نامه برندگان نوبل به سازمان ملل برای آزادی دو دانشجوی شریف

شماری از برندگان جایزه نوبل و چهره‌های دانشگاهی، نامه مشترکی به آنتونیو گوترش و میشل باشله نوشته و خواسته‌اند که دبیرکل و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، هر تلاش ممکن و عملی را برای آزادی علی یونسی و امیرحسین مرادی به کار گیرند.

در نامه قید شده که هر دو دانشجوی نخبه شریف، از بدو بازداشت، از شکنجه‌های جسمی و روحی و  بدرفتاری‌ برای گرفتن "اعتراف اجباری" آسیب دیده‌اند.

این نامه به امضای پروفسور نوام چامسکی از دانشگاه ام‌آی‌تی، ریچارد رابرتس، برنده نوبل پزشکی ۱۹۹۳، بری بریش، برنده نوبل فیزیک ۲۰۱۷، مارتین شلفی، برنده نوبل شیمی ۲۰۰۷، رندی شکمن، برنده نوبل پزشکی ۲۰۱۳، جک ژوستاک، برنده نول پزشکی ۲۰۰۹ و دیوید واینلند، برنده نول پزشکی ۲۰۱۲ رسیده است.

۹ نفر دیگر از اساتید و محققان دانشگاهی نیز این نامه را امضا کرده‌اند که نام مدیر "انجمن فیزیک آمریکا" و مدیر "کمیته دانشمندان نگران" در میان آنهاست.

رونوشت این نامه به عفو بین‌الملل ارسال شده‌ که پیش‌تر در ماه مه ۲۰۲۰ و نوامبر ۲۰۲۱ دو بیانیه "اقدام فوری" خطاب به مسئولان جمهوری اسلامی برای آزادی دو دانشجوی یاد شده صادر کرده است.

علی یونسی و امیرحسین مرادی، فروردین ۱۳۹۹ بازداشت شدند. شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران سه ماه بعد اتهامات آنها را "فساد فی‌الأرض" و "اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی" و "تبلیغ علیه نظام" اعلام کرد. غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه ایران دو هفته پس از این دستگیری، بدون ارائه هیچ مدرکی، مدعی شد که آنها با سازمان "مجاهین خلق" ارتباط داشتند و در تدارک "اقدامات خرابکارانه" بودند.

در اردیبهشت ۱۴۰۰ نیز ۱۷۴ تن از اساتید و روسای دانشگاه شریف از مقامات جمهوری اسلامی خواستند علی یونسی و امیرحسین مرادی را آزاد کنند. این دو دانشجو که زمان دستگیری ۲۰ ساله بودند، هر دو در مسابقات علمی داخلی و جهانی از جمله المپیاد بین‌المللی فیزیک و نجوم جوایزی گرفته‌اند.

سوم دی‌ماه ۱۴۰۰ یک فایل ویدیویی مربوط به اعترافات منسوب به علی یونسی و امیرحسین مرادی از رسانه‌های جمهوری اسلامی پخش شد. پس از آن سازمان‌های حقوق بشری ابراز نگرانی کردند که پخش این ویدئو "زمینه‌سازی برای صدور احکام سنگین و بی‌پایه علیه این دو دانشجوی زندانی باشد."

پیش از این سازمان حقوق بشر ایران در مورد فشار بر این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف برای وادار کردن آنان به اعتراف علیه خود هشدار داده بود.