"بمب اتمى دردست ملاها؛ كابوسى براى تمام دنيا"
۱۳۸۴ بهمن ۱۲, چهارشنبه
روزنامه آلمانى «زود دويچه تسايتونگ» چاپ مونيخ در شماره امروز خود به مسئله پرونده اتمى ايران مى‌پردازد و مى‌نويسد: ”اروپا و آمريكا همواره تجربه دردناك عراق را در برابر چشمان خود دارند. صدام حسين استاد بزرگ فريب دادن و تفرقه انداختن بود. او در غرب به شكل بى‌سابقه‌اى شكاف ايجاد كرد. ايالات متحده تقريبا به‌تنهايى جنگى ويرانگر را آغاز كرد و اروپا عميقا گرفتار مناقشه بود و بدين‌خاطر هم در نهايت بى‌تاثير. به همين دليل بالاترين حكم در رابطه با ايران چنين است: مصمم بودن، در اتحاديه اروپا، با آمريكايى‌ها، و با روسها و چينى‌ها. اين مسئله نيازمند يك ديپلماسى بى‌نهايت بردبارانه است، اما چشم‌اندازى جذاب را به ارمغان مى‌آورد: برانگيختن تهران به كوتاه آمدن، با گام‌هاى كند بسيار. اين تنها سلاح عاقلانه عليه ايران است“
روزنامه سويسى «نويه تسورشه تسايتونگ» چاپ ژنو نيز با اشاره به زير فشار قرار گرفتن هر چه بيشتر ايران، در تفسير شماره امروز خود از جمله مى‌نويسد: ”ايران با اين مشكل روبروست كه بسيارى از دولتهايى كه چه به او نزديكند و چه دور، اعتمادى به او ندارند. اين معضلى سياسى‌ست و بدين‌خاطر نيز بايد در چارچوب سياسى سازمان ملل متحد مطرح شود. ايران در اين ميان چيزى نمى‌بازد. (...) اروپا تلاش خواهد كرد، از گسترش مواجهه‌آى آشكار كه توان بدل شدن به مناقشه‌اى نظامى را دارد جلوگيرى كند. غير از اين چنانچه غرب بخواهد همچون پليسى خودخواه در برابر كشورهاى جنوبى كه تمايل دارند به رشد اقتصادى و استقلال سياسى برسند، عمل كند، باز هم خطر كرده است. با دخالت دادن شوراى امنيت سازمان ملل، ايران زير فشار شديدترى قرار خواهد گرفت تا اقدامات و نيات خود را برملا كند. (...) اگر ايران تاكيد كند كه هنوز هم فضا براى مذاكرات وجود دارد، بايد اين مذاكرات، براى مذاكرات در چارچوب سازمان ملل متحد نيز اعتبار داشته باشند“.
روزنامه آلمانى «تورينگر آلگماينه» چاپ ارفورت نيز در تفسير امروز خود به ارجاع پرونده ايران به شوراى امنيت مى‌پردازد و مى‌نويسد: ”پيام از عزم راسخ نشان دارد. در اين مورد كه آيا واقعا وحدت‌نظر قدرتهاى داراى حق وتو بر سر دخالت شوراى امنيت در برنامه مناقشه‌برانگيز اتمى ايران، آنگونه كه ايران عجولانه تهديد مى‌كند، به معناى پايان هرگونه راه‌حل ديپلماتيك است، هنوز نمى‌توان بطور قطعى نظر داد. البته هيچكس نه مى‌تواند و نه اجازه دارد كه حق استفاده صلح‌جويانه از انرژى اتمى را از ايران سلب كند. مسئله اين نيست. اما بمب اتمى در دست ملاها كابوسى براى همسايگان ايران، تمامى منطقه و نيز براى تمام دنيا خواهد بود. راه مناسبى براى ايران خواهد بود كه پيشنهاد روسيه را بپذيرد و اورانيوم خود را در خاك آن كشور غنى كند. شرط اصلى، پشت كردن ايران به برنامه‌هاى خود است تا از پيامدهاى تصميمات شوراى امنيت جلوگيرى كند“.
روزنامه ايتاليايى «لا استامپا» چاپ رم نيز يكى از تفسيرهاى امروز خود را به موضوع ايران اختصاص داده و مى‌نويسد: ”بيانيه لندن كه ايران را به شوراى امنيت ارجاع مى‌دهد، نشانگر تولد يك هم‌پيمانى ميان بزرگترين قدرتهاى كره زمين است كه همگى از تمايل يك كشور به سلاح هسته‌اى در زمان جنگ با تروريسم هراس دارند. با وجود گذشت تقريبا ۳۴ ماه از سقوط صدام حسين، و مواضع مختلف در رابطه با جنگ ايران و عراق ميان آمريكا، اتحاديه اروپا، چين و روسيه، اين فضا بوجود آمده است كه از مسلح شدن كشورهايى مانند ايران به سلاحهاى اتمى كه متهم به داشتن رابطه با تروريسم هستند جلوگيرى شود“.