دیر غذا خوردن و خطر ابتلا به برخی سرطانها
۱۴۰۱ شهریور ۳۰, چهارشنبهیک مطالعه جدید نشان داده است که دیر غذا خوردن میتواند ریتم شبانهروزی بدن شما را مختل کند و خطر ابتلا به سرطان پستان و پروستات را افزایش دهد.
بهگزارش نشریه بریتانیایی Mirror؛ محققان موسسه سلامت جهانی در بارسلون دریافتند افرادی که تقریبا همیشه بعد از ساعت ۹ شب غذا میخورند و حداقل دو ساعت قبل از خواب دست از غذا خوردن نمیکشند، ۲۵ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات و پستان هستند.
بهگفته محققان، دلیل این است که متابولیسم شما در زمان عصر شروع به کند شدن میکند. اما خوردن غذا باعث افزایش دوباره آن میشود. این امر روی ساعت داخلی بدن که به ریتم شبانهروزی معروف است، تأثیر میگذارد و تصور میشود شانس ابتلا به سرطان پروستات و پستان را افزایش میدهد.
محققان اسپانیایی رژیم غذایی و سبک زندگی ۶۲۱ بیمار مبتلا به سرطان پروستات، هزار و ۲۰۵ فرد مبتلا به سرطان پستان و ۲ هزار و ۱۹۰ نفر را که سرطان نداشتند، مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند کسانی که دو ساعت یا بیشتر قبل از خواب شبانه دست از غذا خوردن میکشند، خطر ابتلا به سرطان را تا ۲۰ درصد کاهش میدهند.
این یافتهها در مجله International Journal of Cancer منتشر شده است.
برخی از کارشناسان معتقدند که با هماهنگکردن زمان غذا خوردن با ریتم شبانهروزی خود، میتوانید به کاهش وزن و افزایش انرژی و سلامت کمک کنید.
اما چطور؟ کارشناسان میگویند فقط زمانی که خورشید طلوع میکند، باید غذا بخورید زیرا برخی از دانشمندان بر این باورند که خورشید ریتم شبانهروزی ما را تنظیم میکند. در حالت ایدهآل، این بدان معناست که ۱۲ ساعت بین آخرین وعده غذایی شما تا اولین وعده غذایی در روز بعد، فاصله باید باشد.
همچنین شما باید صبحانه و ناهار را بزرگترین وعده غذایی خود در روز و شام را کوچکترین وعده غذایی خود قرار دهید. شما باید حدود ۷۵ درصد از کالری روزانه خود را قبل از ساعت ۳ بعدازظهر دریافت کنید.
سعی کنید مواد غذایی که برای شام در نظر گرفتهاید، برای صبحانه یا ناهار استفاده کنید؛ مانند یک کاسه پاستا یا مقداری مرغ با سبزیجات. این به این دلیل است که خوردن بیشتر در وعده صبحانه، باعث سیری بیشتر شما در طول روز میشود.
چند قدم در روز برداریم تا طولانیتر عمر کنیم؟
یک راه آسان برای کاهش خطر ابتلا به زوال عقل، بیماری قلبی و سرطان وجود دارد: راه رفتن.
بهگزارش Consumer Healthday؛ تحقیقات جدید تأیید میکند که اگرچه برداشتن ۱۰ هزار قدم در روز نقش مهمی در پیشگیری از بیماریهای مزمن و افزایش طول عمر دارد، اما حتی برداشتن تعداد کمتری قدم اما با سرعت بیشتر نیز سود زیادی را برای سلامت شما به همراه خواهد داشت.
محققان دریافتند به ازای هر ۲ هزار قدمی که در روز برمیدارید، تا حدود ۱۰ هزار قدم، خطر مرگ زودهنگام بین ۸ تا ۱۱ درصد کاهش مییابد.
بهگفته محققان دانشگاه جنوب دانمارک، برداشتن روزانه ۹ هزار و ۸۰۰ قدم، خطر زوال عقل را بیش از ۴۰ درصد کاهش میدهد. اما حتی تنها ۳ هزار و ۸۰۰ قدم نیز این خطر را تا ۲۵ درصد کاهش میدهد.
دانشمندان تاکید میکنند که بیش از تعداد قدمها، راهرفتن با سرعت تند، یعنی تقریبا حدود ۸۰ قدم در دقیقه، بیشترین تاثیر را در کاهش زوال عقل، بیماری قلبی، سرطان و مرگ زودرس بههمراه دارد. اما این همه پیادهروی لازم نیست یکباره اتفاق بیفتد. بهگفته محققان، این تعداد میتواند در طول روز و بین ساعات مختلف پخش شود.
