متن سخنرانی حنیف مزروعی در مراسم اعطای جایزه "جامعه بین المللی حقوق بشر" به او

به نام خدا

حضار محترم، خانم ها و آقایان

سلام

بسیار خوشوقتم از حضور در جمع شما و مفتخرم به دریافت این نشان از سوی جامعه بین المللی حقوق بشر آلمان. حضور در چنین جمعی برایم کمی سخت و غریب است، زیرا نخستین بار است که پس از حدود ۱۷۰ روز زندگی مخفیانه در جمعی حاضر می شوم که تعداد افراد آن از انگشتان یک دست بیشتر است! ۱۷۰ روز زندگی مخفیانه تنها با یک کوله پشتی بر دوش، ۱۷۰ روز مخفی کردن هویت واقعی ام از همه، ۱۷۰ روزی که می توانم بگویم بهترین و بدترین روزهای عمر ۳۰ ساله ام بوده است و این تجربه عجیب حضور در این جمع را برای من غریب ساخته است!

حدود ۱۷۰ روز قبل من به همراه جمعی از مردم کشورم به امید ساختن فردای بهتر گرد هم آمدیم تا با امید به آینده بهتر، فردای کشورمان را بسازیم؛ جمعی از جوانان پرشور و مردان و زنان آبدیده در کارزار روزگار، اما نمیدانستیم که شاید آن دیدار آخرین دیدار هر کدام از ما با یکدیگر باشد.

شاید اگر بخواهم نام دوستانم را که در این مدت به پشت میله های زندان رفته اند باز گویم تمام وقتم به نام بردن از این عزیزان صرف شود که هر کدامشان بر گردن من حق دارند و امروز از روی تک تک آنها خجلم که من در این جا هستم و آنان در پشت میله های زندان اسیر، و باید تاوان دمکراسی خواهی و آزادی خواهیشان را پس بدهند.

حضار محترم ، خانم ها و آقایان

من از نسلی می آیم که با تجربه گذشتگان سرزمین اش آشناست. از انواع دیکتاتوری ها و انقلاب های مردمی گرفته تا کودتاهای خارجی، از برباد رفتن آرمان های یک انقلاب تا انتخاب مبارزه مسالمت جویانه برای رسیدن به آزادی و دمکراسی، گذشتگان ما، چراغ راه آینده ما شده اند. اگر امروز مردم ایران خواستار تغییر به روش های مسالمت جویانه هستند تنها به این دلیل است که یاد گرفته اند با تکیه بر این تجربه ها، اینبار راهی را در پیش بگیرند که درصد خطا و اشتباه آن کمتر از گذشته است.

اگر امروز جامعه جوان ایران، دختران و پسران ایرانی حاضرند با پرداخت هزینه های سنگین و پذیرفتن انواع خطرات مانند ضرب و شتم ، زندان ، شکنجه و حتی مرگ، در خیابان ها حضور یابند و فریاد اعتراض سردهند، تنها به این دلیل است که بیشتر از هر زمان دیگری ارزش آزادی و دمکراسی را دریافته اند و سعی دارند با شجاعت تمام حتی با نثار جان خود این ارزش والای انسانی را به کشوری که به آن تعلق دارند باز گردانند . و براستی باید در مقابل جنبش امروز مردم ایران که بنیان آن بر نفی خشونت است، سر تعظیم فرود آورد.

سروران گرامی

اینجانب مفتخرم که بعنوان یک ذره کوچک از این حرکت عظیم مردمی، تنها سعی کردم گوشه هایی از این اتفاق بزرگ را که به امید خداوند متعال تاریخ سرزمین مرا دگرگون خواهد کرد به نمایش بگذارم و در آن سهیم باشم.

سایت خبری نوروز به عنوان یک رسانه اصلاح طلب و اینجانب بعنوان جزئی از آن مجموعه، سعی کرده ایم در این مدت صدای مردمی را که به صورت کاملا مسالمت آمیز در خیابان ها حاضر شدند و تنها خواسته شان اجرای دمکراسی و به رسمیت شناختن رای شان بود انعکاس دهیم .

سعی کردیم از جنایاتی که علیه مردم سرزمین مان توسط حاکمان آن صورت گرفته بود پرده برداریم و زندان هایی همچون کهریزک را که به گوانتاناموی ایران مشهور شده ، افشا کنیم و چهره واقعی آن را به نمایش بگذاریم.

سعی داشتیم و دستان خون آلود کسانی که جوانان این سرزمین را در خیابان ها و زندان ها به دامان مرگ فرستاده و شبانه آنان را در قبرستان تهران به خاک سپردند بالا ببریم و به همه نشان دهیم. سعی کردیم خواب راحت را از کودتاگران علیه رای مردم و دمکراسی بگیریم و یاد و خاطره 44 شهید راه آزادی را که بدون هیچ نام و نشانی و دور از چشم و اطلاع خانواده هایشان به خاک سپرده شده بودند را زنده بداریم و اجازه ندهیم خون این عزیزان پایمال شود و قاتلان آنها فکر کنند به راحتی می توانند آزادیخواهان این سرزمین را به گلوله ببند و مخفیانه در گوشه ای خاک کنند.

تلاش کردیم تا نگذاریم نام بیش از ۱۰۰ شهید که در خیابان های تهران و سایر شهرها به ضرب گلوله و حملات وحشیانه و در زندان ها زیر انواع شکنجه جان باخته اند، فراموش شود. با جمع آوری نام آنان و انتشار آن، به کودتاگران و قاتلان فرزندان آزادیخواه ایران نشان دادیم که هر چند با کشتن دوستان و عزیزان و همرزمان ما صدای آنان را قطع کردند ، اما زمانی که دوستان سبزمان پرچم آزادی خواهی شان را با ریخته شدن خونشان، بر زمین نهادند، ما همچنان هستیم تا پرچم آنها را برداریم و با انگیزه ای بیشتر از پیش، آرمان هایمان را تجلی ببخشیم.

اما در این راه من تنها عضوی از اعضای یک مجموعه بودم و شاید تنها به سبب سمت سردبیری بود که بعنوان مسئول انتشار این اخبار نامم مطرح و برجسته شد، اما حقیقت این است که اینها همه به همت فعالیت گروهی همکارانم در سایت نوروز به ثمر نشست و عزیزان و دوستان دیگری بودند که در سخت ترین شرایط خفقان در ایران ما را در انجام این اخبار یاری رساندند .

متاسفم که امروز همکاران عزیز من در پشت میله های زندان اوین هستند و من به نمایندگی از آنان این جایزه را دریافت می کنم . در حقیقت مستحق ترین افراد برای دریافت چنین جایزه ای آنها هستند که افشای حقیقت ، آنان را به سلول های انفرادی کشانده است.

گرامی می دارم همراهی دوستانم را و درود می فرستم به شهیدانی که در حوادث پس از انتخابات جان خود را برای رسیدن به آزادی و دمکراسی در میهن شان فدا کردند و خوشحالم که وجدانم آسوده خواهد بود که در برابر کشته شدن خواهران و برادرانم سکوت پیشه نکردیم و فریاد حق طلبی و عدالت خواهی را سر دادیم.

به امید آزادی همه اسیران راه آزادی در کشورم و به امید زندگی در ایرانی آزاد. ایرانی که مردمانش به جرم آزادی خواهی کشته نشوند.

حنیف مزروعی، ۱۲ آذر ۱۳۸۸ / ۳ دسامبر ۲۰۰۹