شاهد "دادگاه بین‌المللی مردمی آبان": به تجاوز جنسی تهدید شدم
۱۴۰۰ آبان ۲۲, شنبه
چهارمین جلسه "دادگاه بین‌المللی مردمی آبان" برای رسیدگی به "جنایت‌های" جمهوری اسلامی ایران در آبان‌ماه ۱۳۹۸ روز شنبه، ۱۳ نوامبر ۲۰۲۱ (۲۲ آبان ۱۴۰۰) در لندن برگزار شد.
فاطمه خوشرو، یکی از افرادی بود که با شهادت تکان‌دهنده خود پرده از بخشی از خشونت‌های آبان در خیابان و زندان برداشت. این شاهد از نخستین لحظه اعتراض خود تا انتقالش از زندان خرم آباد به اوین تهران را شرح داد.
پیش از شهادت فاطمه خوشرو فیلمی از او در تظاهرات آبان پخش شد. این شاهد گفت: «با باتوم بر سر می‌کوبیدند، ما فقط زیر مشت و لگد بودیم. بعد از کتک زدن، ما را در ماشینی انداختند و به مقر سپاه خرم آباد بردند. یکی از ماموران گفت، تو به آقا فحش دادی و اسپری فلفل را در دهانم خالی کردند. دو مرد دستانم را گرفته بودند. به من گفتند پول را از کی گرفتی، به دستور پنتاگون این کار را کردی و به اسرائیل رفتی آموزش دیدی؟ کی رفتی به آمریکا؟ کی رفتی به اسرائیل و پنتاگون کی تو را دعوت کرده که تظاهرات را لیدری کنی؟»
خوشرو که بدون ماسک و پنهان کردن صورت خود صحبت می‌کرد ادامه داد: «در سه روزی که در بازداشت سپاه خرم آباد بودیم خیلی با ما بدرفتاری کردند. التماس می‌کردیم که با خانواده‌هایمان تماس بگیریم.»
فاطمه خوشرو در ادامه توضیح داد، یک هفته در بازداشتگاه پلیس امینت نگه داشته شده و هر روز صبح تحت بازجویی قرار می‌گرفته و بعد به زندان زنان خرم آباد منتقل شده است. این شاهد در مقر سپاه هم خرم آباد او هر روز و حتی در روزهای تعطیل هم بازجویی می‌شده است.
به کانال دویچه وله فارسی در اینستاگرام بپیوندید
او ادامه داد:« بعد از ۱۸ روز گفتند که باید به اوین فرستاده شوم. بعد از ۲۰ روز و دو روز قبل از انتقالم به تهران حق ملاقات دادند و برای مادرم آنچه را که بر من گذشت تعریف کردم. من را به صورت امنیتی با هواپیما به تهران انتقال دادند و به بازداشتگاه ۲ الف اوین بردند. دستبند و پابند به من زدند و به دادسرای اوین بردند. درخواست کردم با قاضی صحبت بکنم. به من گفته شد که حق صحبت ندارم.»
تعرض جنسی بازجویان مرد
فاطمه خوشرو در ادامه گفت، صدای پدر و مادرش را برای او پخش می‌کردند که اعتراف بکند. ولی او نمی‌دانسته به چه اعتراف بکند.
یکی از وکلا پرسید، آیا بازجویان مرد بودند؟ خوشرو پاسخ داد که بازجویان همگی مرد بودند. او افرود، فردی که خود را قاضی معرفی کرده بوده از او خواسته است اعتراف اجباری بکند و جلوی دوربین صحبت کند.
او در ادامه شهادت خود درباره تعرض جنسی ماموران اوین هم توضیح داد: «پنج مرد در یک اتاق کوچک شروع کردند به لمس کردن بدنم. من ترسیده بودم.»
شاهد گریه می‌کند و در ادامه به قضات و وکلای دادگاه توضیح می‌دهد. او به ماموران مرد گفته است: «غلط کردم هر چه که شما خواستید انجام می‌دهم. به من بگوید چه کار بکنم. من را آنجا کشتند. گناهم چی بود جز این که معترض هستم؟»
اتهام جنایت علیه بشریت
جلسه روز چهارم دادگاه با پرسش‌های وکلا و قضات از رابرت هاینش، استاد دانشگاه لایدن آغاز شده بود.
رابرت هاینش، استاد حقوق دانشگاه لایدن هلند است که با دیوان کیفری بین‌المللی مستقر در این کشورهمکاری دارد. او توضیح داد که بر اساس ماده هفت اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی برای تعریف جنایت علیه بشریت، شمار کشته‌شدگان "ملاک تعیین یک اقدام به عنوان جنایت علیه بشریت نیست" بلکه شمار بازداشتی‌ها و "قلمرو و محدوده و نظام‌مند و سیستماتیک بودن" از دیگر عوامل تشخیص این جرم است.
او تاکید کرد، در سرکوب اعتراضات آبان این جرم در "سراسر ایران اتفاق افتاده و سازمان‌یافته" بوده است.
