حاج آقا، روحانی، طلبه، آخوند یا ملا؟

بهمن زیاری، عکاس این مجموعه می‌نویسد: «فارغ از همه نگرش‌ها به این قشر، سعی کردم نگاه بی‌طرفانه‌ای داشته باشم. تهیه این مجموعه به سختی انجام شد چون از از سوی سوژه‌های این مجموعه هم محدودیت وجود داشت. آگاهانه سعی کردم از ادبیات رایج درباره اسم این قشر از جامعه هم پرهیز کنم؛ کلماتی مانند حاج آقا، روحانی، طلبه، آخوند و مُلا . . . »

عمامه‌ای برای مردان که از پارچه نازکی تشکیل شده است و دور سر پيچيده می‌شود. معمولا اين پارچه را بر روی عرقچين و در قديم بر روی نوعی شبكلاه می‌پيچيده‌اند.

یکی از مراسم گروهی در حوزه‌ها، نماز و دعای گروهی است.

هر کدامشان وقتی با دروبین روبه‌رو می‌شدند، ناخود آگاه فیگور خاص خودشان را می‌گرفتند.

گوشه‌ای از زندگی محصلان یا طلاب دینی در حوزه‌ها

هر کس هر چه می‌داند را برای دیگران تشریح می‌کند.

در مدرسه‌های دینی، نوشته‌هایی از آیات و روایات به وفور به چشم می‌خورد.

یکی از کارهای گروهی و فردی مدرسان یا محققان مدارس علمیه، تحقیق بین ادیان و بازدید از مراکز دینی سایر مذاهب است. گروهی که برای بازدید از کلیسای وانگ و موزه آمده بودند با فرهنگ مسیحی از نزدیک آشنا می‌شوند.

کسانی که امروزه درس حوزوی می‌خوانند، با کسانی که پیش از این وارد این عرصه می‌شدند، بسیار متفاوت هستند. گروهی که از سالهای نوجوانی وارد می‌شوند، کودکی، شیطنت و شادی‌های خود را همراه می‌آورند.

گوشه‌ای از زندگی محصلان در حوزه‌ها

نگاه بوسیله میکروسکوپ برای دیدن نوشته‌ای روی یک تار مو.

شاید تصور رفتار بازیگوشانه از یک طلبه نوجوان دور از ذهن باشد. پسرانی که در نوجوانی به درس حوزوی می‌پردازند، مانند هم‌سن و سال‌های خود زندگی می‌کنند و مجاز به استفاده از عبا و عمامه نیستند.

نشانه‌های دینی و مذهبی در تک‌تک جزئیات زندگی برخی از محصلان حوزه دیده می‌شود.

نعلین یکی از نشانه‌های پوششی این قشر از جامعه است. نوعی کفش بدون پاشنه، با رویه کوتاه و نوک برگشته، به رنگ‌های زرد، قهوه‌ای و مشکی.

گوشه‌ای از زندگی محصلان در حوزه‌ها