وداع لوو با تیم ملی فوتبال آلمان پس از جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۱

یوآخیم لوو روز سه‌شنبه ۹ مارس (۱۹ اسفند) اعلام کرد که پس از پایان مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۱ به فعالیت خود به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان خاتمه می‌دهد. قرارداد او با فدراسیون فوتبال آلمان تا سال ۲۰۲۲ اعتبار داشت، اما او از این فدراسیون خواسته است تا قرارداد همکاری را پیش از موعد لغو کند.

فدراسیون فوتبال آلمان پیامی در شبکه توییتر منتشر کرده که در آن ضمن اعلام خبر پایان فعالیت لوو به عنوان سرمربی، به نقل از او آمده است: «من این گام را آگاهانه برمی‌دارم و در کمال افتخار و ادای دین، اما در عین حال برای حضور با تیم ملی در جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۱ انگیزه‌ای بسیار بزرگ دارم.»

لوو پس از جام جهانی ۲۰۰۶ هدایت ملی‌پوشان آلمان را بر عهده گرفت و جوان‌گرایی و نوآوری‌های کلینس‌مان را تداوم بخشید.

ملی‌پوشان آلمان بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۶ تحت سرمربی‌گری لوو توانستند همواره در جمع چهار تیم برتر اروپا یا جهان در چارچوب مسابقات جام ملت‌های اروپا و جام جهانی قرار گیرند. اوج موفقیت یوآخیم لوو به همراه تیم ملی آلمان کسب عنوان قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۴ در برزیل بود.

آلمان که در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به عنوان مدافع قهرمانی قدم به میدان گذشته بود، در همان دور گروهی در پی دو شکست و یک پیروزی از رقابت‌ها حذف شد. این نخستین بار بود که تیم ملی فوتبال آلمان در مرحله گروهی جام جهانی حذف شد. ملی‌پوشان آلمان پس از این ناکامی تاریخی در مجموع نتوانستند به فرم مطلوبی دست یابند.

کارنامه لوو در یک نگاه (تا ۹ مارس ۲۰۲۱): ۱۸۹ بازی / ۱۲۰ برد / ۳۸ تساوی / ۳۱ شکست / نایب‌قهرمان اروپا در سال ۲۰۰۸ / مقام سوم جهان در سال ۲۰۱۰ / قهرمان جهان در سال ۲۰۱۴. او همچنین افتخارات شخصی متعددی به دست آورده است؛ از جمله عنوان بهترین سرمربی فوتبال جهان در سال ۲۰۱۴.

با اعلام کناره‌گیری یوآخیم لوو از سمت سرمربی‌گری، بحث و گمانه‌زنی‌ها در مورد اینکه چه کسی جانشین او خواهد شد، دوباره به جریان افتاده است.

از سال ۱۹۲۶ تا کنون ده تن سرمربی‌گری تیم ملی فوتبال آلمان را عهده‌دار بوده‌اند. این ۱۰ تن عبارتند از پروفسور اُتو نرتس (۱۹۲۶ تا ۱۹۳۶)، زپ هربرگر (۱۹۳۶ تا ۱۹۶۴)، هلموت شون (۱۹۶۴ تا ۱۹۷۸)، یوپ دروال (۱۹۷۸ تا ۱۹۸۴)، فرانتس بکن‌باوئر (۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰)، برتی فوگتس (۱۹۹۰ تا ۱۹۹۸)، اریش ریبک (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰)، رودی فولر (۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴)، یورگن کلینس‌مان (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶) و یوآخیم لوو (۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱).

با آمدن یورگن کلینس‌مان فصلی تازه و پر از نوآوری در تاریخ تیم ملی آلمان آغاز شد. یکی از ویژگی‌های او روحیه دادن به تیم بحران‌زده‌ای بود که اعتماد هواداران، مهم‌ترین سرمایه‌ی معنوی خود را از دست داده بود. آلمان با هدایت او در جام جهانی ۲۰۰۶ به مقام سوم جهان رسید. کارنامه یورگن کلینس‌مان در مقام سرمربی تیم ملی آلمان در یک نگاه: ۳۴ بازی / ۲۰ برد / ۸ تساوی / ۶ شکست / مقام سوم جهان در سال ۲۰۰۶.

پس از برکناری اریش ریبک در پی نتایج ضعیف در رقابت‌های قهرمانی اروپای ۲۰۰۰، قرعه‌ی سرمربیگری تیم آلمان به نام رودی فولر افتاد. او در سال ۲۰۰۲ آلمان را به نایب‌قهرمانی جهان رساند، اما در پی ناکامی ملی‌پوشان آلمان در جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۰۴ از مقام خود کناره گرفت. کارنامه‌ی فولر در مقام سرمربی تیم ملی آلمان در یک نگاه: ۵۳ بازی / ۲۹ برد / ۱۱ تساوی / ۱۳ شکست / نایب‌قهرمانی جهان در سال ۲۰۰۲.