شاهدی از شهریار: به پایم تیر زدند
سهیل عبدی، شاهد شماره ۱۷۳ درباره شکل‌گیری تظاهرات در شهر شهریار در نزدیکی تهران توضیح داد. شهریار یکی از شهرهای ایران بوده که بیشترین تعداد کشته‌ها را در اعتراضات آبان ۹۸ داده است.
آقای عبدی شهادت داد که در روز ۲۵ آبان مثل بقیه معترضان به خیابان آمده تا به گرانی بنزین اعتراض کند و دولت قیمت را برگرداند.
او در ادامه شهادت خود گفت، بسیجیان به مردم، به خاطر حمله به مجسمه انگشتر خمینی که در یک میدان شهریار گذاشته اند، تیراندازی کردند.
عبدی در ادامه توضیح داد که او قبل از آبان در هیچ تظاهرات و اعتراضی شرکت نکرده بوده است.
شاهد شماره ۱۷۳ همچنین شهادت داد که چند تن از دوستانش در نتیجه تیراندازی کشته شدند و «یک مامور که با کلاش شلیک می‌کرد، به سینه یک معترض شلیک کرد که باعث خشم بیشتر مردم شد».
آقای عبدی گفت، همان مامور لحظاتی بعد به پای او شلیک کرده و گریخته است. به گفته او، در مناطق و محلات مختلف شهریار «به مردم تیراندازی کردند».
شاهد ۲۵۵: به تجاوز جنسی تهدید شدم
شاهد ۲۵۵ با چهره‌ای پوشیده و صدای بازسازی‌شده شهادت داد که "تهدید به تجاوز جنسی" شده است. این شاهد همچنین گفت ۱۸ روز در انفرادی بوده و با دست و پای بسته بارها با اتو شکنجه شده است.
او در قسمتی از شهادت خود به حقوقدانانی که در این دادگاه بین‌المللی حضور داشتند توضیح داد، در بازداشت به او می‌گفتند جاسوس آمریکا است و اگر همکاری نکند خانواده‌اش نیز بازداشت می‌شوند. او در ادامه شهادت خود گفت، بر اثر شکنجه چشم چپش دچار انحراف شده که ممکن است این انحراف بیشتر شود.
شاهد ۲۵۵ در ادامه شهادتش به جزئیات شکنجه خود پرداختت: «چیزی که خیلی من را زجر داد یک شکنجه دیگر بود. من را با دستبند و پابند بدون شلوار و پیراهن روی صندلی نشاندند. روی ران پایم پارچه خیس نازک گذاشتند و اتوی برقی خاموش را روی آن نهادند و به برق زدند. می‌گفتند تا داغ شدن اتو فرصت داری حرف بزنی. وقتی دکمه را می‌چرخانند پارچه آرام آرام داغ می‌شد. پای من سوختگی شدید دارد و اسناد آن را ارائه داده‌ام.»
او همچنین گفت با "اعمال نفوذ یک آشنا" از زندان آزاد شده است.
شاهد: برای گرفتن جسد برادرم پول درخواست کردند
شاهد شماره ۲۰۸ نیز با چهره‌ای پوشیده درباره کشته شدن برادرش توضیح داد. او به حقوقدانان و هیات قضات گفت، خانواده‌اش تا سه روز جسد برادرش را از سردخانه نتوانستند تحویل بگیرند. به گفته او، ماموران دولتی برای تحویل جنازه از آنها درخواست "۲۰۰ هزار تومان پول" کرده بودند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
شاهد شماره ۲۰۸ همچنین افزود، تا زمان تحویل جسد، ماموران امنیتی برای آنها مزاحمت ایجاد می‌کردند و می‌خواستند به اصرار و مقابل دوربین، خانواده او را شهید حکومت اعلام کنند.
شاهد شماره پنچ: جلوی چشم من به یک کارگر تیر زدند
شاهد شماره پنج هم در ادامه گفت که به صورت کاملا مسالمت‌آمیز خواسته است به گرانی بنزین اعتراض کند.
او گفت، مجبور است با ماسک شهادت دهد در غیر این صورت او شناسایی و کشته خواهد شد.
این شاهد اظهار داشت: «در محله ای که من بودم با چشم خودم شاهد کشته شدن سه کارگر بودم. یک جوان ۱۹ ساله از سمت گردن گلوله خورده بود و رفقایش از ترس دستگیری او را بردند به خانه و او در خانه مرده بود.»
"دادگاه بین‌المللی مردمی آبان" تا ۲۳ آبان (۱۴ نوامبر) شهادت شاهدان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ را ثبت می‌کند.
این دادگاه با ابتکار سه سازمان جامعه مدنی؛ "عدالت برای ایران"، "حقوق بشر ایران" و "با هم علیه مجازات اعدام" در پاسخ به درخواست و پیگیری خانواده‌های قربانیان شکل گرفته است.
جمهوری اسلامی با گذشت دو سال از اعتراضات آبان تا کنون شمار دقیق کشته‌شدگان و زخمی‌ها را اعلام نکرده است. مقامات ایرانی درباره شکنجه‌ها، اذیت و آزار معترضان، از جمله تعرض جنسی به زنان زندانی، تا کنون سکوت اختیار کرده اند.