تسیپی لیونی: نخست وزیر آینده اسرائیل؟
۱۳۸۷ مرداد ۱۲, شنبه
تصاویر خندان تسیپی لیونی در آمریکا طی روزهای گذشته در سراسر جهان انتشار یافت. این اعلام کناره‌گیری اهود اولمرت، نخست وزیر اسرائیل بود که وی را چنین خشنود ساخته بود. هنگامی این خبر به گوش او رسید که او در واشنگتن در حال مذاکره با یک هیأت فلسطینی بود. لیونی خندان است، زیرا میداند چه کسی در ۱۷ سپتامبر مقام ریاست حزب کادیمه را از آن خود خواهد کرد و میگوید:
"من پیروز خواهم شد. و این پیروزی هم شامل حزب کادیمه خواهد بود و هم دولت. این را هر کس که کادیمه را انتخاب میکند میداند."
در اینکه لیونی شائول موفاز، وزیر حمل و نقل را از دور رقابت خارج خواهد کرد، کسی در آن تردید ندارد. لیونی محبوب است، آنهم نه تنها در میان اعضای حزبش کادیمه، بلکه همین طور در میان مردم اسرائیل.
در صورتی که وی به ریاست حزب کادیمه برگزیده شود، آنگاه این چشم‌انداز برای حزبش وجود خواهد داشت که در انتخابات جدید پارلمانی کرسی بیشتری را نصیب خود سازد. این حاصل یک نظرخواهی از سوی روزنامه‌ی "هاآرتص" است.
لیونی مشهور به فسادناپذیری است. افکار عمومی اسرائیل وی را، برخلاف اولمرت، "پاک"، فروتن و مصمم در اهدافش ارزیابی میکند.
تسیپی لیونی ۵۰ ساله در ارتش اسرائیل تا درجه‌ی سروانی ارتقا یافت؛ مدت چهار سال در سرویس برونمرزی سازمان مخفی موساد کار کرد؛ وکیل دعاوی شد؛ ازدواج کرد و دو پسر به دنیا آورد. وی در سال ۲۰۰۰ بعنوان نماینده‌ی حزب راستگرای لیکود برای مجلس کنست انتخاب شد و سپس نخست وزیر پیشین، آریل شارون در وی سیاستمداری با استعداد را کشف کرد. لیونی خود میگوید:
"من از سال ۲۰۰۱ عضو هیأت دولت هستم و تاکنون وزیر همکاری‌های منطقه‌ای، وزیر امور مهاجرت، وزیر دادگستری، وزیر ساختمان‌سازی و وزیر امور خارجه‌ی بوده‌ام. فکر کنم یکی را فراموش کردم، بله، وزیر امور کشاورزی نیز بوده‌ام."
به هنگامی که وی در کار وزارت مشغول خدمت بوده است، تحولی سیاسی در نظرات لیونی رخ می‌دهد. وی همانند آریل شارون با ایده‌ی ایجاد یک "اسرائیل بزرگ" وداع میکند و در "راه حل دو دولت" امکان صلح با فلسطینی‌ها را می‌بیند. وی بدین‌سان از پروژه‌ی عقب‌نشینی مناطق مسکونی اسرائیلی و نیروهای نظامی از نوار غزه حمایت میکند. وی در سال ۲۰۰۵ به پیروی از شارون از حزب لیکود خارج شده و وارد حزب تازه تأسیس "کادیمه" می‌شود.
از این زمان است که وی خود را به مدافع راه حل دیپلماتیک بدل می‌سازد، و این در حالی است که دیگران جنگ را ترجیح می‌دهند. لیونی در جنگ دوم لبنان در تابستان ۲۰۰۶، پس از چند روز از آغاز جنگ خواستار مذاکره با طرف مقابل شد. هنگامی که در ماه مه ۲۰۰۷ کمیسیون "وینوگراد" در گزارش خود خطاهای اساسی رئیس دولت اولمرت را برشمرد، آنگاه تسیپی لیونی لب به سخن گشود و گفت:
"من در ملاقاتی که با نخست وزیر داشتم، نظرم را بیان کردم و گفتم که تصمیم درست برای او یک عقب‌نشینی است."
اولمرت از پیامدهای گزارش جنگ لبنان جان سالم بدر برد و تسیپی لیونی با وجودی که اولمرت را به استعفا فراخوانده بود، وزیر خارجه باقی ماند. وی امروز مذاکره‌کننده‌ی ارشد دولت اسرائیل در گفتگوهای صلح با فلسطینی‌هاست. لیونی خود میگوید:
"من در تمامی تصمیمات سیاسی دولت اسرائیل شرکت دارم. من روند مذاکره با فلسطینی‌ها را رهبری می‌کنم و تحقق این روند و رهبری آن بکل زیر نظر من صورت می‌گیرد."
لیونی بخوبی میداند که راه صلح تنها از طریق عقب‌نشینی‌های دردناک توسط اسرائیل هموار خواهد شد. هنوز جزئیات یک سازش سیاسی با طرف فلسطینی خود، احمد قریع انتشار نیافته است. و تسیپی لیونی خوب میداند، چه زمان لب به سخن بگشاید و چه زمان سکوت اختیار کند.