روسیه در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری
۱۳۹۶ اسفند ۲۵, جمعه
روز یکشنبه (۱۸ مارس/۲۷ اسفند) مردم روسیه رئیس‌جمهوری تازه‌ای انتخاب می‌کنند. این انتخابات مانند سناریویی است که پایان آن از هم‌اکنون روشن است: ولادیمیر پوتین از ۱۸ مارس برای چهارمین دوره در مقام خود ابقا خواهد شد. طبق آخرین نظرسنجی‌ها حدود ۷۰ درصد مردم روسیه به او رای خواهند داد.
اگرچه کمیسیون برگزارکننده‌ی انتخابات روسیه با پلاکاردهای تبلیغاتی بزرگ از همه‌ی شهروندان دعوت می‌کند که روز یکشنبه به پای صندوق‌ها بروند، اما نمی‌توان این انتخابات را انتخاباتی واقعی دانست. هفت نامزد دیگر ریاست‌جمهوری که در این انتخابات به عنوان رقیب پوتین شرکت می‌کنند، همگی دستچین شده‌اند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
در این واقعیت گزنیا زوبچاک، ستاره‌ی تلویزیونی و نامزد لیبرال، نیز تغییری ایجاد نمی‌کند. او تلاش می‌کند با شعار "علیه همه" به این انتخابات رنگ و بویی ببخشد. در سایر نامزدها حتی تلاشی ظاهری برای پیروزی هم دیده نمی‌شود.
پاول گرودینین، نامزد کمونیست‌ها، که اخیرا در گفت‌وگویی، استالین را به عنوان "بهترین رهبر یک صد سال گذشته" معرفی کرد، طبق نظرسنجی‌ها پس از پوتین در جایگاه دوم قرار خواهد گرفت. گفتنی است که اخیرا اسنادی مبنی بر داشتن حساب بانکی در سوئیس، آقای گرودینین را زیر فشار افکار عمومی قرار داد.
"روسیه بدون پوتین قابل‌تصور نیست"
همه چیز حاکی از آن است که پوتین محکم‌تر از همیشه بر کرسی خود نشسته است. تنها پرسشی که باقی مانده این است که او چند درصد آرا را به دست خواهد آورد.
پوتین که خود سابقه‌ی امنیتی دارد، در ۱۸ سال گذشته اصلا اجازه نداده که در روسیه بدیل سیاسی شکل بگیرد. مخالفان پوتین یا مانند میخائیل خودورکوفسکی زندانی شدند، یا مانند بوریس نمزوف به قتل رسیدند، یا مانند گاری کاسپاروف در تبعید زندگی می‌کنند.
بیشتر بخوانید: "افشاگری" آمریکا درباره پیوندهای کرملین با غول‌های مالی روسیه
مهم‌ترین فعال اپوزیسیون، آلکسی ناوالنی، اجازه‌ی شرکت در انتخابات را ندارد. سیستم اپوزیسیون در پارلمان روسیه که از کمونیست‌ها و پوپولیست‌های حزب لیبرال دموکرات به رهبری ولادیمیر شیرینوفسکی تشکیل شده، کاری جز تایید اقدامات کرملین یا کانالیزه کردن صداهای مخالف ندارد.
به همین دلیل سیاست‌شناسان مانده‌اند که بر سیستم حاکم بر روسیه چه نامی بگذارند. در این زمینه مفاهیمی چون "دموکراسی هدایت‌شده" یا "پوتینیسم" و یا حتی "اقتدارگرایی رقابت‌پذیر" به چشم می‌خورد.
آلکساندر بانوف، سیاست‌شناس اتاق فکرCarnegie Center در مسکو معتقد است که پوتین دیگر به عنوان یک شخصیت سیاسی مطرح نیست، بلکه به پیکره‌ای مقدس در حکومت روسیه تبدیل شده است.
ویالاچسلاو وولودین، مشاور سابق پوتین حتی تا آنجا پیش می‌رود که می‌گوید: «پوتین و روسیه هم‌معنی هستند و بدون پوتین، روسیه‌ای هم وجود ندارد».
"پل کریمه از فضا هم دیده می‌شود"
بیهوده نیست که وقتی پوتین گاهی در کارزار انتخاباتی شرکت می‌کند، یادآور می‌شود که او کسی بود که روسیه را دوباره به قدرتی بزرگ تبدیل کرد. در کارزارهای تبلیغاتی پوتین همچنین با برگه‌ی ناسیونالیستی بازی می‌شود و در مورد انضمام کریمه به خاک روسیه گفته می‌شود "پل کریمه" که قرار است روسیه را به این شبه‌جزیره متصل کند، حتی از فضا هم دیده می‌شود.
از وقتی که پوتین در سال ۲۰۰۰ برای نخستین بار رئیس‌جمهوری روسیه شد، آنقدر زمان گذشته که کودکانی که در آن زمان چشم به جهان گشودند، حالا خود می‌توانند در انتخابات شرکت کنند. در واقع این نسل غیر از پوتین رهبری نمی‌شناسد. آنان حتی نمی‌توانند بجز پوتین کسی را به عنوان رئیس‌جمهوری روسیه تصور کنند.
بیشتر بخوانید: الکسی ناوالنی، منتقد پوتین پس از بازداشت چند ساعته آزاد شد
اما نیروهایی هم در روسیه وجود دارند که در چنین اوضاعی تنها راه را در تحریم انتخابات می‌بینند. این‌روزها در خیابان‌های مسکو دسته‌های کوچکی دیده می‌شوند که مردم را به تحریم انتخابات فرامی‌خوانند و این انتخابات را "فریبکاری" می‌دانند.
آنان طرفداران آلکسی ناوالنی هستند که به دلیل "سوء‌پیشینه" مجوز شرکت در انتخابات را دریافت نکرد. طرفداران ناوالنی انتخاب دوباره‌ی پوتین را غیرقانونی می‌دانند و تلاش می‌کنند افراد کمتری در انتخابات شرکت کنند.