گروه طالبان اداره امر به معروف را جایگزین وزارت زنان کرد
۱۴۰۰ شهریور ۲۷, شنبه
در ۲۴ ساعت گذشته شمار زیادی تصاویر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که نشان می‌دهند زنان کارمند وزارت زنان در بیرون از ساختمان این وزارتخانه تجمع کرده و می‌گویند کار خود را از دست داده‌اند.
هیچ مقام طالبان روز جمعه (۱۸ سپتامبر) حاضر نشد در این مورد به رسانه‌ها پاسخ دهد. به‌رغم اظهارات مسئولان گروه طالبان مبنی بر این که در این دور معتدل‌تر حکومت خواهند کرد، اما این گروه تا کنون به زنان اجازه بازگشت به کار را نداده و قواعد سختی را برای پوشیدن لباس در دانشگاه وضع کرده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
در ترکیب حکومت فعلی طالبان هیچ زنی حضور ندارد و وزارتخانه زنان نیز از فهرست وزراتخانه‌ها حذف شده است. زنان افغان اگرچه اکنون به حاشیه رانده شده‌اند، اما در ۲۰ سال گذشته برای حقوق اولیه خود مبارزه کرده و به عنوان قانونگذار، قاضی، خلبتم و افسران نظامی و در دیگر بخش‌ها دولتی و خصوصی اجرای و‌ظیفه کرده‌اند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
صدها هزار زن نیز تا کنون وارد بازار کار شده‌اند. اشتغال زنان در موارد ضروری است، زیرا بسیاری از آنان در نتیجه دو دهه درگیری‌های خشونت‌بار یا شوهران‌شان از از دست داده‌اند و یا شوهران‌شان معلول شده‌اند و باید از خانواده‌های‌شان حمایت اقتصادی کنند. اما از زمان بازگشت طالبان به قدرت در ۱۵ اوت آنان ظاهراً تمایلی برای رعایت حقوق زنان ندارند.
مقامات طالبان هنگامی که تحت فشار قرار می‌گیرند می‌گویند به زنان گفته شده است که برای امنیت خود در خانه بمانند و پس از اجرای "جداسازی مناسب" به آنها اجازه کار داده می‌شود.
در دوره اول حکومت طالبان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زنان عمدتاً از زندگی عمومی محروم شدند، از جمله با ممنوعیت خروج از خانه‌ها مواجه شدند، مگر اینکه توسط یک مرد به عنوان «محرم» همراه می شدند.
وزارت امر به معروف و نهی از منکر که حالا گفته می‌شود جایگزین وزارت امور زنان شده است، در زمان حاکمیت پیشین طالبان، مسئول اجرای سختگیرانه قوانین اسلامی بود، مانند حضور اجباری در نماز، کنترل پوشش زنان و عدم کوتاه کردن ریش مردان.
شمار زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی روز جمعه در حمایت از گروهی از زنان که در بیرون وزارت امور زنان در حال اعتراض بودند، با عصبانیت واکنش نشان دادند. سمیه یکی از کاربران توییتر نوشته: «هیچ کس صدای ما را نمی‌شنود.»