مشکل دیگر اینجاست که در هشت سفری که امسال کاندالیزا رایس، وزیر امور خارجه ی آمریکا، به خاورمیانه کرده، هنوز موفق نشده رئوس موضوع هایی که باید در کنفرانس آناپولیس مورد توافق قرار گیرد را مشخص سازد. دلیل این ناموفقی ِ رایس البته این نیست که برخوردهایی میان سازمان حماس که بر نوار غزه حکم می راند و سازمان فتح، که در کرانه غربی رود اردن قدرتمند است، وجود دارد. دلیل این ناموفقی رایس این هم نیست که در صفوف دولت اسرائیل هم ناهمگونی هایی بر سر موضوع های مورد تفاهم وجود دارد.
یکی از مهم ترین دلایل برای بی ثمر ماندن میانجی‌گری خانم رایس را باید در مواضع بسیار دور از هم ِ محمود عباس، رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين و اهود المرت، نخست وزیر اسرائیل، جستجو کرد.
عباس خواهان تعیین برنامه ی زمانی دقیقی ست برای خروج نیروهای اسرائیل از اراضی اشغال شده و زمان مشخصی برای تاسیس کشور فلسطین. اما اهود المرت، نخست وزیر اسرائیل، به هیچ وجه به این خواست های عباس تن نمی‌دهد. و همین عمل المرت حتا مقامات آمریکایی را نیز ناراضی کرده، به گونه ای که از اسرائیل خواسته اند، سرانجام از توسعه ی شهرک های یهودی‌نشین دست بردارد و زندانیان فلسطینی را آزاد کند.
اما اسرائیل از محمود عباس، رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين می خواهد تا دولت اسرائیل را رسما به رسمیت بشناسد تا بعدها فلسطینیان خواستار بازپس گرفتن اراضی اشغالی ۱۹۴۸ نشوند. عباس و بسیاری از همفکرانش اما تمایلی به قبول این خواست اسرائیل ندارند.
به هر حال در روز ۲۶ نوامبر کنفرانس صلح خاورمیانه در آناپولیس برگزار می‌شود و هنوز مشخص نیست که آیا دوطرف درگیر حتا حاضر به قبول قطعنامه ی پایانی مشترکی باشند. این در حالی ست که واشنگتن بر قبول چنین قطعنامه ای پافشاری می کند، زیرا جرج بوش، رئيس جمهور آمريكا، در انتهای دوران ریاست جمهوری اش باید مدرکی در دست داشته باشد که مشخص کند او در پایان بخشیدن به بحران خاورمیانه فعالیتی کرده است.