نگرانی از افزایش شمار کودکان محروم از تحصیل
۱۳۹۱ مهر ۱۵, شنبه
به گزارش خبرگزاری کار ایران -ایلنا- روز شنبه ۱۵ مهرماه (۶اکتبر) علی اکبر اسماعیل‌پور فعال مدنی و عضو انجمن دفاع از حقوق کودکان گفت: «در حال حاضر شاهد افزایش تعداد کودکان کار و خیابانی هستیم که به گفته مسئولان شهرداری ۱۵ درصد نسبت به قبل رشد داشته است.»
وی افزایش اعتیاد، بالا رفتن هزینه‌ها و موج مهاجرت به شهر‌ها را از مهمترین عوامل افزایش تعداد کودکان کار و خیابان ارزیابی کرد و افزود: «بخشی از کودکان که در کارگاههای زیرزمینی مشغول به کار بودند با توجه به مشکلات کارگاه‌ها از کار بیکار شدند.»
به گفته اسماعیل‌پور مقایسه آمار وزارت آموزش و پرورش و وزرات ورزش مشخص می‌کند که آمار اعلام شده در مورد کودکان محروم از تحصیل واقعی نیست.
سال گذشته مرکز پژوه‌شهای مجلس اعلام کرد که سه و نیم میلیون کودک محروم از تحصیل وجود دارند. در همین حال وزرات آموزش و پرورش می‌گوید تنها یک و نیم درصد از کودکان واجد شرایط نتوانسته‌اند به مدرسه راه یابند.
مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، تعداد کودکان محروم از تحصیل را سه و نیم میلیون کودک اعلام کرده بود. در اوایل امسال نهضت سوادآموزی اعلام کرده که از سال ۸۵ تا کنون بیش از یک میلیون کودک دیگر به این تعداد افزوده شده است.
بی‌برنامگی نهادهای دولتی در حمایت از کودکان
عضو انجمن دفاع از حقوق کودکان معتقد است که عملکرد سازمان‌های دولتی نیز قابل دفاع نیست. وی با اشاره به جمع‌آوری کودکان کار در جریان برگزاری کنفرانس سران کشورهای عضو عدم تعهد تصریح کرد: «متاسفانه این کودکان برای معیشت خانواده به کارهای زیرزمینی روی آوردند و یا جذب باندهای مواد مخدر و یا سایر آسیب‌های اجتماعی شدند.»
علی اکبر اسماعیل‌پور تاکید می‌کند طی سال‌های گذشته وزارت رفاه در برای کاهش کودکان کار "هیچ برنامه‌ای ارائه نکرده است" و می‌افزاید: «ایران از سال ۱۳۸۰مقاوله‌نامه سازمان جهانی کار را پذیرفته که متاسفانه طی این سال‌ها از روند اجرایی آن گزارشی ارائه نشده که نشان‌دهنده این است که مقدمات اجرایی این مقاوله‌نامه در کشور فراهم نشده است.»
وی لازمه اجرایی شدن این مقاوله‌نامه بین‌المللی را انجام پژوهش جدی در بدست آوردن آمار رسمی از تعداد واقعی کودکان شاغل در کارگاه‌ها است.
به گفته اسماعیل‌پور بیکار شدن بخشی از کارگران به علت مشکلات اقتصادی باعث شده است که تعداد کودکان شاغل در کارگاههای زیرزمینی پنهان افزایش یابد.
وی می‌افزاید: «متاسفانه دولت هیچ حمایتی برای اینگونه خانواده‌ها پیش بینی نکرده است این در حالی است که قرار بود بخشی از درآمد یارانه‌ها به تولید و افزایش اشتغال اختصاص پیدا کند که عملا میسر نشد و نتیجه آن افزایش بیکاری است.»
سازمان بین‌المللی کار دلایل ورود نوجوانان به عرصه کار را از زاویه عرضه و تقاضا بررسی می کند و فقر را مهمترین عامل وادار شدن آنان به کار می‌داند. کارشناسان این سازمان می‌گویند اگر بنا باشد سیاست‌های منع کار کودک و نوجوان موثر واقع شوند، قبل از هر اقدام باید اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها جای دیگری برای رفتن داشته باشند.