نگرانی عمومی در مورد سرنوشت پاکستان

روزنامه‌ی نویه تسورشر تسایتونگ چاپ ژنو به تنش‌ها و پس‌لرزه‌های برقراری حکومت نظامی در پاکستان پرداخته در شماره‌ی امروز خود می‌نویسد:

"از آنجا که مشرف هم نیروهای سکولار جامعه و هم اسلامگرایان را به دشمن خود بدل کرده، خود را به گوشه‌ی انزوای مطلق رانده است. وی اعلام حکومت نظامی را با این استدلال توجیه کرد که "دخالت‌های مداوم" دادگاه قانون اساسی، دولت را در مبارزه‌اش علیه تروریسم تضعیف می‌کند. ولی این عمل مشرف تصفیه‌حسابی شخصی با قضاتی ناراضی است که دولت مشرف را به چالشی فزاینده خوانده‌اند و جنبش اعتراضی مدنی را به میدان کشانده‌اند. به احتمال بهای ساقط کردن قانون اساسی بسیار گران خواهد بود. از این رو به اعتبار مشرف صدمه‌ی بسیار وارد آمده است."

روزنامه‌ی فرانسوی پاری نورماندی چاپ روآن، وضعیت تنش‌آمیز حاکم بر پاکستان را ضربه‌ی سختی به سیاست خارجی آمریکا ارزیابی می‌کند و می‌نویسد:

"این سیلی محکمی بود به دولت آمریکا. این وضعیت خطر بزرگی نیز برای تمام منطقه محسوب می‌شود. پاکستان آن کانون "صلح آمریکایی" بود که جرج دبلیو بوش قصد استقرار آن را داشت. بدون یک هم‌پیمان مطمئن در جنوب افغانستان، جنگ نیروهای متفق علیه تروریسم، جنگی است شکست خورده. یک پاکستان بیطرف کافی است تا طالبان پیروزی خود را جشن گیرند. پاکستان بعنوان یک کشور سنی‌مذهب می‌تواند هم پناهگاهی برای رزمندگان طالبان باشد و هم برای فعالان شبکه‌ی القاعده. اگر چنین چیزی، برخلاف نظر دولت کنونی، تحقق یابد و کشور دچار بی‌ثباتی گردد، آنگاه با یک فاجعه رویارو خواهیم بود."

روزنامه‌ی آلمانی‌زبان براونشوایگر تسایتونگ وقایع پاکستان را این گونه تفسیر می‌کند:

"مشرف تنها از جناح اسلامگرایان زیر فشار نیست، بلکه نیروهای اپوزیسیون دمکرات نیز قدرت گرفته‌اند، آنگونه که موج اعتراضی شدید در تابستان امسال نشان داد. برقراری حکومت نظامی، در بیرون تظاهر به قدرت است، ولی از درون در واقع نشانگر ضعف دولت است. مشرف می‌پندارد تنها بدین وسیله می‌تواند خود را بر سریر قدرت نگاه دارد. حال ایالات متحده‌ی آمریکا باید وی را از راه رفته بازگرداند. این بی‌معناست که آمریکا از دیکتاتوری حمایت کند که هم موازین دمکراسی را پایمال می‌کند و هم ناتوان از رویارویی با اسلامگرایان است."

روزنامه‌ی تاگس آنسایگر چاپ ژنو در شماره‌ی امروز سه‌شنبه پیرامون سیاست آمریکا در مورد پاکستان می‌نویسد:

"حمایت کورکورانه‌ و درازمدت جرج دبلیو بوش از مشرف به آنجا انجامید که سیاست آمریکا در مورد پاکستان امروز بدون بدیل و بدون تأثیر مانده است. از این رو در این دومین کودتای مشرف چیزی تغییر نخواهد کرد. تا زمانی‌ که مشرف یک ثبات سطحی را در کشور تأمین کرده و از مبارزه علیه ترور حمایت می‌کند، از پشتیبانی دولت آمریکا برخوردار خواهد بود.

بسیاری ناظران یقین دارند که در آینده‌ی نزدیک، مسئله‌ی مبارزه علیه اسلامگرایی افراطی برای پاکستان بدل به امری حیاتی خواهد شد. ولی تا زمانی که پاکستان مبارزه علیه تروریسم را نه به دلایل داخلی خود، بلکه تنها در اثر فشار آمریکا پیشه کند، هرگز به موفقیت دست نخواهد یافت. بدین گونه مبارزه علیه اسلامگرایی افراطی برای پاکستان، یک مسئله‌ی هستی و نیستی است."