سه هزار مدرسه برای دختران در افغانستان

پس از سقوط طالبان در افغانستان، موسسه‌های کمک‌رسانی بین المللی کار خود را به آموزش و پرورش دخترها و خانم‌ها در این کشور متمرکز کردند و در این زمینه‌ فعالیت‌های متعددی داشتند.

کمک‌رسانی یک خانم آلمانی ۸۷ ساله در افغانستان

یک خانم آلمانی به نام اورزولا نوله (Ursula Nölle) که حدود ۳۰ سال پیش کار خود را در کمپ‌های پناهندگان افغان در پاکستان آغاز کرد، از قبل در این زمینه فعالیت‌های گسترده‌ای داشته است. او که ۸۷ سال دارد، انجمنی به نام "انجمن پشتیبانی از مدارس در افغانستان" را تاسیس کرد. اورزولا نوله در آن زمان برای والدین و روحانیون افغان شرطی گذاشت و ‌گفت: «ما برای شما مدرسه می‌سازیم، تنها با این شرط که دخترها را نیز بپذیرید». راهکرد اورزولا نوله با موفقیت روبرو شد. از زمان جنگ افغانستان از اواسط سال‌های هشتاد، بسیاری از دخترهای افغان در مدارس این انجمن تاسیس شده درس خواندند و آموزش دیدند.

تشکیل مدارس خانگی پنهان

حتی پس از آنکه طالبان به قدرت رسیدند، مدارس دخترانه را بستند و معلم‌ها را مرخص کردند، اورزولا نوله از فعالیت انجمن خود ناامید نشد. او دراین‌باره می‌‌گوید: «من به والدین دخترها گفتم که معلم‌ها در کابل می‌توانند در خانه نیز تدریس کنند». انجمن اورزولا نوله بدین وسیله ۱۹ مدرسه‌ی خانگی را سازماندهی کرد. بدین ترتیب معلمانی که کار خود را از دست داده بودند، به خانه‌های افراد می‌رفتند و به دخترانشان آموزش می‌دادند.

افزایش دختران محصل از صفر به ۳۹ درصد

امان الله ایمان، سخنگوی وزارت معارف (آموزش و پرورش) افغانستان درباره‌ی پیشرفت مدارس دخترانه می‌گوید: «پیشرفت‌های ما در این زمینه چشمگیر است. ما توانستیم با کمک‌های بین المللی، تعداد دختران محصل ‌را از صفر به ۳۹ درصد افزایش دهیم». امروزه در کل حدود ۵ / ۳ میلیون دختر افغان به مدرسه می‌روند. زمان حکومت طالبان تعداد آنها به صفر رسیده بود. در حال حاضر بیش از ۱۴ هزار مدرسه در افغانستان وجود دارد که بیش از ۳ هزار عدد آن تنها برای دختران است. اما با وجود این، در زمینه‌ی آموزش و پرورش دخترها و خانم‌ها هنوز مشکلاتی وجود دارد. اکنون بیش از ۴ میلیون کودک افغان نمی‌‌توانند به مدرسه بروند؛ اکثر آنان دختر هستند. دولت قصد دارد که این مشکل را تا ۳ سال آینده حل کند.

ضرورت ادامه‌ی کمک‌های خارجی

مسعوده جلال وزیر سابق امور زنان و نخستین نامزد زن ریاست جمهوری افغانستان در سال ۲۰۰۴، تاکید می‌کند که در ۱۰ سال اخیر با حمایت خارجی صدها مدرسه در افغانستان ساخته شده است. او می‌افزاید: «با وجود این بسیاری از مدارس مورد حمله‌ی طالبان قرار می‌گیرند و نابود می‌شوند». در سال ۲۰۰۹ به طور متوسط ماهانه حدود ۵۰ بار به مدارس حمله شده است. جلال می‌افزاید: «جامعه‌ی جهانی هنوز کار خود را در افغنستان تمام نکرده است. آنها باید به ما کمک کنند تا مشکلات ما با طالبان ریشه‌کن شوند و احساس ناامنی مردم پایان یابد». بنا به گفته‌ی مسعوده جلال، افغانستان هنوز به کمک انسان‌هایی همچون اورزولا نوله احتیاج دارد؛ انسان‌هایی که امید خود را در این زمینه از دست نمی‌دهند.