اریش ریبک در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ میلادی، هفتمین مربی تیم ملی فوتبال آلمان بود. در تابستان ۲۰۰۰ تیم فوتبال آلمان تحت سرمربی‌گری او در رقابت‌های قهرمانی اروپا در هلند و بلژیک در دور مقدماتی حذف شد. ریبک در پی این فضاحت و شکست بزرگ از مقامش کناره گرفت. کارنامه‌ی اریش ریبک در مقام سرمربی تیم ملی آلمان در یک نگاه: ۲۴ بازی / ۱۰ برد / ۶ تساوی / ۸ شکست.

برتی فوگتس در دوران فعالیتش به عنوان بازیکن، قهرمانی جهان و اروپا را تجربه کرد. او در دوران مربیگری به همراه آلمان قهرمان اروپا شد، اما دو بار بخت فتح قله فوتبال جهان را از دست داد. او در سال ۱۹۹۸ در پی افزایش انتقادها از سمت خود کناره گرفت. سمت او به اریش ریبک سپرده شد. کارنامه‌ی فوگتس در مقام سرمربی تیم ملی آلمان در یک نگاه: ۱۰۲ بازی / ۶۶ برد / ۲۴ تساوی / ۱۲شکست / قهرمانی اروپا در سال ۱۹۹۶.

بکن‌باوئر نخستین آلمانی و دومین نفر در جهان (پس از ماریو زاگالوی برزیلی) است که هم به‌عنوان بازیکن و هم مربی قهرمان جهان شد. او در نخستین تجربه جام جهانی در کسوت سرمربی، آلمان را به نایب‌قهرمانی ۱۹۸۶ مکزیک رساند و ۴ سال بعد قهرمان جهان شد. کارنامه بکن‌باوئر در مقام سرمربی تیم ملی آلمان در یک نگاه: ۶۶ بازی / ۳۴ برد / ۲۰ تساوی / ۱۲ شکست / نایب‌قهرمانی جهان در سال ۱۹۸۶ و قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۰.

یوپ دروال (راست) در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۴ که سرمربیگری تیم آلمان را بر عهده داشت، به‌جای تهدید یا کنترل بازیکنان و تبدیل اردوی تمرین به پادگان نظامی، سیاست به اصطلاح "قلاده‌ی بلند" را در پیش گرفت و محل اردوی تیم را برای شاگردانش به "هتلی مجلل" تبدیل کرد. کارنامه‌ی یوپ دروال در مقام سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان در یک نگاه: ۶۷ بازی / ۴۴ برد / ۱۲ تساوی / ۱۱ شکست / قهرمانی اروپا در سال ۱۹۸۰.

هلموت شون (وسط) از نظر فنی مربی بسیار کارآمد و در شرایط بدون استرس و اضطراب، شخصیتی شوخ‌طبع و جذاب بود. تیم ملی آلمان در دوران سرمربی‌گری هلموت شون دوران موفقی را پشت سر گذاشت و سرانجام در سال ۱۹۷۴ در خانه خود قهرمان جهان شد. کارنامه‌ی هلموت شون در مقام سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان در یک نگاه: ۱۳۹ بازی / ۸۷ برد / ۳۱ تساوی / ۲۱ شکست / قهرمانی اروپا در سال ۱۹۷۲ و قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۴.

یوزف (زپ) هربرگر در مجموع ۲۰ سال سرمربی تیم ملی آلمان بود. او که از محبوبیت زیادی برخوردار بود، سکان هدایت تیم ملی این کشور را پس از ویرانی‌های سراسری جنگ جهانی دوم، بار دیگر در دست گرفت و ۸ سال بعد این تیم را در نخستین حضور پس از جنگ، قهرمان جهان کرد. کارنامه‌ی زپ هربرگر در مقام سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان در یک نگاه: ۱۶۷ بازی / ۹۴ برد / ۲۷ تساوی / ۴۶ شکست / قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۴.

تیم ملی فوتبال آلمان برای اولین بار در اواسط دهه‌ی ۱۹۲۰ میلادی صاحب سرمربی شد: اُتو نرتس. این مربی تحصیلات ورزشی نداشت و به جای آن دانش‌آموخته‌ی علوم تربیتی و پزشکی بود. روش‌های او را خشک و معلم‌مآبانه توصیف کرده‌اند. تیم آلمان با هدایت نرتس در نخستین حضور در جام جهانی سوم شد. کارنامه‌ی اتو نرتس در مقام سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان در یک نگاه:۷۰ بازی / ۴۲ برد / ۱۰ تساوی / ۱۸ شکست.