دلایل اعتصاب غذای نسرین ستوده در گفت‌وگو با رضا خندان
۱۳۹۱ مهر ۲۸, جمعه
نسرین ستوده، وکیل دادگستری که در زندان اوین به‌سر می‌برد از روز چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۱ دست به اعتصاب غذای نامحمدود زده است. رضا خندان همسر نسرین ستوده در گفت‌وگو با دویچه وله دلایل اعتصاب غذای همسرش را تضییع حق و حقوق این زندانی و خانواده او عنوان می‌کند. به گفته رضا خندان از سه ماه پیش تا‌کنون فرزندان نسرین ستوده با مادرشان ملاقات حضوری نداشته‌اند.
نسرین ستوده وکیل بسیاری از بازداشت‌شدگان حوادث بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ بود. وی سیزدهم شهریور ۱۳۸۹ با حمله ماموران امنیتی ایران بازداشت شد.
ماموران در عین حال بخشی از وسایل نسرین ستوده، همسر و فرزندانش را نیز ضبط کردند.
این وکیل دادگستری به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی، تبانی و تبلیغ علیه نظام" به تحمل ۶ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شده است.
بشنوید: گفت‌وگو با رضا خندان همسر نسرین ستوده
دویچه وله: از روز چهارشنبه ۲۶ مهر که نسرین ستوده در زندان اعتصاب‌غذای خود را شروع کرده، آیا با ایشان ملاقات یا تماس تلفنی داشتید؟
رضا خندان: درست همان روز چهارشنبه با ایشان ملاقات داشتم و در همین ملاقات گفت که من از صبح امروز به طور رسمی اعتصاب غذایم را شروع کردم و به دفتر بند زنان هم اعلام کردم. البته این اعتصاب غذا از مدت‌ها پیش مطرح بود و هر بار من تلاش می‌کردم به نوعی او را منصرف کنم. هفته پیش آخرین بار، یک هفته دیگر فرصت خواستم تا شاید بتوانیم از طریق مکاتبه با دادستانی یا مسئولان دیگر، البته اگر به آن‌ها دسترسی پیدا کنیم، شرایط را کمی تغییر دهیم. ولی متاسفانه نه تنها تغییر نکرد بلکه وضعیت روز به روز بدتر می‌شود.
خانم ستوده چه دلایلی را برای اعتصاب غذایشان عنوان کردند ؟
در مجموع دو مورد است. یکی تضییع حق و حقوق زندانی و خانواده که محور اصلی آن ارتباط با خانواده است. یعنی چه از طریق ملاقا‌ت‌ها چه از طریق تلفن. الان بیش از ۱۷ ماه است که خانم من یک‌بار به منزل زنگ نزده تا بتواند از وضعیت بیماری، سختی و مسائل و مشکلاتی که بچه‌ها داشتند آگاه شود. پسر من تمام زمستان پارسال، شش ماه تمام، به دلیل حساسیت و مشکلات مختلفی که دارد بیشتر روزها مریض بود. تمام این شش ماه ما از او نگهداری کردیم. هر بار که به ملاقات می‌رفت، مادرش می‌دید که او بیمار است. ولی هیچ‌گونه امکان تلفن نداشت و نمی‌توانست از وضعیت او آگاه شود. مورد دیگر عدم امکان ملاقات حضوری خانواده است. به‌خصوص بچه‌ها که از روز اول همیشه دستخوش تضییقات بوده‌اند. آن‌ها الان سه ماه است از ملاقات حضوری محروم هستند.
مشکل دیگری که اخیرا اضافه شده، تغییر روز ملاقات ما است. یعنی از روز یکشنبه که روز ملاقات بند زنان است، روز ملاقات ما را حدود یکسال است تغییر داده‌اند به روز چهارشنبه و روز ملاقاتمان همزمان شده با روز ملاقت زندانیان مرد که عمدتا زندانیان غیرسیاسی هستند.
البته از این بابت ما هیچ مشکلی نداریم، ولی همین امر باعث شده که ما به تنهایی ملاقات برویم و تحت فشار امنیتی بیشتر در حضور مامور همدیگر را ملاقات کنیم و بچه‌ها هم در حضور مامور با مادرشان صحبت کنند. علاوه برآن مشکلی که اخیرا پیدا شده این است که دخترم روزهای چهارشنبه به خاطر شرایط تحصیلی‌اش به هیچ ویجه نمی‌تواند به ملاقات بیاید. او چهارشنبه‌ها چهار ساعت درس ریاضی دارد و حتی یک روز نیامدنش غیرقابل جبران است. با خواسته ما مبنی بر تغییر روز ملاقات مخالفت شده است. با نامه‌هایی که هر هفته به دادستانی دادم و تقاضای ملاقات حضوری کردم، مخالفت شد. با تقاضاهای خانمم از داخل زندان مبنی بر دادن تلفن مخالفت شد.
مشکل دوم تهدید قضایی‌ست که همواره از روز اول بازداشت خانمم بالای سر ما بوده و همچنان ادامه دارد.
آیا خانم ستوده اعلام کرده‌اند که این اعتصاب غذا تا چه زمانی ادامه دارد؟
نه، متاسفانه هیچ سقف زمانی را تعیین نکرده‌اند.
آقای خندان در ماه‌های گذشته دادستانی دختر شما مهراوه خندان را ممنوع‌الخروج کرده بود. پی‌گیری شما در این مورد به کجا رسید؟
من در پاسخ به اولین نامه‌ای که آمد و در آن من و دخترم مهراوه را ممنوع‌الخروج اعلام کرده بودند، اعتراضی نوشتم و آن را به دادسرا فرستادم. بعد از آن هیچ جوابی به ما داده نشد. وکیل ما سرکار خانم قناری به دادسرای اوین مراجعه کردند که همان دادسرا این قرار را صادر کرده بود. ایشان را به هیچ وجه به داخل راه ندادند تا این‌که یک‌ماه پیش از شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تلفنی تماس گرفتند و گفتند برای رسیدگی به این موضوع باید به شعبه ۲۸ مراجعه کنید که ما به علت این که احضار تلفنی غیرقانونی بود، مراجعه نکردیم. البته خانم قناری لطف کردند و مجددا به آن‌جا مراجعه کردند. ولی به ایشان جواب ندادند و گفتند خودشان باید بیایند. من هم همان‌طور که گفتم به خاطر احضار شفاهی حاضر نبودم به آن‌جا مراجعه کنم و الان نمی‌دانم دقیقا پرونده ما در چه وضعی‌ست.