این مطالعه از دادههای ۷۸ هزار و ۵۰۰ بزرگسال در بریتانیا استخراج شد که بهطور متوسط بهمدت هفت سال تحتنظر بودند.
بهگفته محققان، ۵ هزار قدم اول بیشترین بازده را بههمراه دارد. اما این مزیت همچنان در ۵ هزار قدم بعدی و فراتر از آن افزایش مییابد.
این مطالعه بهصورت آنلاین ۱۲ سپتامبر در JAMA Internal Medicine منتشر شد.
مصرف منظم گردو، راهی برای سالم ماندن با افزایش سن
مطالعه جدید محققان آمریکایی نشان میدهد افزودن حدود یک مشت گردو به رژیم غذایی در طول روز میتواند با فوایدی برای کیفیت کلی رژیم غذایی مرتبط باشد و سلامت را در کنار روند پیری، ارتقاء دهد.
بهگزارش مدیکالاکسپرس؛ محققان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه مینهسوتا طی یک مطالعه ۲۰ ساله بر روی بیش از ۳ هزار زن و مرد سیاهپوست و سفیدپوست ۱۸ تا ۳۰ ساله دریافتند شرکتکنندگانی که در نوجوانی و جوانی به طور منظم گردو مصرف کرده بودند، در سنین بالاتر فعالیت بدنی بیشتر، رژیم غذایی با کیفیتتر و قلب سالمتری داشتند.
محققان اشاره میکنند که توضیح احتمالی برای نتایج میتواند بهدلیل ترکیب منحصربهفرد مواد مغذی موجود در گردو و تأثیر آنها بر سلامت باشد.
گردو تنها آجیل درختی است که منبع عالی امگا ۳ آلفا لینولنیک اسید است. تحقیقات نشان میدهد آلفا لینولنیک اسید ممکن است در سلامت قلب، سلامت مغز و پیری سالم نقش داشته باشد. علاوهبراین، دو عدد گردو حاوی انواع مواد مغذی مهم دیگر برای حمایت از سلامت کلی بدن است، از جمله ۴ گرم پروتئین، ۲ گرم فیبر و منبع خوبی از منیزیم (۴۵ میلیگرم). گردو همچنین انواع آنتیاکسیدانها از جمله پلیفنولها را به بدن میرساند.
بهطورکلی، محققان نتایج زیر را گزارش کردند:
مصرفکنندگان گردو از نظر فعالیت بدنی، نمرات بالاتری نسبت به مصرفکنندگان سایر انواع آجیل و کسانی که اصلا آجیل مصرف نمیکردند، داشتند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
در مقایسه با مصرفکنندگان سایر انواع آجیل، خوردن گردو با: شاخص توده بدنی پایینتر، دور کمر پایینتر، فشار خون پایین و سطح تریگلیسیرید خون پایینتر همراه بود. همچنین خوردن گردو با افزایش وزن کمتر در طول دوره مطالعه همراه بود.
در مقایسه با مصرفکنندگان آجیلهای دیگر، مصرفکنندگان گردو بهطور قابلتوجهی غلظت گلوکز خون ناشتای کمتری داشتند. درحالیکه مصرفکنندگان سایر آجیلها، کلسترول LDL بالاتری داشتند.
در ضمن محققان دریافتند که گنجاندن گردو در رژیم غذایی در دوران بزرگسالی با افزایش کیفیت کلی رژیم غذایی در مقایسه با مصرفکنندگان سایر آجیلها، ارتباط دارد. به طوریکه تغییرات شگفتانگیز و سالم در الگوی غذایی مصرفکنندگان گردو نشان میدهد که گردو ممکن است بهعنوان پلی برای کمک به افراد در ایجاد عادات غذایی سالم عمل کند.
مطالعه اخیر در نشریه Nutrition, Metabolism, & Cardiovascular Diseases، منتشر شده است.
چطور با بالا رفتن سن از ایجاد «شکم آبجو» جلوگیری کنیم؟
آبجو تنها چیزی نیست که میتواند باعث چاقی شکمی شود، اما بهطور حتم میتواند به ایجاد آن کمک کند.
