نجفی رفت، معاونش سرپرست شهرداری شد

محمدعلی نجفی پس از هفت ماه و ۲۱ روز کار، مسند شهرداری پایتخت را ترک کرد. او که اول شهریور ۹۶ سوگند خورده بود، دلیل استعفای خودش را ابتلا به بیماری (سرطان) اعلام کرد.

شورای شهر تهران در رای‌گیری نخست، با ۱۶ رای مخالف در برابر ۴ رای موافق، کناره‌گیری نجفی را نپذیرفته بود. استعفای دوم نجفی یک روز پس از نشست شورای شهر و ساعاتی پس از اخطار دادستانی کل کشور مبنی بر مسئولیت شورا در واگذاری کار به یک شهردار بیمار اعلام شد.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

محمدجعفر منتظری روز دوشنبه ۲۰ فروردین گفته بود که خدمت به مردم را باید از خط و خطوط سیاسی و سیاسی‌بازی جدا کرد: «همه می‌دانند که عدم پذیرش استعفای شهردار تهران در حالی که خود ابراز عجز و ناتوانی کرده سیاسی است... فردا اگر این آقای شهردار نتوانست مدیریت لازم را بر شهر تهران داشته باشد و کارها آسیب ببیند چه کسی مسئول است؟ بنده به عنوان مدعی‌العموم به شورای شهر تهران عنوان می‌کنم که مسئولیت این کار با شماست.»

محمدجواد حق‌شناس، عضو شورای شهر تهران پیش‌تر به دویچه‌وله گفته بود که شورا برای انتخاب این سرپرست، به سراغ همان لیست هفت نفره‌ای خواهد رفت که نجفی گزینه‌ نهایی آن شد.

 شماری از شخصیت‌ها و فعالان سیاسی اصلاح‌طلب معتقدند که نجفی تحت فشار اصولگرایان تندرو و دستگاه‌های زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی استعفا داد و موضوع بیماری مستمسکی بیش نیست.

عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی طی یادداشتی در روزنامه اعتماد از شیوه استعفا و عدم شفافیت اطلاع‌رسانی پیرامون آن انتقاد کرده و نوشته است: «اگر به هر دلیلی باید استعفا داده می‌شد، این نحوه اطلاع‌رسانی (در واقع اطلاع‌نرسانی) شایسته اصلاح‌طلبان نبود. هنوز هم در این مساله دقیق برخورد نمی‌شود. بنده می‌پذیرم در جامعه‌ای که هیچ‌کس و هیچ جناحی شفاف نیست، یک فرد یا جناح نمی‌تواند به سادگی شفافیت را پیشه کند و شفافیت هزینه بالایی دارد ولی در هر حال دوستان باید به این شعار ملتزم باشند.»

عبدی می‌نویسد، اگر واقعا بیماری مشکل آقای نجفی بود، باید صریحا اعلام می‌کرد، حتی اجازه می‌داد پزشک معالج نظر دهد ولی در این صورت نیز اسفند زمان مناسبی برای استعفا نبود... به نظر می‌رسد که آقای نجفی از ابتدا نباید پیش از کسب نظر و تفاهم و هماهنگی با شورا استعفا می‌دادند یا اگر هم به هر دلیلی این کار را باید انجام می‌دادند، نباید اجازه این همه حاشیه را می‌دادند.