جایزه دیده‌بان حقوق بشر به محمد صدیق کبودوند
۱۳۸۷ بهمن ۳, پنجشنبه
محمد صدیق کبودوند، مدير مسئول هفته نامه توقيف شده‌ی "پيام مردم کردستان" از تابستان سال ۱۳۸۶ در زندان به‌سر می‌برد. وی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ده سال زندان محکوم شده‌است.
«سارا لی‌ویتسون» مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید که فعالیت‌های حقوق بشری کبودوند علت اصلی زندانی شدن اوست و به همین دلیل جایزه امسال به وی تعلق گرفته‌است.
جایزه «هلمن همت» هرسال توسط سازمان دیده‌بان حقوق بشر به نویسندگانی اهدا می‌شود که به دلیل بیان انتقاداتشان از حکومت‌ها مورد پیگرد و آزار قرار می‌گیرند.
در این زمینه دویچه‌وله گفتگویی داشت با نسرین ستوده، وکیل مدافع محمد صدیق کبودوند.
دویچه‌وله: خانم ستوده موکل شما محمد صدیق کبودوند برنده‌ی جایزه‌ی «هلمن همت» سال ۲۰۰۹ سازمان دیده‌بان حقوق بشر شده است. آیا وی از این جریان و از این خبر در زندان مطلع شده یا خیر؟
نسرین ستوده: موکل من سال‌هاست در زمینه‌ی حقوق بشر در منطقه‌ی کردستان به فعالیت‌های مسالمت‌آمیز مشغول است و از این بابت به شایستگی برنده شدن چنین جایزه‌ای را داشته است. این خبر طی روزهای اخیر توسط خانواده‌اش به وی در زندان اطلاع‌داده شد و امیدوارم که این جوایز بستر مناسبی برای توجه بیشتر مسئولین به وضعیت حقوق بشر در ایران بشود.
در گزارشی که دیده‌بان حقوق بشر از وضعیت موکل شما داده، آمده است که از ۱۶ دسامبر، یعنی بیش ازیک ماه است که موکل شما با خانواده‌اش ملاقات نداشته و همچنین وضعیت جسمانی او هم وخیم اعلام است. آیا این خبر را تایید می‌کنید؟
آقای کبودوند در طی یکسال و نیمی که در بازداشت بسر می‌برند، همواره ملاقات‌هایشان با محدودیت‌های متعدد و متنوعی روبه‌رو بوده است. من خودم به سختی توانستم یکبار با ایشان در زندان ملاقات داشته باشم و همین طور خانواد‌ه‌ی‌شان هربار که برای ملاقات می‌رفتند با محدودیت‌های مختلفی مواجه می‌شدند. در مورد وضعیت جسمانی ایشان هم همانطور که من هم آن را اعلام کردم، آقای کبودوند برای دومین‌بار در زندان دچار سکته‌ی قلبی شده‌اند.
علی‌رغم تمام پیگیری‌هایی که خود ایشان و خانواده‌شان و وکلای پرونده در این موضوع داشته‌اند، تا امروز وضعیت جسمی‌شان با بی‌اعتنایی کامل مواجه شده و حتا تا روزها پس از حمله‌ی قلبی دوم، از ویزیت ساده‌ی پزشک هم محروم بودند. من در اینجا اعلام می‌کنم که وضعیت جسمانی آقای کبودوند هم به دلیل حمله‌های متعدد قلبی و هم عفونت کلیه، ریه، کبد و همین طور ناراحتی‌های گوارشی در مخاطره است.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر مصرانه از مقامات ایران درخواست کرده است که مراقبت‌های پزشکی‌ای را که آقای کبودوند لازم دارد، فورا در اختیارش بگذارند. چه قدر امیدوارید که مسئولان زندان، مسئولان دادگاه یا هرجایی که مسئول رسیدگی به آقای کبودوند هستند، به این درخواست سازمان‌های بین‌المللی اهمیت بدهند؟
به موجب قوانین و آیین‌نامه‌های داخلی زندان‌ها، همه‌ی زندانیان و حتا قاچاقچیان مواد مخدر می‌توانند از مرخصی زندان استفاده کنند. این چیزی‌ست که آقای کبودوند در طول یکسال و نیم گذشته به‌کلی از آن محروم بوده و همین‌طور حتا پس از وضعیت مخاطره‌آمیز جسمی هم با مرخصی ایشان به طور کلی مخالفت شده است.
ولی آنچه ضروری‌ست این است که اگر زندانی در وضعیت مخاطره‌آمیز جسمی قرار بگیرد، حتما باید مورد مداوا در خارج از زندان قرار بگیرد. طبق اعلام پزشکان درمانگاه زندان به خود آقای کبودوند و طبق اظهارات موکلم، پزشکان زندان گفته‌اند که ایشان لااقل به یکسال مرخصی در خارج از زندان احتیاج دارد که تا بحال با این مرخصی موافقت نشده است. من امیدوارم که قبل از این که حادثه‌ی بدتری اتفاق بیفتد، با این مرخصی موافقت بشود و موکلم بتواند در خارج از زندان به مداوا و معالجه‌ی خودش بپردازد.