پیشنهاد سارکوزی برای گسترش تحریم‌ها علیه ایران
۱۳۸۶ شهریور ۲۳, جمعه
روزنامه ”فرانکفورتر الگماینه“ ((Frankfurter Allgemeine، در تفسیر خود درباره تلاش هاى فرانسه براى تحریم ایران مى‌نویسد:
« فرانسه سیاستى را در قبال ایران پیشنهاد می‌کند، که در برلین مورد پسند همگان نخواهد بود. سارکوزى، رئیس جمهور فرانسه، مایل است که اتحادیه اروپا به تنهایى و بدون قعطنامه‌اى از سوى شوراى امنیت سازمان ملل دست به تحریم تهران زند. در این پیشنهاد مى‌توان دوباره ردپاى عمل زدگى‌ای را مشاهده کرد که رئیس جمهور فرانسه در قضیه آزادى پرستاران بلغارى از لیبى از خود نشان داد و سبب سردرگمى اروپاییان شد. در اصل، حق با سارکوزى است. از آنجا که ایران هر هفته پیشرفت‌هایى را در زمینه برنامه اتمى خود اعلام مى‌کند و تاکنون نیز از اجراى قعطنامه‌هاى سازمان ملل سرپیچى کرده است، بجا نیست که بیش از این منتظر ماند، تا روسیه نیز حاضر به برقرارى مجازات‌هایى علیه تهران شود. اگر کشورهاى اروپایى خواهان جلوگیرى ازساخت بمب اتمى توسط ایران به شیوه‌هاى مسالمت‌آمیز هستند، باید اکنون دست به عمل زنند. ایران بزودى به اندازه‌اى به فن‌آورى حساس دست خواهد یافت که تنها درباره گزینه نظامى مى توان سخن راند. اقتصاد آلمان شاید از این مسئله خشنود نباشد، اما طرد رژیم ایران به عنوان کشورى با سلاح اتمى، از سوى جهانیان به این معناست که در ایران دیگر هیچ معامله اقتصادى‌ای صورت نخواهد گرفت.»
روزنامه فرانسوى ”لوموند“ (Le Monde) ، نیزبه سخنان تند سارکوزى در رابطه با ایران پرداخته است:
«نیکلا سارکوزى، رئیس جمهور فرانسه، برخورد تندترى را در رابطه با ایران در پیش گرفته است. سارکوزى سعى دارد که اروپا بخصوص آلمان را متقاعد کند، که سوا از تصمیمات شوراى امنیت، تحریم در قبال ایران را شدت بخشد. سارکوزى، در تاریخ ۲۷ اوت، در نخستین سخنرانى خود در رابطه با سیاست خارجى تلویحاً نشان داد که پاریس به جاى گفت‌وگو راه تهدید را پیش گرفته است. او در این سخنرانى اشاره کرده بود که در صورت پیش‌برد غنى سازى اورانیوم از سوى تهران، گزینه فاجعه‌بارى در انتظار ایران است. یا بمب اتمى ایران و یا بمباران ایران. ظاهراً سارکوزى در خط امریکا افتاده است. ایران سبب وحشت مى‌شود، اما چرخش‌هاى دیپلماتیک سارکوزى نیز مسئله‌ساز است. تحریم ایران بدون دخالت سازمان ملل خطر فروپاشى توافق شکننده بین المللى را به همراه خواهد داشت. این مسئله با مقاومت روسیه و چین، و برخى از کشورهاى اروپایى روبرو خواهد شد. مقاومت در مقابل سیاستى که به عنوان محور جدید واشنگتن، لندن و پاریس شناخته خواهد شد.»
روزنامه ”تورینگیشه لاندزتسایتونگ“ Thüringische Landeszeitung))، چاپ آلمان درباره بن‌بست امریکا در عراق مى‌نویسد:
«جورج بوش هیچ راه حلى ندارد، حزب دمکرات نیز هیچ پیشنهاد قانع کننده‌اى ارائه نمى‌کند. خروج از عراق هم به معناى بى‌ثبات کردن منطقه است. این به معناى نزاع میان ایران به عنوان پشتیبان شیعیان و عربستان سعودى به مثابه حامى سنیان خواهد بود. جورج بوش تنها مى تواند ادامه وضعیت موجود را به مردم آمریکا عرضه کند. بوش خواهان استراتژى دیگرى هم نیست. شاهد اصلى وى نیز ژنرال پتریوس است. در تاریخ نمونه دیگرى هم به نام ژنرال وست مورلند وجود دارد. این ژنرال در سال ۱۹۶۷ موظف بود که پیشرفت‌هاى امریکا در جنگ ویتنام را نمایش دهد، اما جنگ در ویتنام براى امریکا با شکست همراه بود. جنگ در عراق هم شاید این‌چنین باشد.»
روزنامه ”نویه رور– نویه راین تسایتونگ“ ((Neue Ruhr/Neue Rhein-Zeitung، چاپ آلمان نگاهى به ادامه جنگ در افغانستان دارد:
« بحث نباید تنهابر سر مسائلى از این دست باشد: این که محل فعالیت سربازان آلمانى تنها در شمال افغانستان باشد و یا نه، این که سازندگى کارى نیکو و عملیات جنگى علیه تروریسم کارى بد است، این که استفاده از هواپیماهاى جنگى تورنادو از سویى درست و از سوى دیگر سبب دردسر است. پس از شش سال باید گامى به عقب نهاد تا بتوان دیدى کلى به دست آورد. تا چه اندازه کمک‌ها موثر بوده‌اند؟ چرا بازسازى ارتش و پلیس در افغانستان به کندى پیش مى رود؟ چرا کشت تریاک افزایش یافته است؟ آیا در این زمینه با کشورهاى همسایه یعنى ایران و پاکستان همکارى صورت مى‌گیرد؟ با چه نیروهایى (بطور مثال گرایشات معتدل طالبان) مى توان گفتگو داشت؟ بحث درباره افغانستان زیاد صورت نمی‌گیرد، بر عکس، بحث درباره افغانستان ناکافى، بزدلانه و تاکتیکى است.»