بهنوشته اینسایدر؛ شکم آبجو معمولاً برای توصیف شکم بیرونزده یا دور کمر بزرگتر از باسن استفاده میشود. این اتفاق زمانی میافتد که چربی احشایی از خوردن قندهای ساده مانند دسر یا آبجو تشکیل میشود.
بسیاری از مردم دوست دارند برای استراحت یا گذراندن اوقات خوش با دوستان آبجو بنوشند. اما با گذشت زمان، تمام آن کالریهای اضافی ممکن است باعث ایجاد چیزی به نام شکم آبجو شود. این وضعیت ممکن است خطرناک باشد: چون نوع چربی که باعث ایجاد شکم آبجو میشود، با نگرانیهای جدی سلامتی مانند بیماریهای قلبیعروقی مرتبط است.
آبجو منبع کربوهیدراتهای ساده است. در واقع ماءالشعیر تا ۳۰ گرم کربوهیدرات و ۱۰۰ تا ۱۸۰ کالری در هر وعده ۳۴۰ گرمی دارد.
در واقع، اگر علاوه بر رژیم معمولی خود روزانه یک آبجو بنوشید، میتوانید در سال ۴ کیلوگرم اضافه وزن داشته باشید.
افراد مسن ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به شکم آبجو باشند، زیرا چربی شکم با افزایش سن برای هر دو جنس بهدلیل تغییرات هورمونی و متابولیک افزایش مییابد.
این در حالی است که افزایش دور کمر بهطور مستقیم با افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبیعروقی، دیابت، زوال عقل، آسم، سرطان پستان، پروستات، و سرطان روده بزرگ و دیگر بیماریهای مزمن مرتبط است.
برای مردان، زمانی که دور کمر آنها بزرگتر از ۱۰۱ سانتیمتر باشد، این خطر افزایش مییابد و برای خانمها بالای ۸۸ سانتیمتر.
اما چگونه از شر شکم آبجو خلاص شویم؟
متأسفانه، هیچ راهحل سریعی برای ازبینبردن شکم آبجو وجود ندارد، اما ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی برای کاهش آن مهم است.
مصرف الکل را کاهش دهید
اگر کالری زیادی از آبجو یا سایر نوشیدنیهای الکلی دریافت میکنید، آن را کاهش دهید. این فقط در مورد کالری نیست: الکل دارای ویژگیهای منحصربهفردی است که ممکن است افزایش وزن را آسانتر کند از جمله:
الکل متابولیسم چربی را کند میکند.
الکل شما را گرسنهتر میکند.
همچنین قدرت تصمیمگیری شما را کاهش میدهد. بنابراین، احتمال بیشتری وجود دارد که بعد از نوشیدن، چیزی ناسالم بخورید. پس نوشیدنیهای پرکالری مانند آبجو و کوکتل را با گزینههای کمکالری مانند آب گازدار تعویض کنید.
روی تغذیه تمرکز کنید
بعد، به تغذیه کلی خود فکر کنید. با یک متخصص تغذیه در مورد مقداری که باید بخورید صحبت کنید. روی میوهها و سبزیجات غنی از فیبر تمرکز کنید و قندهای ساده و مصرف غذاهای فرآوریشده را کاهش دهید. فیبر فواید زیادی برای سلامتی دارد و میتواند خطر بیماریهای مزمن مرتبط با شکم آبجو، از جمله بیماریهای قلبیعروقی و دیابت نوع ۲ را کاهش دهد. علاوهبراین، غذاهای حاوی فیبر، مانند میوهها و سبزیجات، گزینههای سیرکننده و کمکالری هستند و منجر به چربی شکمی نمیشوند. زنان باید ۲۵ گرم و مردان باید ۳۸ گرم فیبر در روز دریافت کنند.
بهطور منظم ورزش کنید
ورزش در حد متوسط میتواند به شما کمک کند چربی شکم را از بین ببرید. هدفتان ۱۵۰ دقیقه ورزش متوسط مانند پیادهروی در هر هفته باشد. میتوانید آن را در جلسات ۳۰ دقیقهای (یا کوتاهتر) تقسیم کنید تا قابل کنترلتر شود.
حداقل ۷ ساعت در شب بخوابید
اگر تا دیر وقت بیدار میمانید و نوشیدنی مینوشید، ممکن است شکم آبجو شما را تهدید کند. یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ نشان داد افرادی که خواب کافی نداشتند، نسبت به دیگران ۱۱ درصد چربی احشایی بیشتری داشتند.