موج جدید فشار بر بهاییان؛ تشدید سرکوبها در یک سال اخیر
۱۴۰۲ آبان ۲۳, سهشنبهجامعه بینالمللی بهاییان با انتشار بیانیهای اعلام کرد، سرکوب سیستماتیک بهاییان که از سال ۱۳۵۷ آغاز شده در یک سال اخیر تشدید شده است.
در این بیانیه آمده است که در هفته گذشته حداقل ۱۹ شهروند بهایی در خانههایشان در شهرهای همدان و کرج دستگیر شدند. ۱۰ بهایی دیگر نیز ماه گذشته در شهر اصفهان دستگیر شدند که همه آنها زن بودند. جامعه بهاییان میگوید، در ماه گذشته مجموعا ۳۲ بهایی در سراسر ایران دستگیر شدهاند.
در میان کسانی که منازلشان در همدان مورد هجوم ماموران امنیتی قرار گرفته، پنج زن ۷۰ تا ۹۰ ساله هستند که یکی از آنها دچار بیماری آلزایمر است. دو نفر دیگر از این زنان نیز همسرانشان در ماههای ابتدایی پس از انقلاب اسلامی اعدام شدند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
جامعه بهاییان میگوید: «آخرین دستگیریها و تفتیش خانهها، نگرانیهای فزاینده را درباره تشدید سرکوب جامعه تحت آزار بهاییان از سوی دولت ایران، تأیید میکند.»
این نهاد روز سهشنبه ۱۴ نوامبر به خبرگزاری فرانسه گفت، بازداشتشدگان اخیر همچنان در زندان هستند، به جز دو زن در اصفهان که به قید وثیقه آزاد شدهاند.
بر اساس بیانیه این نهاد دستگیرشدگان اجازه ندارند با خانوادههایشان ملاقات کنند و بسیاری نیز طی بازداشت به بیمارستان فرستاده شدهاند. دلیل انتقال این افراد به بیمارستان معلوم نیست.
نگرانیهای بینالمللی
رشاد حسین، سفیر آمریکا برای آزادی مذاهب در جهان در شبکه اکس نوشت: «آزار و اذیت بهائیان در ایران باید پایان یابد. سرکوب مذاهب غیرقابل قبول است و رویه مقامات [جمهوری اسلامی] برای هدف قرار دادن زنان بهایی عمیقاً نگران کننده است. همه ایرانیان باید بدون توجه به اعتقاد، پیشینه و جنسیت، فرصت زندگی و پیشرفت داشته باشند.»
مسئول حقوق بشر کانادا نیز گفت، از دیدن گزارشها درباره آزار و اذیت و دستگیری بهاییان در ایران "بسیار نگران" است.
وزیر خارجه لوگزامبورگ هم از این دستگیریها ابراز نگرانی کرده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
دو تن از نمایندگان جامعه بهاییان ایران، مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی، از ژوئیه ۲۰۲۲ در زندان هستند و به ۱۰ سال حبس محکوم شدهاند.
سرکوب و بازداشت بهاییان بلافاصله پس از انقلاب آغاز شد. نخستین دور اعدام آنان در روز ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ انجام شد که ده زن بهایی در میدان چوگان شیراز به دار آویخته شدند. در میان این ده زن، از دختر ۱۷ ساله تا زن ۵۸ ساله دیده میشد. پس از آن آزارها و محدودیتها علتی شد تا گریز از کشور در میان بهائیان نیز گسترش یابد.