دعوت عبدالله نوری به تصمیم جمعی در مورد انتخابات ۹۲
۱۳۹۱ دی ۱۸, دوشنبه
اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه‌های تهران و علوم پزشکی تهران، روز یکشنبه (۱۷ دی/۶ ژانویه) طی دیداری با عبدالله نوری با وی به گفت‌وگو نشستند. در این دیدار برخی از دانشجویان حاضر به بیان نظرات خود راجع به شرایط موجود در دانشگاه‌ها و نیز مشکلات جامعه و بحران‌های پیش‌رو پرداختند.
یکی از موضوع‌های مطرح در این دیدار چگونگی رویکرد "اصلاح‌طلبان" و "جنبش سبز" در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده بود. به‌نظر دانشجویان، اصلاح‌طلبان برنامه مشخصی برای انتخابات سال آینده ندارند و از نظر سازمانی در موقعیت ضعیفی هستند.
عبدالله نوری در آغاز سخنان خود "دانشگاه" و "جنبش دانشجویی" را از موثرترین حامیان "اصلاحات و جنبش سبز" دانست و گفت، جنبش دانشجویی باید با هوشمندی و تدبیر و به دور از احساسات به حرکت سازنده و اصلاحی و ارتباط دائم با بدنه اجتماع و اقشار مختلف مردم ادامه دهد و در دام افراط و یا بی‌عملی و انفعال نیفتد چون نتیجه‌ای جز ایجاد فضای سرخوردگی و یاس در دانشگاه نخواهد داشت.
نوری تاکید کرد، فضای بی‌روح و بدون‌کنش مناسب و معقول در دانشگاه، خواست دشمنان آزادی اندیشه و عقیده است.
"قانون اساسی محور حرکت"
عبدالله نوری در ادامه سخنان خود اصلاح‌طلبان و هواداران جنبش سبز را دو نیروی "منتقد" و "غیربرانداز" معرفی کرد که به اعتقاد او، پذیرش قانون اساسی جمهوری اسلامی محور پیوستگی آنهاست.
نوری گفت: «متاسفانه تعریفی روشن از اصلاحات و جنبش سبز ارائه نشده است و معیار و مرزبندی مشخص و مدونی برای اصلاح‌طلبی و جنبش سبز موجود نیست. از جنبش سبز می‌توان تعریف اعم یا تعریف اخص کرد. درخصوص جریان اصلاحات هم همین طور است. با این وجود، هم اصلاح‌طلبان و هم جنبش سبز همراه با رهبران و نخبگان این جریانات مدعی پایبندی به قانون اساسی هستند و شاید بشود همه جریانات منتقد و غیربرانداز را حول محور قانون اساسی شکل داد و منسجم کرد.»
نوری در عین‌حال تاکید کرد، قانون اساسی کتاب مقدس نیست و توسط افراد همین جامعه با مشخصات و روحیات شخصی و اجتماعی آنها نوشته شده است و علی‌رغم انتقاداتی که به آن وارد است برای جلوگیری از بی‌نظمی و هرج و مرج محور حرکت تمام جریاناتی است که پیگیر اصلاحات همه جانبه هستند و جبهه منتقد را تشکیل می‌دهند.
نقشه راه؛ اصلاحات همه‌جانبه
عبدالله نوری در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با دانشجویان تاکید کرد که جامعه ایران به لحاظ سیاسی، متشکل از طیف‌های گوناگون است: «طیفی وابسته به حاکمیت است که البته همان طیف هم در داخل خود انشعابات گوناگونی دارد. درصد زیادی هم تحت عنوان جریان اصلاحات و جنبش سبز تعریف می‌شوند. عده محدودی هم زیر تابلوی اصلاحات و جنبش سبز ایستاده‌اند ولی رفتار و گفتار آنها با تعاریف رهبران این جریان همخوانی ندارد. گروه چهارم هم کسانی هستند که اصلاح جمهوری اسلامی را غیرممکن می دانند و پیگیر راه‌های منتهی به براندازی هستند.»
به باور وزیر کشور سابق ایران، مبنای حرکت و نقشه راه باید مسیر اصلاحات همه‌جانبه باشد و حل مسائل و بحران‌ها از درون کشور انجام شود چرا که مسیرهای دیگر نه تنها منافع ملی و حقوق مردم را تامین نمی‌کند که با مخاطرات فراوان نیز روبرو می‌کند.
عبدالله نوری نیروهای سیاسی را به پرهیز از "مواضع افراطی" دعوت کرد و گفت، «موضع تند و افراطی گرفتن جز این که عده‌ای ما را قهرمان بدانند و سازشکار نخوانند خاصیت و ارزش دیگری ندارد. به جای کوشش برای قهرمان شدن در نزد افکار عمومی به این بیاندیشیم که سخنان و اقدامات ما چه تاثیری در بهبود وضعیت مردم و آتیه کشور دارد.»
