خودکشی ناموفق بازیکن تیم فوتبال داماش گیلان به خاطر نیمکت نشینی

حلافی در سه رده سنی نوجوانان، جوانان و امید عضو تیم ملی بود. نخستین بار در هفده سالگی با صنعت‌نفت آبادان به مربی‌گری مجتبی تقوی، مقابل استقلال به میدان رفت و دو گل هم زد که سبب پیروزی ۳ بر ۲ تیمش شد. او سال ۲۰۰۷ هم در مسابقات مقدماتی جوانان آسیا با مربی‌گری نناد نیکولیچ، صدرنشینی را تجربه کرد.

این بازیکن ۲۳ ساله خوزستانی درباره دلیل تصمیم خود گفته من همیشه عاشق فوتبال بوده‌ام و مثل خیلی از جنوبی‌ها با فوتبال زنده‌ام. داماش را دوست داشتم که به این تیم آمدم، اما متأسفانه نیمکت‌نشینی و مشکلاتم در این تیم از لحاظ روحی‌ و روانی فشار عجیبی به من آورد. باور کنید از خودم بی خود شده بودم. شب ۹۵ قرص خوردم تا از خیلی چیزها راحت شوم!

فوتبالیست‌ها و خودکشی

آمار خودکشی‌های ثبت شده در جمع فوتبالیست‌های مشهور قابل توجه است و حتی شامل چند نمونه ایرانی هم می‌شود.

محراب شاهرخی بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران در سال ۱۳۴۶ اقدام به خودکشی کرد. دوستانش محراب را از مرگ نجات دادند و جوان ۲۴ ساله خوزستانی زنده ماند تا بعداً هم به پرسپولیس بپیوندد و هم سمت سرمربی‌گری این تیم را برعهده بگیرد.

سال ۲۰۰۹ روبرت انکه دروازه‌بان ۳۲ ساله‌ تیم ملی فوتبال آلمان با رفتن روی ریل راه‌آهن، زیر قطار رفت تا تلخ ترین اتفاق دنیای فوتبال در آن سال رقم بخورد. همسرش گفت، روبرت به افسردگی مبتلا بود و می‌ترسید با آشکار شدن بیماری‌اش، حق سرپرستی کودکی که به فرزندی قبول کرده بودند لغو شود. مرگ سه سال قبل فرزند خردسال‌شان هم ضربه روحی عمیقی بود که دروازبان سابق بارسا را آزار می‌داد.

سال گذشته لی کیونگ هوان ۲۴ ساله هافبک تیم سوون سامسونگ بلووینگز پس از اذعان به مشارکت در تبانی مسابقات فوتبال در کره جنوبی، مادام العمر محروم شد. او سپس از پنجره به بیرون پرید و در حال انتقال به بیمارستان جان داد.

ساندور كوسيچ اسطوره مجارستانی بارسلونا و آقای گل جام جهانی ۱۹۵۴ كه كفش طلای اروپا را در سال‌های ۱۹۵۲ و۱۹۵۴ نصیب خود كرد، سال ۱۹۷۹ از طبقه چهارم بيمارستان بیرون پرید و از دنیا رفت.

دو سال قبل، چیونگ سای‌هو فوتبالیست هنگ کنگی پس از مشاجره با همسرش در سن ۳۵ سالگی از پنجره آپارتمان خود در طبقه سی و ششم بیرون پرید و در دم جان سپرد. او سال ۱۹۹۳ با گلزنی در ثانیه دوم بازی تیم ملی جوانان هنگ کنگ مقابل پورتسموث نام خود را به عنوان زننده سریع‌ترین گل جهان ثبت کرده بود.

سال ۲۰۱۱ گری اسپید ستاره سرشناس فوتبال و سرمربی تیم ملی ولز در ۴۲ سالگی خودش را به دار آویخت. در این بین، سعید حلافی مانند پل گاسکوئین، گرچه قصد زنده ماندن نداشت، اما جان سالم به در برد.

من با فوتبال زنده‌ام

حلافی به فارس نیوز گفته است برخی‌ها نوشته‌اند که من به دنبال نوشیدنی‌های غیرمجاز بودم که خود مسئولان بیمارستان می‌دانند این فقط حاشیه سازی است. همیشه سعی کردم به پیراهنی که می‌پوشم تعصب داشته باشم ولی نیمکت‌نشینی‌های متوالی کاری کرد که دست به این کار بزنم. خدا از آن‌هایی نگذرد که نوشتند من به خاطر مشروبات الکلی در بیمارستان بستری شدم.

از این بازیکن جوان، زمانی که در ۱۹ سالگی به پرسپولیس پیوست، به عنوان یک نابغه در فوتبال ایران یاد می‌شد، اما سیر پیشرفتش متوقف شد. با جدایی از پرسپولیس، به تیم‌هایی چون راه آهن، صنعت نفت و داماش پیوست و در آن تیم‌ها نیز کارنامه موفقی نداشت.

حلافی از روی تخت بیمارستان می‌گوید:« فقط با فوتبال زنده‌ام. بازیکنی نیستم که بگویم اشکالی ندارد که بازی نمی‌کنم ولی پولم را می‌گیرم.»

با وجود بهبودی وضعیت حلافی، پزشکان به همراهان او اجازه ندادند تا این بازیکن را از بیمارستان ترخیص کنند. او بازی تیمش مقابل پرسپولیس در چارچوب هفته سیزدهم لیگ برتر را از دست داده و همچنان باید در بیمارستان، زیر نظر پزشکان باشد.