"نوریزاد در معرض تکرار فاجعه مرگ در زندان قرار دارد"
۱۴۰۰ اردیبهشت ۲, پنجشنبه
محمد نوریزاد، منتقد جمهوری اسلامی و از نویسندگان نامه درخواست استعفای خامنه‌ای که در زندان اوین محبوس است، طی نامه‌ای از اعزام به بیمارستان لقمان و بیهوشی‌های مکرر خود خبر داده و گفته است: «فردی او را کف اتاق خوابانده و کنده زانویش را بر گلو و گردنش نهاده و پس از تزریق آمپول به بدنش دست و پاهای او را به میله‌های تخت بسته است.»
نوریزاد در نوشته‌ای که ۳۰ فروردین ۱۴۰۰ منتشر شده و در یک فایل صوتی مورد تایید خانواده‌اش گفته است: «... نمی‌دانم آمپولی که هفت هشت بار به نقاط مختلف بدنم تزریق کردند چه بود. مرا روی تخت انداختند و دست و پایم را با تسمه به میله‌ها بستند به طوری که تا دو روز هر دو دستم ورم کرد و با فریادهای مرگ بر خامنه‌ای و مرگ بر جمهوری اسلامی از هوش رفتم.»
شماری از کنشگران سیاسی و مدنی در ایران در واکنش به اخبار مربوط به وضعیت نوریزاد، مرگ بهنام محجوبی در زندان را یادآوری کرده و هشدار داده‌اند که مبادا این موضوع در بی‌اعتنایی جامعه و افکار عمومی و مقامات قضایی، تکرار شود.
آنها در بیانیه‌ای نوشته‌اند: «اکنون انتظار می رود با توجه به موقعیت خطرناک محمد نوری زاد وجلوگیری ازتکرار فاجعه‌ای دیگر، مقامات زندان با آزاد کردن نوری زاد و رفع نگرانی از خانواده و فرزندانش از ایجاد فاجعه انسانی دیگری جلوگیری نمایند.مسلما هر اتفاق ناگوار برای محمد نوری زاد هزینه سنگینی برای نظام قضایی ایران در پی خواهد داشت.به ویژه اینکه همسر و دختر او هم اکنون به علت ابتلا به کرونا امکان ملاقات با او را هم ندارند.»
۴۵ فعال صنفی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی این بیانیه را امضا کرده‌اند که ابوالفضل قدیانی، نرگس محمدی، عبدالفتاح سلطانی، جعفر پناهی، شهناز اکملی، محمود بهشتی لنگرودی، رضا شهابی و حسین کروبی در میان آنها هستند.
هم‌زمان، سازمان گزارشگران بدون مرز نیز در هشداری مشابه، با تاکید بر بیماری و محرومیت نوریزاد از حق درمان، نسبت به در خطر بودن جان او ابراز نگرانی کرد. این سازمان یادآوری کرده که بازداشت نوریزاد خودسرانه و دادگاه او ناعادلانه است.
عباس میلانی، پژوهشگر و مدیر مرکز مطالعات ایرانی دانشگاه استنفورد، در حمایت از این زندانی سیاسی در توییتر نوشته است: «محمد نوریزاد در زندگی خود تبلور دلیرانه امید و کابوسی است که ایرانیان در ۴۲ سال نکبت تجربه کردند. زمانی انقلاب را نوید آزادی می‌دید و امروز که نصف اعدام‌های جهان به دست رژیم ولایی صورت می‌گیرد و ایران محبس و مقتل بزرگ روزنامه‌نگاران است، او جان بر کف به مبارزه با این کابوس برخاسته است.»
در شبکه‌های اجتماعی نیز تکاپویی برای اطلاع‌رسانی در باره وضعیت نوریزاد و تلاش برای حفظ جان او با هشتگ #SaveNourizad به راه افتاده است.
نوریزاد تابستان ۹۸ و پس از تجمع به همراه گروهی از فعالان مدنی و سیاسی در برابر دادسرای انقلاب مشهد، بازداشت شد. دستگاه قضایی او را در بهمن همین سال به ۱۵ سال حبس، ۳ سال تبعید به ایذه و ۳ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم کرد.
محمد نوریزاد، مستندساز و فیلمنامه‌نویس ۶۶ ساله، از سال‌های پایانی دهه هشتاد شمسی به صف منتقدان جمهوری اسلامی پیوسته است. او پیش‌تر نیز در اعتراض به فشارهای بند و بازداشت پسرش، چند مرتبه اعتصاب غذا و دارو کرده و در یک مورد رگ دستش را زده است.