عمل براساس تصمیم جمعی
عبدالله نوری از اصلاح‌طلبان و حامیان جنبش سبز خواست از چنددستگی و انشعاب در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده پرهیز کنند. او گفت مهم‌ترین وظیفه جریان اصلاحات این است که تا حد ممكن براساس یك تصمیم جمعی عمل کنند.
پیش از این نیز محسن میردامادی، دبیر کل زندانی "جبهه مشارکت ایران اسلامی" در پیام خود به مناسبت چهاردهمین سالگرد تأسیس این جبهه خواستار تأسیس یک تشکیلات فراگیر شده بود که دربرگیرنده عمده نیروهای اصلاح‌طلب باشد.
وی در این پیام که شنبه (۱۱ آذر) در سایت نوروز منتشر شد تأسیس چنین تشکیلاتی را "ضرورتی اجتناب‌ناپذیر" و "مسئله اصلی جامعه" خواند. وی گفت که سایر موضوعات همچون انتخابات ریاست جمهوری و شرکت یا عدم شرکت در آن نسبت به این مسئله فرعی هستند.
نوری در سخنان خود افزود، در بین اصلاح‌طلبان دیدگاه‌ها و برداشت‌های گوناگونی در ارتباط با اصل شركت در انتخابات و چگونگی آن وجود دارد. به اعتقاد برخی بدون فراهم شدن شرایط انتخابات آزاد، سالم، عادلانه و رقابتی شركت در آن بی‌معناست، در حالی كه برخی دیگر معتقدند با توجه به فرصت‌ها و زمینه‌هایی كه انتخابات برای تغییر و اصلاح فراهم می‌آورد نمی‌توان از آن چشم‌پوشی كرد.
به اعتقاد عبدالله نوری، اگر قرار باشد در انتخابات هر شخص یا گروهی دیدگاه و نظر خودش را معیار قرار دهد، نتیجه آن به جای سازماندهی، ناهماهنگی و پراكندگی بیشتر خواهد بود. از این رو در بحث انتخابات مهم‌ترین وظیفه جریان اصلاحات این است که تا حد ممكن براساس یك تصمیم جمعی عمل کنند و انتخابات موجب انشعاب در جریان اصلاحات و جنبش سبز نشود.
او درباره انتخابات سال آینده گفت، «برای تصمیم‌گیری نسبت به انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ و رویکرد جریان اصلاحات و جنبش سبز نسبت به آن، باید در جلساتی با حضور چهره های شاخص و موثر اصلاحات و نمایندگان احزاب و گروه های اصلاح‌طلب و نخبگان مستقل و کسب نظر عزیزان در حصر جناب آقای موسوی و جناب آقای کروبی و دوستان در حبس، بحث شود و در نهایت نظر اکثریت احزاب اصلاح‌طلب و شخصیت‌های بارز اصلاحات مورد توجه قرار گیرد.»
دعوت به حضور و شرکت در انتخابات
عبدالله نوری در ادامه سخنانش ضمن انتقاد از جو یأس و انفعال، خواهان ارتباط مستمر اصلاح‌طلبان با جامعه شد. وی گفت: «بخش‌هایی از جریان و تفکر حاکم با هرگونه فعالیت، عمل سیاسی و حضور موثر اصلاح‌طلبان و جنبش سبز در هر سطحی مخالف هستند و فعالیت و حضور جدی اصلاح‌طلبان در عرصه‌هایی چون انتخابات را مخل برنامه و استراتژی خود می‌دانند و به همین دلیل از انفعال اصلاح‌طلبان استقبال می‌کنند.»
به باورعبدالله نوری، فواید حضور پرشور اصلاح‌طلبان در انتخابات سال ۱۳۸۸، که منجر به روشنگری‌های بسیار و آگاهی‌های فراوان مردم و جامعه نسبت به وضعیت کشور شد، از عدم حضور آنها در انتخابات مجلس نهم بیشتر بوده است.
عبدالله نوری افزود، برخی دوستان استدلال می‌کنند در شرایطی که «عزیزان بزرگوار، آقایان کروبی و موسوی و سرکار خانم رهنورد درحصر و یا عزیزان دیگری در حبس هستند» در انتخابات شرکت نمی‌کنیم.
آقای نوری در مخالفت با این ارزیابی گفت: «در زمان دولت اصلاحات مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری سال‌ها در حصر بودند، آیا اصلاح‌طلبان فعالیت اصلاحی و تلاش سیاسی و انتخاباتی خود را تعطیل و مشروط به رفع حصر و یا آزادی زندانیان سیاسی کردند؟ آیا اصلاح‌طلبان از حضور در اداره کشور و جامعه و فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی کنار رفتند؟»
نوری تاکید کرد، در حال حاضر بسیار مهم است که «هر چه در توان داریم تلاش کنیم تا کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و زندانیان سیاسی آزاد شوند. با وجود این تاکید بر این موضوع به گونه‌ای نباشد که فرصت های موجود برای فعالیت سیاسی را از بین ببرد و به تعطیل اصلاحات بیانجامد و آن را در بن‌بست قرار دهد.»